𝐂𝐡𝐚𝐩𝐭𝐞𝐫 43: Detention Office
[𝐌𝐚𝐞 𝐒𝐡𝐢𝐧 𝐏𝐎𝐕]
"E-elle." Utal na sabi ni Min ng makilala niya kung sino ang walang malay na studyante.
Sinundan ko siya ng mapansin kong pumula ng konti ang kanyang mga mata.
"Nathalie!" Tawag sa kaniya nila Cindy pero hindi niya ito pinansin, bagkus tiningnan niya lamang ng masama ang mga taong gumawa nito kay Elle.
Nakatayo lamang ako malapit sa kanila. Pero hindi ibig sabihin no'n nakikita nila ako.
"You?" Turo nito sa mga baguhan. "Alam ko na kayo ang may gawa nito sa kaniya." Wika nito na may halong galit sa kaniyang boses
"Tsk, ano naman kung kami. Siya naman kasi ang may kasalanan. Nakaharang siya sa daanan, nakita niya ng dadaan kami." Mataray na sagot ng leader nila, sino nga ba sila? Hindi ko matandaan ang mga pangalan nila
"Alam niyo ba na pinagbabawala ang bullying sa university na'to, isa sa rules yun." Walang emosyong sabi ni Min sa kanila. I think, may magaaway ngayong araw. Hayst! I hate this!.
"So..wala kaming pakialam sa rules na yan. Besides, were the campus royalties here now. Kaya ano pang silbi ng rules samin. Kaya nga namin itusan ang mga studyante sa isang kompas lang ng aming mga kamay." Matapang nitong sabi. Let see, if you find out that she's one of the owner of this school. Ano kaya ang gagawin ninyo.
Biglang tumayo si Min, at napansin ko ang kanyang mga kamay. Nakayukom ito, parang nais niyang makipagsuntukan.
"She's dead." I heard some students near at me
"No, they are all dead. Hindi nila alam kung sino ang kinakalaban nila." Wika naman nung isa
"Yes, you right. She's Nathalie Han, one of the owner of this university and also the member of royalties. Kaya lagot sila, lalo na ang binully nila ay kakilala ni miss Han." Sabat naman nung isa
Hindi ko alam na takot din pala sila kay Min. Sabagay, ngayon nga nakakakot na ang mga mata niya. Kaya talagang matatakot silang lahat, maliban na lamang sa mga baguhan. Wala yatang takot sa katawan. Pangahasan bang sagutin si Min ng pabalang.
Palinga-linga akong nakatingin sa ibang deriksyon ng mapansin ko na nandoon din pala sila Cloud, pero bakit hindi man lang nila nagawang tulungan si Elle. I feel something wrong here. Mapapansin sa mga mata ni Cloud ang pagkawalang abala. Para bang hindi niya kilala si Min. Wala talagang maasahan ang mga ito, hindi man lang tulungan si Min. Tsk, kapag talaga nakagulo ngayon. Ipapakita ko sa kanila kung paano magalit ang isang Mae Shin Han.
"Alam niyo ba girl. May nalaman ako tungkol sa mga baguhan na yan." Rinig kong sabi ng isang studyante
"Ano naman iyon?" Pagtatakang tanong ng kasama nito
"May nakapagsabi kasi samin na ang mga bagong studyante na yan ay mga kakilala nila Cloud." Saad nito na ikinagulat ko
"What? Totoo ba yan? Baka gawa-gawa lang naman ng iba." Hind makapaniwalang sabi ng kasama nito
Kilala nila Cloud ang grupong yan. Kung ganon, dapat pala sila ang pagalitan ko mamaya. Dahil hindi nila sinabi na kilala pala nila ang mga nagbibigay sakit sa ulo ko.
"Kaya pala nakita ko sila kanina sa garden na naguusap. Akala pa naman nakikipagaway ang mga ito, yun pala magkakilala silang lahat. What a big problem. I'm sure if miss Han know about this they all dead." Saad ng isa nilang kasamahan
Hindi ko na kayang pakinggan ang mga sasabihin pa nila. Kaya naman agad akong naglakad palapit kay Min.
Nang palapit na ako, nakita ko si Min aatakihin na sana niya ang leader ng grupo kaya lang bigla kong sinangga ang ataki nito. Pansin mo ang gulat sa kanilang mga mata.
"You...all of you.. Go to detention office now." Sabi ko sabay tingin sa deriksyon nila Cloud. Mapapansin mo ang gulat sa kanyang mga mata. Hindi nila siguro alam kanina pa ako nanonood sa kanila.
"M-mae!" Rinig kong sabi ni Min, kaya agad akong napalingon sa kanya.
"Let's bring Elle in the hospital. Wala parin siyang malay dahil sa ginawa ng mga yan." Sabi ko sa kanya na may galit
Agad akong tumingin sa ibang studyante. Hayst! Wala siya, paano namin dadalhin ni Elle sa hospital, if no one who will carry her.
"You need a help?" I heard someone ask
"Tsk, we don't need your help." Malamig na turan ni Min dito
Hayst! Ang kapatid ko talaga. Wala ng magawa kundi ang tumanggi sa alok ni Ace.
"No Ace, don't mind her. Actually, we need a help from you. Elle is out of conscious." Sabi ko kaya naman biglang nagbago ang ugali ni Min.
Agad binuhat ni Ace si Elle palabas ng campus.
"Kapag hindi nagising si Elle mamaya. Humanda talaga sila sakin." Nanggigigil na sabi ni Min
"Kanina mo lang siya nakilala, pero kung mag-alala ka parang ilang taon na kayong magkasama." Sabi ko
"Actually, i don't know why i feel this. But for me, she's have a connected with us."
Napangiti ako sa sinabi niya. "I think the old Min is back."
"What do you mean." Nakakunot noo nitong sabi
"Kasi yung dating Min ganiyan kung mag-alala, at ngumiti ng matamis. When our parents died, that smile is now faded but now it slowly back. Because of the girl she meet." Mapang-asar kong sabi
"Tsk, that's not true. I'm the new Min now. And the old Min will never back again."
"Ever?"
"Ever.."
***At the hospital***
"How is she doc.?" Nag-aalalang tanong ni Min sa doctor
Hayts! Sabi niya hindi na siya ang dating Min, pero bakit ganiyan na lang siya kung mag-alala.
"She's now okay, but..." Pagbitin ng doctor
"But..?"
"But, she's under observation." He said
"What? Sabi niyo kanina, okay na siya. Pero bakit under observation pa siya.?" Gulat na tanong nito
"Dahil sa impact ng pagtilapon sa kanya may napansin kaming ugat sa kanyang ulo na kapag nagising siya, siguradong hihiyaw siya sa sakit. Maaari ding mawalan siya ng alaala kapag hindi niya kinaya ang sakit." Paliwanag nito samin
"Mawalan ng alaala?" Gulat na tanong ni Min
"Opo, kaya naman kailangan nating bantayan ang paggising niya."
"Sige po Dr. Kim salamat po. Pwede na kayong bumalik sa ginagawa niyo." Sabi ko
Naglakad na ito paalis. Habang kami naman ni Min nakatayo parin sa labas ng kwarto.
"What if, she lose her memories?" U heard Min said
"We don't have a choice. We need to accept the fact that she can't never remember us." I said to her
Bigla siyang yumuko. "Even she can't remember us, we can spent our time with her. We can make a new memories for her." Dugtong kong sabi
Napatingin siya sakin. "Really?"
"Yes, as long she's with us. We can make the best memories than to her old memories." I said
"Thank you ate. You give me a strength." Nakangiti nitong sabi
"You're always welcome." Ngiti kong balik sa kanya
"Pasok na tayo sa loob." Yaya nito sakin
"Ahm, Min. Ikaw na muna dito huh." Sabi ko, na ikinataka naman nito
"B-bakit? Aalis ka ba?"
"Babalik ako ng university. Gusto kong bigyan ng punishment ang mga kasangkot sa nangyari kay Elle. Don't worry, I'll be back. It won't take a long " Sabi ko na ikinatango naman niya
"Give them a big punishment that they will never forget in their life." Seryoso nitong sabi, napatango na lamang ako sa kanya
"Sige, pumasok ka na sa loob." Sabi ko
Pipihitin na sana niya ang doorknob ng bigla itong humarap sakin at tiningnan niya ako ng makahulugan.
"Tsk, ano titig yan huh? Kung may gustk kang itanong sakin, sige itanong mo na. Alam kong hindi ka mapakali kapag walang sumasagot sa katanungan ng isipan mo." Sabi ko sa kanya, na ikinaseryoso nito
"Bakit nandoon sila kuya Cloud? Bakit hindi man lang nila tinulungan si Elle?." Shit, akala ko hindi niya na itatanong sakin yan. Anong isasagot ko sa kanya.
"Ahm, nandoon ba sila habang ginagawa ng mga new students yun kay Elle?" Tanong ko na animo'y hindi ko alam.
"Oo, lahat sila nandoon. Nang makita nila ako wala silang ibang reaksyon kung hindi ang walang emosyon na animo'y hindi nila ako kilala." Saad nito, nakita ko din yun. Pero ng makita nila ako bigla silang nagulat
"Sorry Min, hindi ko nakita. Pero wag kang mag-alala aalamin ko ang dahilan nila."
"Because of what they did along ago. I feel i don't trust them anymore." Malamig nitong sabi. Nakita ko kung paano niya kinuyom ang kanyang mga kamao. Agad ko naman itong hinawakan .
"Siguro may dahilan sila kung bakit yun ang ginawa nila. Kaya wag ka munang magalit, okay."
"No, hindi na sila mapagkakatiwalaan. Hindi ko na sila ituturing na kaibigan." Hiyaw nitong sabi sabay pasok sa loob ng kwarto
Nang dahil sa ginawa niyo, mas lalo niyong pinalayo ang loob ng kapatid ko. I think this is the best way to stop the friendship that you all have. Mas mapapadali ang paghahanap namin sa mga taong kasangkot sa pagkamatay ng magulang namin. Sa tingin ko rin may kinalaman ang mga baguhang studyante sa kanila.
I get my phone and dialed tita Cynthia number.
(Phone is ringing...)
"Oh! Yes hello!" Rinig ko sa kabilang linya
"Hello tita." Sabi ko
"Yes, Mae. Why did you call? Is there have something wrong.?" She ask
"Yes, and i need you and Frank." I answer
"Sure, why not."
"Punta kayo ng university ngayon." Sabi ko
"Okay, hintayin mo na lang kami sa labas ng gate." Sabi nito
"Okay." I end the call
Now, tita Cynthia and Frank is back. Maghanda na sila dahil iba kung magbigay ng punishment ang mga ito. Sila pa naman ang dating nagmamahala ng university na ito. I'm sure, alam na nila kung anong problema ko, napagdaanan na nila ito eh.
Nasa parking lot na ako ng hospital at agad na sumakay sa kotse ko. Pinaharurut ko ito ng mabilis. Malapit lang naman ang hospital sa university kaya 2 minutes lang nandoon na ako.
(Ting!..)
Biglang tumunog cellphone ko. Siguradong malapit na sila kaya naman binilisan ko pa ang pagmamaneho. Nasa labas na ako ng university ng may nakita akong sasakyan papunta sa gawi ko. I'm sure, sila na yan. Kaya naman bumaba na ako at agad nilapitan sila.
"Akala ko kayo na ang nauna." Sabi ko sa kanila
"Hey Mae. How are you my dear. It's been two years when you're parents died." Bati nito sakin
"Tsk, yahh! It's been two years when i don't see your ugly face." Biro kong sabi
"You—." Frank cut her words
"Mom don't be angry. You know Mae is joking." He said
"Tsk, i know Frank."
Napangiti na lamang ako sa kanila. Tita Cynthia and mom have the same face. Because they both twins.
"Okay, pumasok na tayo sa loob dahil excited na akong magbigay ng punishment sa mga pasaway na mga studyante." Mauridad nitong sabi
Naglakad na kami papasok at makikita mo kung ano ang reaksyon ng mga studyante. Kita sa kanilang mga mukha ang takot. I think they know them. That's good, hindi ko na kailangang ipakilala sila sa kanila.
"Wala paring nagbabago sa school." Rinig kong sabi ni tita
Hindi ko na lang siya pinansin bagkus naglakad na lamang ako. Papunta kami ng detention office. Nandoon sila ngayon. Nang malapit na kami sa pupuntahan namin, napansin ko na maraming studyante sa labas ng office.
"Sa tingin ko may gulo sa pupuntahan natin." Biglang sabi ni Frank na ikinakunot noo ko naman
"Hayst! Mga kabataan talaga ngayon. Hindi makaiwas sa gulo." Wika naman ni tita
Naglalakad na ulit kami at ng makarating kami doon ko naintindihan ang mga sinabi nila kanina.
What the hell are they doing.? They ruining the office.
"Students! Back to your room now!" Sigaw ni tita, kaya naman nagsitakbuhan ang mga ito pabalik sa kani-kanilang room.
"Oh! Kayo pala ang nagbibigay sakit ng ulo sa pamangkin ko." Baritonong sabi ni tita kaya naman napalingon sila sa kanya. Kita ang gulat sa kanilang mga mata.
"C-cynthia Han!"
💕💕END OF CHAPTER 43💕💕
Next chapter will posted soon.
Sorry for typographical and grammatical errors.