[Scarlett's POV]
"Min said is....TRUE!" nang sabihin ko ang mga katagang ito agad akong lumabas ng library at iniwan silang lahat habang gulat na gulat pa.
Kailangan ko ng makaalis dito sa mansyon dahil batid kong magagalit silang lahat sa kanilang nalaman ngayon. Ayokong magkagulo sila dahil sa'kin. Ang gusto nasa tahimik na muna ang kanilang buhay habang ako naman aayusin ang gulo na alam kong kahahantungan ng pagkamatay ko.
Sumakay na ako ng sasakyan, sa huling pagkakataon tiningnan ko muli ang mansyon. "I think this is the last day that i will be here." bigkas ko sa aking sarili habang nakangiti hindi dahil sa saya, kundi dahil sa wakas aalis na ako sa lugar na dahilan ng aking kalungkutan.
Isasara ko na sana ang binta ng biglang pumasok na kamay kung kaya't agad ko itong binuksan. Tiningnan ko kung sini ang taong gumawa nun. I was shock when i saw him. Bumalik muli sa utak ko ang lahat ng kasinungalingan na ginawa ko.
"Scarlett!" saad nito sa pangalan na hindi ko naman pagmamay-ari.
Nilingon ko siya at tiningnan ng malamig. "Can you please stop calling me using that name, I'm not Scarlett." irita kong sabi pero sa totoo gusto ko siyang yakapin sa huling pagkakataon.
Bigla nitong hinawakan ang kamay ko. "Kahit ilang pangalan pa na meron ka, wala akong pakialam. Kasi ang alam ko, yung taong minahal ko siya parin naman." hindi ko inaasahan na sasabihin niya ang ganitong mga kataga.
Sasagutin ko sana ang mga katagang binitawan nito ng makita ko ang lahat na nasa pintuan puno ang galit sa kanilang mga mata.
Agad kong binawi ang aking mga kamay sa kanya. At agad tumingin sa harapan ng kotse. Napapikit na lamang ako dahil sa lungkot na aking nararamdaman ngayon. Isasara ko na muli ang binta ng merong sumigaw na mas lalong nagbigay kalungkutan sakin.
"SANA HINDI KANA LANG ISINILANG SA MUNDO. NAPAKASAMA MONG TAO!! PINATAY MO ANG KAPATID NAMIN!. TAMA SI MAMA, WALANG MAIDUDULOT NA MAGANDA SA AMING PAMILYA KUNDI KAMALASAN AT KAPIGHATIAN!!" ang mga katagang ito ay palagi ko lamang naririnig kapag pinapanood ko ang mga paborito kong drama. Pero ngayon, sa akin na nila sinabi. Masakit pala ang mga katagang ito akala ko hindi. Akala ko hindi ito totoo, akala ko laro lamang ang mga ito pero hindi. Isa pala ito sa mga masasakit na nararamdaman ng mga tao.
"KUNG ALAM KO LANG NA MANGYAYARI ITO...SANA PINALAGLAG NA LANG KITA.." rinig kong sigaw ng aking ina. Ang kanina ko pang mga luha na tinatago ay bigla na lamang nagsilabasan. Hindi ko lubusan na sasabihin ng aking ina ang mga salitang 'to. Okay lang yung unang salita dahil sa mga kapatid ko galing ang mga 'yun pero iyong sumunod, hindi ko matatanggap. Kahit ni minsan hindi ko naramdaman na minahal nila ako.
Sa huling pagkakataon muli ko silang nilingon at doon napangiti ako at iniwan sila ng isang salita na ngayon ko lamang bibitawan.
"S-sana nga...h-hindi na ninyo ako pinanganak. Kasi kahit ipinanganak niyo naman ako, hindi niyo naman ako itinuring na anak at kahit konti hindi ko naramdaman ang pagmamahal ng isang isa." saad ko na ikinalaki ng mga mata nito. "Pero wag kayong mag-alala. Kasi mtagal ko ng itinigil ang pag-asa na mahalin niyo naman ako bilang anak ninyo. Kung hindi lang dahil sa huling hiling ni Scarlett ng panahon na yun, hindi naman sana ako magpapakita sainyo ngayon at hindi sana ako nakasali sa away ninyo." dugtong kong sabi
Kita ko sa kanilang mga mata ang pagtataka. "A-anong ibig mong sabihin na h-huling hiling ni Scarlett sayo?" pa utal nitong tanong. Gustuhin ko man sagutin ito pero alam kong wala namang saysay sa oras na malaman nila ang dahilan kung bakit ako pumanggap bilang Scarlett. Kaya naman nginitian ko sila na wala halong galit.
"Sandali!" biglang sigaw ni Mae kaya naman nilingon ko siya. "Saan ka namab pupunta? H-hindi ba pinaghahanap ka nila." bigla nitong tanong na may halong pagtataka.
Nginitian ko siya ng malapad. "Maganda ngayon, madali na lang nila akong hulihin." sagot ko na ikinagalit nito bigla
"NAHIHIBANG KANA BA! GUSTO MO NA BANG MAMATAY? HUH?" malakas nitong sigaw na ikinataw ako bigla.
"WAG KANG MAG-ALALA. MATAGAL KO NG HINIHINTAY NA KUNIN NA AKO NI SATANAS!" sigaw ko sa kanya na ikinagalit niya lalo.
Agad siyang naglakad papunta sakin pero hindi ko na siya hinayaan na makalapit pa sa akin, bagkus pinagarurut ko ng mabilis ang kotse ko.
"SAPPHIRE!! BUMALIK KA DITO!!"
Hindi pa kalayuan narinig ko ang sigaw nito na ubod ng lakas. Napatawa na lamang ako ng 'di sa oras. Paalam sainyong lahat. Siguro makikita ninyo ako wala ng buhay. Susunod na ako kay Scarlett kapag natapos ko na ang problema.
I get my phone and dialed the number of Calvin. I want to talk to him in private.
["Kring!!Kring!!"]
Bakit ang tagal naman niyang sagutin.
["Yes! Hello!"] pagalit nitong sabi ng sagutin na nito ang tawag
Napataas kilay na lamang ako. "GALIT ka ba sa akin Mr. Calvin Chen." diniinan ko talaga ang salitang galit.
["Scar! Ikaw pala yan. I'm sorry, akala ko kung sino."] saad nito na sa tingin ko kinakabahan na.
Napa smirked na lamang ako sakanya. "I have something to tell you in private. Can we meet outside.?" saad ko.
Sa tingin ko nakakunot noo siya ngayon.
["Anong pag-uusapan natin? Bakit kailangan pa natin magkita sa labas eh' pwede mo naman sabihin sa tawag."] saad nito muli
I smirked. "This is important and i need your help." seryoso kong sabi sa kanya
["Hayst! Okay fine! But make sure walang makakaalam kung saan tayo magkikita."] wika nito
Napangiti ako sa sinabi nito. Grabe natatakot siya sa mga kapatid niya. "Don't worry! Walang makakaalam nito lalo na't umalis na ako ng bahay." saad ko na ikinasigaw nito sa kabilang linya kaya naman agad kong inilayo ang phone sa tenga ko. "Ano ba! Wag ka ngang sumigaw baka mahalata ka ng mga kapatid mo." saad ko sa kanya
["Kasi naman ikaw, bakit ka umalis sa bahay ninyo? Hindi ba't kailangan ka nila."] taka nitong tanong
"It's a long story, sasabihin ko na lang sayo kapag dumating na ang tamang oras. But now, let us meet. Doon sa dating lugar." wika ko sa kanya
["Okay! Wait me there!"] i end the call.
Bago ako pumunta sa lugar na 'yon. Gusto ko muna puntahan ang mafia organization. Sa huling pagkakataon, gusto kong maupo sa trono na matagal kong pinag-ingatan. Pinaharurut ko ng sobrang bilis ang kotse. Wala akong pakealam kung sundan ako ng mga pulis dahil sa bilis ng pagpatakbo ko.
Ngayon ko na lamang magagawa ito kaya naman lubos-lusbusin ko na.
Hindi nagtagal nakarating din ako. Madilim ang labas walang nagbabantay sa gate. "Nasaan ang mga bodyguard dito?" bigla kong tanong sa sarili ko.
Agad akong kinabahan kaya naman nagpalit ako ng damit bago pumasok. Kinuha ko ang mga dagger na nasa bag ko maging ang tatlong baril. May kutob akong nasa loob silang lahat. Lalabas na sana ako ng makita ko si Calvin na palabas. Tama nga ang hula ko, nasa loob silang lahat. Kung ganon maganda ito dahil pumasok na sila sa kulungan na pagmamay-ari ko. Hindi ko na sila papakawalan pa lalo na't gusto ko ng tapusin ang lahat ng ito upang sumunod na sa kanya.
Nakita ko si Calvin na dadaan sa kotse kaya naman agad ko siya hinila sa loob ng kotse. Nagulat naman ito ng nakita niya ako.
"S-scarlett! B-bakit ka n-nandito?" utal-utal nitong tanong.
Tiningnan ko siya ng seryoso. "Eh' bakit ikaw? Anong ginagawa mo dito sa pagmamay-ari ko?" tanong ko sa kanya habang nanginginig sa takot.
"A-ano k-kasi..." hindi ko siya pinagsalita pa baka makaihi na siya sa short dahil sa kaba na nararamdaman niya ngayon.
"Wag ka nang magsalita pa. Alam ko naman na nasa loob sila, hindi ba?" sabi ko na ikinalaki ng mata nito. "Oh! Nangyari sayo? Parang nakakita ka nang multo." mahinahon kong sabi sa kanya na ikinalingon nya sa ibang deriksyon.
"Scarlett! Pwede bang sa s-susunod na tatawag ka sabihin mo muna kung may dadaanan ka para naman—" i cut he's words
"Para naman ano? Para masabihan mo sila na pupunta ako ngayon.? Calvin, hindi ako pinanganak para maging tanga. Kasi alam mo pinanganak ako para." hindi ko natapos ang sasabihin ko ng makarinig akong ingay sa labas.
"Bwesit! Bakit sila lumabas!" irita kong sabi
"May kukunin lang yan sa kotse, babalik din sila sa loob." rinig kong sabi ni Calvin kaya naman nakahinga ako ng maayos.
"Mabalik tayo sa pinaguusapan natin. Saan tayo nahinto.?" turan ko sa kanya
Napaisip muna ito. "Kung bakit ka pinanganak?" wika nito na ikinangisi ko.
"Bakit nga ba ako pinanganak?" balik ko sa kanya ng tanong
"B-bakit nga ba?" tanong nito.
Tiningnan ko sila Clyde sa labas habang masayang nakikipag-usap sa babaeng ahas.
"Pinanganak ako para patayin ang mga taong nangingialam ng masayang buhay namin." malamig kong sagot sa kanya kaya naman agad ito napayuko.
"Scarlett! Alam kong nasasaktan ka ngayon pero kung kakausapin mo ang dad mo na itigil na ang lahat ng 'to. I'm sure, ibibigay ng dad mo yun." advice nito sakin na animoy kilala niya ang aking ama.
Hinarap ko siya at tiningnan sa mga mata. "Oo, pwede ko ngang gawin 'yun pero hindi ko ginawa. Dahil alam ko hihingi siya ng kapalit. At yun ang trono ko bilang mafia empress. At hinding-hindi ko maibibigay sa hayop na matatandang 'yun. Kaya wag mo akong bigyan ng advice dahil hindi mo alam kung anong hirap ang naranasan namin ng dahil trono." galit kong sabi sa kanya
Nang napansin kong wala na sila sa labas agad ko naman kinuha ang aking spray perfume at inulanan ng pabango ang loob ng sasakyan kaya agad nawalan ng malay si Calvin. Sinara ko ang pinto at agad pumasok sa loob. Hindi ako pwedeng dumaan sa entrance at exit dahil makikita nila ako agad. Doon ako sa puno sa likuran ng kwarto ko. Oo, meron akong kwarto dito. Kapag wala akong ganang umuwi sa bahay dito muna ako tutuloy. Kilala ko na ang buong looban nito kaya madali ko silang maikukulong sa loob.
Umakyat ako sa puno malapit sa bintana at agad pumasok. Dumaan muna ako sa kwarto ng Mafia Royalties. At agad nagtungo sa computer lab. Nandoon kasi ang bagay na magkukulong sa kanila dito sa loob. Nasa tapat na ako ng pinto, hindi ito basta mabubuksan kung hindi mo alam ang password. "Sapphire029" pagbigkas ko sa password. Agad naman itong bumukas kaya naman pumasok na ako baka malaman pa nila na nandito na ako. Nang nasa loob na ako agad kong binuksan ang computer ko, at pinindot ang isang apps na naglalaman ng controlling. Laman nito ang lahat ng tungkol sa hacking at mga ginawa kong patibong sa labas.
"Miss Sapphire activate the controlling app. Would you lik to click the red button." wika ng nagsasalitang robot
Napangiti ako sa sinabi nito. "Yes!" masigla kong sagot.
"Here it is. Once you click the red button all the enemy will trapped on your place." saad nito muli
Agad ko namang pinindot ang red button.
"Red button activated. No one will scaped." wika ng robot
"Thank you, rob!" i sad to him
"Welcome. Your highness."
Agad na akong lumabas ng computer lab at umakyat sa itaas ng kisame. Hindi kasi nila ako ka agad makikita dito.
"Anong nangyayari? Bakit sumara ang pinto at maging bintana?" rinig kong sabi ng Ahas
"We don't know ma'am." sagot naman ng bodyguard
"Hindi kaya may tao sa itaas kaya nagsara ang mga daanana?" wika ni Clyde
Nilibot ko ang buong palagid. Wala talaga silang madadaanan.
"HAHAHA!!" malakas na tawa ng isang boses kaya naman hinanap ko kung kanino ito.
"Bakit ka tumatawa diyan? May alam ka ba sa nangyayari?" pataray na tanong ng ahas sa kanya.
Kung ganon nandito ang mafia royalties pero nakagapos silang lahat.
"Wala kaming alam sa dahilan ng pagsarado ng mga daanan. Pero alam namin ang ibig sabihin nito." nakangising sagot nito. That's my royalties. Walang kinakatakutan.
Nagsalubong ang mga kilay ng ahas. "Anong ibig-sabihin.?" inis na tanong ng ahas. Naiinis din pala ang ahas akala ko nanunuklaw lang.
"Wala talaga kayong alam. Basta-basta na lamang kayong pumapasok dito pero hindi ninyo inaalam kung may nilagay kaming patibong dito." wika naman ng isang royalties.
"Sabihin mo na kung anong ibig sabihin ng mga ito!" galit na turan sa kanya ng ahas.
"Okay fine! Sasabihin ko na. Alam ninyo sa oras na ito hindi na kayo makakalabas pa. Someone activate the red button sa computer system. Once na ma–activate ito hindi kana makakalabas sa mansyon na ito." seryosong paliwanag nito na ikinagulat ng lahat.
Napangisi na lamang ako sa napapanood ko.
"W-WHAT!! Sino ang gumawa nito. Wala nang ibang tao ang nandito sa loob." wika ni Clyde
"Isa lang naman ang pwedeng mag activate ng red button kasi siya ang may alam ng password." wika naman ng isang royalties
"At sino naman siya. Hub?" nang gagalaiti sa inis na sabi ng ahas
"The one and only.. Scarlett Han." cold nitong sagot na ikinagulat ng lahat.
"Scarlett Han? It means she's here. But where she is?" hindi naniniwalang sabi ni Clyde
Bigla akong napatayo sa kinauupuan ko sa kisame at agad kinuha ang pabango ko. Hindi ako nagdalawang isip na ibuhos sa kanila, madami ito kaya hindi agad mauubos. Bigla naman silang napaupo sa na amoy nila.
"What is this smell?" rinig kong sabi ni dad kaya naman agad akong tumalon sa harapan nilang lahat.
"It just a perfume. Para naman bumango ang paligid, kasi kanina ko pa naamoy ang baho niyo." nakangisi kong sabi na ikinagalit nila.
Aatakihin na sana nila ako kaya lang umepekto na ang pampatulog.
"Y-you..b-bitch!" bigla na lamang itong nawalan ng malay. Buti nga sayo, ahas ka kasi kaya madaling tumalab yan sayo.
Nilapitan ko ang mafia royalties. At inalis ang tali.
"Kamahalan!" sabay-sabay nilang sabi
"Tulungan ninyo ako na itali silang lahat, habang hindi pa sila nagigising." saad ko sa kanila na ikinatango naman nilang lahat.
Hindi ako magugutom dito dahil merong mga pagkain sa loob ng kwarto ko.
"Tapos na po kamahalan!" sabay-sabay nilang sabi sabay lapit sakin.
"Gutom na yata kayo. Pumunta kayo ng kwarto ko maraming pagkain na pwedeng mailuto." sabi ko sa kanila.
"Sige po."
Umakyat na sila sa kwarto habang ako naman nakaupo sa sala habang nakatingin sa mga walang malay na kalaban. Sa tingin ninyo maiisahan niyo ako, pwes hindi. Dahil kayo ang naisahan ko. Hindi ako si Scarlett na malinis kumilos. Ako si Sapphire na madumi kung kumilos kaya humanda kayo.
Ano kayang gagawin ko sainyo sa oras na magising kayong lahat.
💕💕END OF CHAPTER 89💕💕
Next chapter will be posted soon.
Sorry for typographical and grammatical errors.