Chapter 30: Unexpected
[Tyler POV]
Abala akong nagbabasa ng files sa aking opisina ng biglang may sumipa ng pinto. Kaya naman agad akong napatayo dahil sa gulat.
"Wala pa bang balita kay Mae? Mag d-dalawang araw na siyang wala." Iritang tanong ng taong simipa ng pinto
"Can you please calm down. Maging pinto dinamay mo sa galit ng ulo mo." Sabi ko
"Paano ako kakalma, kung ang isa sa'tin nawawala. Mali, dalawa na pala." Aniya
Naglakad ako patungo sa kaniya.
"Alam mo Cloud, kung nais mong mahanap ang isang tao, wag mong idaan sa init ng ulo. Jusy relax, malay mo may biglang dumating na impormasyon." Sabi ko sa kaniya na ikinaupo naman nito
"Hindi ko na kasi alam ang gagawin ko. Pinuntahan ko na ang mga lugar na pwedeng puntahan niya. Pero ni anino niya o bakas man lang wala akong nakita. Kaya paano ako kakalma huh. Yung fiancee ko hindi ko alam kung saan pumunta. Ano bang dahilan niya para iwan niya tayo ng ganon lang. Hindi ganon si Mae, kahit ilang taon kaming hindi nagkasama, kilala ko siya. Hindi niya kayang iwan ang kaibigan niya ng basta-basta lalo na kung hindi nagpapaalam."
"Alam ko ang pakiramdam na iwan. Yes, Mae is your fiance. Pero hindi natin pwedeng pakialaman ang desisyon niya lalo na kung tungkol sa may kaaway. Besides, tinawagan naman natin siya hindi ba? Sabi niya she's gonna be okay, it means..walang problema. Kaya maghunos dili ka Mr. Chen. Your fiancee is in good hands. She need to be alone." Turan ko sa kaniya
"I understand. Naiinitidihan ko na gusto niyang mag-isa dahil batid ko naman na nahihirapan siya sa sitwasyon niya ngayon. Pero sana nagpaalam naman siya o hindi kaya sabihin ang tunay niyang dahilan kung bakit siya umalis. Para naman hindi tayo magmukhang tanga dito." Wika nito na puno ng emosyon
Hayst! Ganiyan talaga ang nagmamahal.
"Mahal mo na siya nuh!" Sabi ko na ikinalingon nito sakin
"M-mahal? H-hindi n—." Hindi ko na siya pinatapos sa kaniyang sasabihin
"Tsk, don't lied to me. Alam ko matagal mo na siyang gusto, since elementary palang kayo."
[Sigh]
"Yes, aaminin ko. Mahal ko na siya, kaya—."
"Kaya ganiyan ka na lang magreact?." Dugtong ko
"Oo." Sagot nito sabay yuko
"Alam mo bang ang pinakaayaw ni miss Mae sa mga lalaki ang ganiyang kinikilos mo ngayon. Kapag nakita niya yan tiyak akong hindi matutuloy ang pagkasundo sainyong dalawa. Alam mo naman kung anong ibig kong sabihin."
"Nagaalala naman kasi ako sa kaniya. Masama ba na ganito ako." Sabi nito sabay pout
"Tsk, stop pouting. You look like a duck." Sabi ko
"Tsk."
"Ayaw ni miss Mae na magaalala tayo sa kaniya. Mas okay na siya ang magalala wag lang tayo." Sabi ko
"Hay ewan! Basta nag-aalala din ako sa kaniya. Kung ayaw niya sa lalaki ng ganitong inaakto, pwes! Wala akong pakialam." Saad nito sabay labas ng office ko
Hayst! Ang buhay nga naman ng may lovelife. Hindi mo talaga maiiwasan na hindi mag-alala ang nagmamahal sayo. Inaamin ko sa sarili ko, nagaalala din ako sa kaniya pero anong magagawa ng pagaalala kung hindi naman namin alam kung nasaan siya. Alam kong nasa ligtas na lugar si miss Mae. Sadyang nais niya lamang ang mapagisa upang mapaglabanan ang problema niya ngayon.
Babalik na sana ako sa aking ginagawa ng may biglang pumasok ulit sa office ko.
"What the! Anong nangyari sa pinto?" Pasigaw na tanong nito
"Tsk, bakit hindi mo itanong sa kakalabas lang." Pilosopo kong sagot
"Ikaw naman Tyler hindi na mabiro." Aniya
"Anong ipinunta mo dito? Parang hinabol ka ng sampung aso dahol sa itsura mo." Sabi ko na ikinakunoot noo naman nito
"Hindi ako pumunta dito para makipagbiruan sayo Tyler." Aniya
"Kung ganon, what's brings your here.?" Seryoso kong tanong
"Nandito ako upang ibalita sayo na—" Hindi niya na natuloy ang kaniyang sasabihin ng may biglang sumingit
"Nandito kami." Dugtong ng mga bagong dating
Shit! Anong ginagawa ng dalawang unggoy na yan dito.
"Oh! Kayo pala. Hindi naman kayo nagpasabi na darating kayo. Hindi tuloy ako nakpaghanda." Sabi ko
"Hindi mo na kailangang maghanda, dahil hindi ka naman ang pakay namin." Sagot nito
"Hmm, sino ang pakay niyo.? Si Cloud ba? Kalalabas niya lang kanina. Gusto niyo ipatawag ko siya.?" Sabi ko na ikinangiti nito
"Hindi si Cloud ang kailangan namin. Besides, we're not close."
"Kung ganon sino?"
"We want to see Mae. Where is she.?"
Sabi na tama ako, si Mae ang pakay nila.
"Si Mae ba?. Pasensya na, nahuli kayo sa pagdating. Wala na siya dito, umalis siya kasama ang ibang butlers." Wika ko na dahilan ng pagiba ng ekpresiyon ng mukha nila
"Saan naman siya pupunta.?" Tanong nito
"Actually, we didn't know. Hindi niya gustong sabihin samin." Sagot ko
"Big liar!" Ani nito
Napatayo ako agad sa sinabi nito.
"Kung ayaw niyong maniwala edi wag. Basta sinabi ko na sainyo ang alam ko, she's not here. Kahit halughugin niyo pa ang buong mansyon, wala kayong mahahanap na Mae dito. Unless, may kamukha siya." Seryoso kong sabi
"Alam mo, isa ka lamang butler ng Han, pero kung umasta ka parang ikaw ang may-ari ng bahay na ito."
"Yes, I'm a butler. Pero may karapatan ako sa bahay na ito, dahil isa ako sa iniwanan ng responsibilidad ng mga magulang nila. Hindi kagaya ninyo na ang galing magpanggap at manloko ng ibang tao." Turan ko
"Anong ibig mong sabihin na nagpapanggap kami at nangloloko ng tao?."
"Wag na kayong magkaila. Alam ko na hindi kayo ang totoong fiance ni miss Mae at miss Min. Dalawa sa Chen ang tunay na fiance nila." Sabi ko na dahilan ng ikinagulat nilang dalawa
"H-how did—." I cut their words
"How did i know?. Good question. Paano ko nga ba nalaman.? Hmm. Tama! Naaalala ko na. Nang iuwi sa pilipinas ang dalawang heiress kumilos na kayong magpanggap bilang mababait na tao sa harapan nila. Hindi kayo agad nakalapit sa kanila dahil maraming nagbabantay sa buong paligid. Kaya lang sa pamamagitan ng tulong ng kanilang amain na si Zeke, agad kayong nakalapit sa kanila at nagawa ang plano. Hindi lang yon, ng dumating ang araw na babalik na sila dito sa korea, ginawa na ninyo ang susunod na hakbang sa mga plano ninyo. Ito ang patayin ang dalawang heiress." Paliwanag ko dito na mas lalong ikinagulat nila
"Y-you—."
"Kung sa tingin ninyo na magtatagumpay kayo sa inyong mga plano, pwes hindi mangyayari yun. Dahil ako mismo ang hahadlang sainyong maitim na balak. Hindi ko hahayaang sirain niyo ang malinis na hangarin ng pamilyang Han. Lalong lalo na ang mafia kingdom." Banta ko sa kanila
"Kung ganon, may alam ka tungkol samin."
"Hindi lang yon. Marami pa akong alam. Kaya magiingat kayo." Paalala ko sa kanila
"Mabuti naman at nagpakilala ka na samin. Mas mapapadali ang pagpatay namin sayo." Giit nito
"Jarold! Kumalma ka lang." Sabi ng kapatid niya
"Mecca! Iwan mo muna kami dito." Utos ko sa kaniya sabay kindat
"P-pero—."
"Sige na. Ayos lang ako. Walang mangyayaring masama kung yan ang naiisip mo. Hindi nila magagawa ng ganon na lang kadali ang iniisip nila." Wika ko
Tumango ito bilang sagot. Tuluyan na itong umalis.
"Siguro naman nakahanda ka na." Saad nito
"I'm always ready. Baka ikaw hindi." Malamig kong sagot
"Jarold! Wag dito please. Nasa baba lamang sila. Hindi natin alam ang kinikilos ng mga kasamahan niya, lalo na ang emperor ng black mafia." Saad ni Jirro sa kaniyang kapatid
"Wag kang mangialam dito Jirro. Gusto kong subukan kung gaano kagaling ang lalaking yan." Saad nito sa kapatid niya
"P-pero—."
"Don't mind me. Just mind your own. Manood ka lang, ipapakita ko sayo kung paano ko patayin ang lalaking ito." Mayabang nitong sabi
Naglakad ako palapit sa desk. Ayaw kong patagalin ang laban na'to.
"Ikaw unggoy!" Turo nito sakin
Wtf! Did he call me monkey.? Eh, mas mukhang unggoy pa nga siya sakin.
"Y-you.. I'm not monkey." turan ko sa kaniya
"Whatever. For me your a monkey." He said full of seriousness
"You know what..ayokong patagalin ang usapan natin. Bakit hindi na lang tapusin natin ito." Malamig kong sabi
"It's fine with me. Make the best man win." Saad nito
"Okay, ready!" Panimula ko
"Ready!".
"Okay.. 1,2,3..."
[Gun Shot]
"Ahhh!"
"Oh pano yan. Nanalo ako." Saad ko
"Madaya ka!."
"Ako madaya. Kailan ako naging madaya. Sadyang hindi mo lang talaga matanggap na natalo ka." Sabi ko
"T-tyler—."
"Kuya Jarold. Umalis na tayo dito. Tiyak na narinig ang putok ng baril sa labas."
"B-bitawan mo nga ako Jirro. Hindi pa ako tapos dito." Saad nito
"Pero k-kuya—."
"Tumahimik ka diyan. Kung hindi ka tutulong, diyan ka lang." Sabi nito
"Hindi ko alam na mayabang ka palang tao. Mabuti nga at hindi ka mahal ni miss Mae, dahil kung nangyari yon, baka masira ang buhay niya sa kayabangan mo." Pabiro kong sabi na mas lalong ikinagalit nito
"Animal ka! Papatayin talaga kita."
[Another Gun Shot]
"Don't you dare to kill my brother, or else you will definitely go to hell right now." Malamig na sabi ng isang boses
"Who the hell is that!!" Sigaw nitong sabi
"I didn't know that your a crazy guy, Jarold." Muling sabi ng malamig na boses, kaya naman hinarap niya ito
Nakatayo siya malapit sa may pinto, may hawak na baril magkabilaan. Nakatutuk parin ito sa pwesto ng dalawang magkapatid. Hindi ko inaasahan na ngayon siya uuwi.
"M-maxine!!"
💕💕END OF CHAPTER 30💕💕
Next chapter will be posted soon.
Sorry for typographical and grammatical errors.