𝐂𝐡𝐚𝐩𝐭𝐞𝐫 39: Magazine
[𝐌𝐢𝐧 𝐋𝐞𝐞 𝐏𝐎𝐕]
"Luhh! Nangyari doon?" Takang tanong ni Mecca ng biglang nag walkout si Mae sa harapan namin
Tiningnan ko silang lahat na may halong pagtataka. Hindi ba sila na inform na ngayon ang balik namin sa school. O sadyang ayaw parin nilang pumasok kaya ganon na lamang ang mga reaksiyon nila.
"Galit yata si Mae." Rining kong sabi ni Derick
Huminga muna ako ng malalim.
"Kayo kasi, alam niyo bang good mood si Mae ngayon. Pero sa ginawa ninyo, bad mood tuloy." Sabi ko
"Huh!? Good mood ba ang ganon? Bigla na lang nag walkout?" Hindi ko mawari kung anong klaseng reaksiyon ang aking nakikita sa ngayon
"Tsk, hindi niyo pa talaga kilala si Mae." Sabi ko na may halong pagkadismaya
Umupo muna ako sa sofa at agad kinuha ang isang magazine sa table. Nangbubuksan ko na ang magazine upang magbasa ng biglang..
"W-wait Nathalie!" Biglang sabi ni Calvin na ikinakunot noo ko naman
"Bakit?" Mataray kong tanong
"Ah eh, a-ano k-kasi..." Nanginginig nitong sabi
"May problema ba? Bakit nanginginig ka diyan?" Taka kong tanong
"A-ano kasi.." Panimula nito
"Ano ba! Bakit mo ako binibitin? Sabihin muna kung anong sasabihin mo." Usal ko sa kaniya
"Ang gusto kong sabihin, iba na lang ang basahin mong magazine. Wag na yang hawak mo." Saad nito na ikinataka ko naman
Anong meron sa magazine na ito. Bakit gusto niyang palitan ko. Siguro may tinatago ang lalaking 'to.
"Huh? Bakit naman? Eh, magazine lang naman ito. Besides, magkakapareho naman ang lamang ng magazine kaya bakit mo gustong palitan ko ito?." Tanong ko sa kaniya na may halong pagtataka
Tiningnan ko ang iba, napansin kong umiwas sila ng tingin sakin. Maging ang mga babae. Ano ba ang meron sa magazine na ito. Bakit iba na lang ang reaksiyon nila. Tiningnan ko itong muli, mapapansin na wala namang kakaiba sa magazine na ito. Kagaya rin ito ng ibang magazine na nakikita ko. Kaya naman bakit sila nanginginig.
Tumayo ako at sabay lakad palabas ng bahay, hawak-hawak ko parin ang magazine.
"Nathalie, ito na lang iba ang tingnan mo. Wag na yan.!" Sigaw ni Calvin sakin na animo'y may mawawala sa kaniya kung tingnan ko ito.
Hindi ko siya pinansin bagkus diretsyo lang ako sa paglalakad hanggang sa tumunog ang cellphone ko. May namuong pagtataka sa isipan ko. Sino naman ang tatawag sakin ng ganitong oras. Nasa tapat na ako ng kotse na sasakyan ko papuntang school ng biglang tumunog muli ang phone ko. Hayst! Sino ba kasi ang bwesit na'to.
"Miss Min." Biglang tawag sakin ni Kyle
"Oh! Kyle, nandiyan ka na pala. Si Mae nasa school na ba.?" Bigla kong tanong
"Opo, sa katunayan nga may kailangan siyang gawin ngayon." Sagot nito
"Ah ganon ba. Mabuti naman kung ganon. Tiyak na mas pipiliin ni Mae na maging isang mabuting mag-aaral sa university namin. Kesa naman makipagpatayan sa mga taong nais kaming patayin dahil lamang sa trono na iniwan samin ng aming mga magulang." Sabi ko na may halong lungkot
"Wag kayong mag-alala miss Min. Tiyak naman akong matatapos na rin ang malaking suliranin ninyo. Lalo na't nakakulong na ang dalawang Smith na binanggit niyo sakin." Nawala bigla ang pangamba ko sa sinabi niya subalit batid ko parin na kahit ganon alam ko parin na hindi sila ang tunay na kaaway. May mas mataas pa sa kanila, kaya yun ang pinaghahandaan ni Mae sa ngayon.
"Salamat Kyle."
"Papunta na po ba kayo sa school?" Tanong nito
"Ah oo sana. Kaya lang wala pa ang mga kasamahan ko." Sagot ko
"Ah ganon po ba. Kung sabagay maaga pa naman kaya nagpapaganda at nagpapagwapo ang mga iyon." Saad nito
Napangiti ako sa kaniyang sinabi.
"Hindi ba ipapasok ka ni Mae sa university.?" Muli kong sabi
"Ah opo. Sa katunayan nga po bukas na bukas makakasabay niyo na ako sa pagpasok." Turan nito
"Maganda kung ganon. Matutupad muna ang pangako mo na maging sikat na abogado." Sabi ko
"Kaya nga po eh. Salamat sainyong magkapatid, kung hindi dahil sainyo mawawalan na akong pag-asa na makapag-aral muli."
Bigla akong lumapit sa kaniya sabay tapik ng brasok nito.
"Wag kang magpasalamat samin. Sarili mo ang pasalamatan mo. Dahil hindi ka nawalan ng pag-asa. Kaya naman gawin mo ang makakaya mo upang makapagtapos. Wag kang sumali sa gulo na ngayon kinasasangkutan namin." Pa-alala ko sa kaniya
"Opo, mabalik ko lang. Kanina ko pa kasi napapansin yang hawak mong magazine. Dadalhin mo ba yan sa school. Hindi ba bawal magdala ng ganiyan.?" Biglang nitong tanong
"Ah ito ba?. Hindi ko nga rin alam kung bakit hindi ko binitawan ito." Sabi ko
"Ano bang laman ng magazine na yan? Tila ayaw mong bitawan.?"
"Iyon din nga ang nais kong malaman." Sabi ko
"Mabuti pa buksan muna upang makita natin." Saad nito
Nagdalawang isip ako sa sinabi nito. Bubuksan ko ba o hindi. Kaya lang may kutob akong may tinatago ang mga lokong yun sakin.
Huminga ako ng malalim at agad binuksan ang magazine na hawak ko. Kaya lang napatakip ako ng mga mata ng makita ko kung anong loob nito. P*nyeta. Bakit walang damit ang mga babae at lalaki dito.?
"Miss Min. Sigurado ba kayong magazine yan.? Sa aking palagay hindi yan tunay na magazine. Nakakatiyak akong pinalitan lang nila ng front page yan upang magmukhang tunay na magazine." Saad nito
Sa oras na ito, nanggigigil ako sa galit. Hindi ko alam na mahilig silang tumingin sa ganito. Mga walang damit o maging saplot man lang. Kita-kita ang buong katawan. Shit! Hindi ko kakayanin ito. Bigla kong tinapon ang magazine at sabay lakad papasok ng bahay. Hindi pa ako nakakapasok ng biglang nagsalita si Calvin.
"Patay na talaga tayo, kapag binuksan niya yon." Kinakabahan nitong sabi
"Eh ang tanga mo kasi. Bakit mo kasi nilabas 'yon. Alam mo namang mahilig tumingin ng magazine si Nathalie. Pasalamat ka lang dahil hindi si Mae ang nakakita dahil kung nangyari yun. Yari ka talaga." Pananakot ni Cedrick sa kaniya
"Tulungan niyo naman ako magpaliwanag. Besides, hinihiram niyo naman sakin yun kapag wala kayong magawa." Nagmamakaawa nitong sabi
"Bahala ka diyan. Kasalanan mo naman kung bakit ka pagagalitan. Hindi mo kasi nilalagay sa tamang lalagyan ang gamit mo. Alam mo namang hindi yun magazine." Sabi ni Clyde sa kaniya
Nagtago lang ako sa may pintuan. Mamaya na ako lalabas, nais kong alamin kung sino pa sa kanila ang gumagamit no'n. Nakita ko siyang lumapit kay Cloud at agad lumuhod. Maging si Cloud, tumitingin no'n. Patay siya kay Mae kapag nalaman niya ito.
"Cloud! Tulungan mo ako magpaliwanag kay Nathalie. Gagawin ko lahat ng iuutos mo, basta tulungan mo lang ako." Nagmamakaawa nitong sabi
Biglang tumayo si Cloud, at tiningnan si Calvin ng matalim.
"Wag mo akong idamay sa kabaliwan mo na yan. Matagal na kitang pinagsabihan na wag na wag mong ituloy ang bagay na yan. Dahil sa pagiging adik mo sa mga babae, yan nakarma ka. At please Calvin, sarili mo yang gusot ikaw ang maglinis. Baka sabihin nila katulad mo ako. Pwes hindi ako katulad mo." Pagalit nitong sabi
Kung ganon hindi kasali si Cloud sa kanila. Mabuti naman kung ganon.
"Alam mo Calvin, tama si Cloud ikaw ang humarap sa kasalanan mo." Wika ni Derick sabay tapik sa braso nito
Bigla na lamang siyang napaupo sa sahig dahil sa kaba na nararamdaman niya. Hindi ko na kailangang magtago, nalaman ko na kung sino ang mga kasangkot nito. Kaya naman naglakad na ako patungo sa deriksyon nila.
"Hindi parin ba kayo magaayos.?" Walang emosyon kong tanong
Bigla naman silang napalingon sakin.
"Nathalie, nandiyan ka pa pala." Wika ni Mecca
"Bakit sa tingin niyo nasaan ako.?" Mataray kong tanong
"Akala kasi namin pumasok ka nasa school." Ani nito
"Hinihintay ko po kasi kayo dahil ang alam ko nagpapalit na kayo ng damit pero nagkamali pala ako. Nanonood lamang kayo dito. Sa tingin niyo ba hindi papalampasin ni Mae na hindi kayo parusahan sa oras na hindi kayo pumasok. Kahit kaibigan niyo si Mae hindi niya kayo sasantuhin. Dahil alam niya kung ano ang tama. Kaya naman magpalit na kayo ng damit ninyo. Dahil hindi ko na alam kung anong gagawin ko ngayon lalo na sa nalaman ko." Pananakot ko sa kanila kaya naman agad silang nagsitakbuhan sa sa kaniya-kaniyang kwarto
Nilingon ko si Calvin na kanina pa nangiginig sa takot.
"Bakit nandiyan ka pa. Wala ka bang balak sumunod sa kanila." Seryoso kong tanong
"Nathalie, alam kong—." Hindi ko na siya pinatapos sa pagsasalita
"Alam mo pumalit ka na ng damit. Dahil mahuhuli na tayo sa klase. Classmate pa naman natin si Mae. I'm sure, bibigyan niya tayo ng punishment dahil kakupadan mo." Sabi ko
"S-sige papalit na ako." Tumakbo na ito papuntang kwarto niya
Napatingin ako sa relo. May sampung minuto na lamang kami bago mahuli sa klase. Ang kukupad kasi nila. Nasira ang maganda kong araw dahil sa punyetang kagagawan nila.
Naupo muna ako sa sofa. Alangan naman tumayo lang ako dito habang hinihintay sila bumaba. Tahimik akong nakaupo ng tumunog muli ang cellphone ko. Kanina pa ito tumutunog. Hayst! Mabuti pa sagutin ko na dahil kanina niya pa ako iniinis. Nang sasagutin ko na ang tawag bigla naman itong namatay. Tsk, pinaglalaruan ba ako ng caller na'to. Pwes ayokong makipaglaro ngayon dahil badtrip ako.
"Min, bakit nandiyan ka? Nasaan ang iba.?" Biglang sulpot ni Kyle sa harapan ko
"Please, wag mo akong tatawaging Min kapag nasa loob tayo ng bahay. Hindi nila alam na ako si Min okay. Nathalie ang tawag nila sakin. Kaya naman Nathalie rin ang itawag mo sakin." Saad ko sa kaniya na may halong takot
"Ay, nakalimutan ko. Pasensiya na."
"Ayos lang."
"Sige Kyle punta na ako ng garahe. Ako ang magmamaneho ngayon. Pakisabi sa kanila na nauna na ako. Mahuhuli na kasi ako. Ayoko pa naman malate." Bilin ko sa kaniya
"Sige Nathalie. Ingat sa pagdrive."
"Salamat."
Tumakbo na ako palabas ng bahay. Bahala na sila, marunong naman yung magmaneho. Kailangang hindi ako mahuli sa first subject, dahil patay ako kay Mae. Sumakay na ako ng kotse ko, at agad ko itong pinaharurut ng mabilis.
Habang nagmamaneho, bigla namang tumunog ang phone ko. Hindi siya tawag kundi message. Hayst! Ito na naman. Kinuha ko ang phone ko sa may bag at tiningnan kung sino ang nagmessage.
"Min, go to airport right now. Sunduin mo si Tita Cynthia kasama si Frank. Hindi ako maksundo ngayon dahil may kailangan akong ayusin sa school. May mga bagong transferree na gustong magreyna-reynahan. Text mo ako kung kasama mo na sila." Pagkabasa ko sa message
Ngayon pala ang uwi ni tita at Frank. What a good news. Bigla kong binilisan ang pagmamaneho. Okay lang kung malate ako dahil si Mae ang nagutos sakin. Ano kaya ang gagawin ni tita Cynthia dito maging ang kaniyang anak na si Frank.
**At the Airport**
Kanina pa ako nakatayo sa waiting area. Hindi ko parin sila makita, ngayon ba talaga ang uwi nila. Sakit na ng paa ko sa kakatayo. Almost 30 minutes na ako dito.
Aalis na sana ako ng biglang may sumigaw.
"Min!!" Biglang sigaw sa pangalan ko kaya naman napalingon ako sa gawi ng taong yun
Nakita ko na sila. What a beautiful young lady and a handsome man.
Naglakad ako palapit sa kanila.
"Tita Cynthia." Bigla kong sabi
"Min, pamangkin ko. Mabuti naman sumundo ka samin ng pinsan mo." Aniya
"Hehe, sa totoo po hindi ko talaga alam na ngayon ang uwi ninyo. Sinabi lang sakin ni ate Mae."
"Ah ganon ba. Nasaan nga pala ang ate Mae mo?" Palinga-linga nitong tanong
"Nasa school po, may pinagaabalahan ngayon. Kaya hindi ko po siya kasama." Sagot ko
"Kawawa naman si Mae. Siya ang nagmana ng business ng kapatid ko." Aniya
"Kaya nga po eh."
"Mabuti pa umuwi muna tayo sa mansyon. Doon na lamang natin ipagpatuloy ang pag-uusap." Turan nito
"Sige po " ngiti kong sabi
Naglakad na kami palabas ng airport. Sabay sakay ng kotse ko. Si Frank na ang nagmaneho. He insist, alangan naman tanggihan ko.
💕💕END OF CHAPTER 39💕💕
Next chapter will be posted soon.
Sorry for typographical and grammatical errors.