Chapter 28: Strawberry
[Mae Shin POV]
"Mae! Put your gun down!" Rinig kong sigaw ng isang pamilyar na boses kaya naman napalingon ako dito.
I saw a beautiful lady, smiling at me. I miss her so much.
"M-min."
"What's happening here? Bakit tinututukan mo ng baril si Nathan ate Mae.?" Tanong nito habang palakad palapit samin
"A-ano kasi—" Hindi ko na natuloy ang aking sasabihin ng biglang sumingit ang asungot na lalaki.
"Nothing Min, I'm just teasing your sister. " Sabi nito sabay ngiti ng nakakaloko
Tsk, kung hindi lang dumating kapatid ko, I'm sure pinaglalamayan ka na ngayon ng mga tauhan mo.
"Nathan, hindi ba sinabi ko naman sayo na wag mong gawin yan. Iba ang timpla ng ate ko. Kapag pinaglaruan mo siya, makikita mo kung paano niya ibalik ang ginawa mo."
"Hahaha, alam ko naman Min. Kaya lang hindi ko talaga matiis na hindi subukan sa kapatid mo 'yon. You know me, I love playing." Wika nito sa kapatid ko habang nakaakbay
"Min, can i ask.?" Singit ko sa kanilang paguusap
"Yes ate. Ano 'yon.?"
"You know him?" Tanong ko habang nakaturo ang hintuturo ko so called boss.
"Hehe, konti po. Why?" She answer
"Base on what I've observed. Both of you have a good relationship to each other." I said
"Ate Mae, it's normal to us. Sila kaya ang nakasama ko sa buong magdamag. Kaya meron na ring konting bond samin ni kuya Nathan." Aniya
Tiningnan ko sa mga mata si Min. She's telling the truth. But, I'm not consider it as a good answer, while I'm not heard the answer of this young man.
"Really? How about you Mr. Nathan. What's your answer.?" Tanong ko sa kaniya habang walang emosyon
"Nathan na lang wag mo ng dagdagan ng Mr. Magkaedad naman tayo." He said
"Okay, now Nathan answer my question." I said
"My answer is the same to Min. We have a lot of bond, because of time we spend."
Kung ganon my bond na silang dalawa. It means, they love each other.
"What type of bond.?" I ask
Tiningnan nila ako ng walang reaksiyon sa kanilang mga mukha. I guess, they know that I'm gonna ask this question to them. They have a strong feelings.
"Okay, no need to answer." I said
"Mae, ano bang iniisip ng utak mo.?" My sister ask
"Wala naman." Tipid kong sagot
"Eh, bakit ganon na lamang ang iyong mva tanong, tila may nais hinihintay kang sagot." Aniya
"Hahaha! Don't mind it okay. I'm just curious that's why i ask that kind of question." Sabi ko habang pekeng tumatawa
"Okay, ako naman ang magtatanong." Sabi nito
"Go on. Ask me." I replied
"Why are you here.? How did you know where I am and why them lying atbthe floor.?" He asked full of curiosity
"First, don't ask me that kind of question, because i don't know why I'm here and i don't know why he's guard wants to kill me, start when I'm in gate." Sagot ko habang nakataas ang kilay
Tiningnan naman ako ni Min na para bang puno ng pagtataka sa aking sinagot.
"Mae, can you please answer me." She said
"I'm already answer your question. Is there have something wrong about my answer.?" Sabi ko habang palinga-linga sa buong paligid ng bahay, dahil gusto ko. Baka may mga tauhan pa ang loko para paglaruan ako.
"What i mean, matinong sagot."
"Bakit? Hindi ba matino sagot ko.?"
"Mae, I'm serious."
Napatayo ako bigla.
"I'm serious too."
"If your truly serious, answer my question in a good way. Hindi 'yong pinipilosopo mo ako." Aniya
"Bakit ba pinipilit mo ako huh! Why don't you dare answer that guy, why I'm here. From the start he's the one who called me and text me about the location where I'm gonna find you. That's why, don't shout at me. Walang akong alam okay." Sagot ko habang pinipigilan na magalit.
"M-mae." Pagbanggit nito sa pangalan ko
Tiningnan ng matatalim si Nathan.
"You?" Turo ko sa kaniya
"M-me?"
"Alangan naman ako. Syempre ikaw, wala ka namang katabi diyan, unless may nakikita akong iba." Pilosopo kong sagot
"Mae!" Awat sakin ni Min
"Wag mo akong pakialam Min. Gusto ko lang tanungin ang lokong yan ng ilang mga bagay bago ko siya patayin." Saad ko
"Mae!"
Hindi ko siya pinansin bagkus tinuloy ko ang pagtitig ng matalim sa lalaking 'to.
"Now, answer my question. Anong pinakain mo sa kapatid ko huh? Bakit ganiyan na lamang ang inaasal niya." Tanong ko habang nakatitig parin sa kaniya
"Huh? Pinakain? Wala!. Wala naman akong pinakain sa kaniya, maliban na lamang sa stawberry." Sagot nito na ikinalaki ng mga mata ko
"WHAT! Pinakain mo siya ng strawberry.?" Gulat kong tanong
"Oo, kasi yun lang ang available na prutas sa fridge kaya 'yun na lang ang binigay ko sa kaniya. May problema ba?" Sagot nito na tila naguguluhan, ang kaninang matapang na Nathan tila naputulan ng buntot.
Tiningnan ko si Min, kita ko sa kaniyang mga mata ang saya. Hindi ko siya pinapakain ng strawberry dahil kapag nakatikim siya nito kahit konti, imiiba ang ugali niya. Kaya pala ganito na lamang ang kinikilos niya. Maging sa pananalit may nagbago, hindi siya ang dating maamong Min na nakilala ng lahat.
"Sabihin mo, marami ba siyang nakain.?" Tanong ko muli sa kaniya
"Ahm, sa pagkakatanda ko, mga sampo lang naman ang nakain niya kasi yun na lang ang nasa fridge." Sagot nito
"S-sampo?" Utal kong tanong habang gulat parin
Shit! Sampo! Matatagalan pa siyang bumalik sa tamang ugali niya. Hayst! Problema na naman.
"Mae! May problema ba.?" Tanong nito
"Malaki." Sagog ko
"Huh!? Bakit naman malaki.?"
"Alam mo ba kung anong epekto kay Min kapag nakakain ng strawberry.?" Sabi ko
"Epekto?" Napakunoot noo siya sa tanong ko
"Nagbabago ang ugali niya sa tuwing kakain siya ng strawberry, kaya pinagbabawal ko siyang kumain nito." Sabi ko
"Ganon ba? Kaya pala sabi niya sakin, matagal na rin daw siyang hindi kumakain ng strawberry, kaya naman.." I but he's words
"Kaya naman pinakain mo." Dugtong ko
"O-oo, hindi ko naman kasi alam na bawal sa kaniya, besides ngayon ko lang nalaman."
"Hayst! Sampung araw tayong magtitiis sa ugali niyang yan. Kaya maghanda ka, araw-araw paiba-iba ang ugali niya. Ngayon, cold niya, bukas naman." I cut my words
"Bukas ano.?"
"I don't know. Kaya maghintay ka na lang, ang paghandaan mo at takutan mo ang ugali ng isang naiirita at nagagalit. I'm sure maraming mababasag na vase sa bahay mo." Panakot ko sa kaniya
"Mae naman! Wag mo akong takutin sa ganiyang paraan. Ang mamahal pa naman ng base na 'to." Wika nito na tila natatakot na
"Hindi kita tinatakot, nagsasabi lang ako ng totoo. Kaya naman ang advice ko sayo, itago mo muna ang mamahalin mong mga vase. I'm sure, lahat ng yan mauubos kapag hindi mo tinago. Mahilig pa naman mangbasag ng vase ang sister ko." Sabi ko na mas lalong ikinaiba ng reaksiyon ng mukha nito
"Kyle!" Tawag nito sa hindi ko alam kung sino.
"Yes, boss." Biglang sagot ng bagong dating na lalaki
"Lahat ng vase na makikita mo sa paligid, itago niyo sa budega." Aniya
"Po! Bakit naman po?"
"Basta! Gawin mo na lang ang ipinaguutos ko."
Natakot ang loko, nagbibiro lang naman ako. Naniwala naman, mabuti na rin 'to kasi sa totoo hindi ko gusto ang style ng vase na meron siya. Ang papangit sobra, parang ako yata ang babasag ng mga yan kapag nakita ko pa ulit bukas. Haha
"Nathan! Mae! Akyat muna ako sa kwarto. Late na kasi, antok na rin ako." Tawag samin ni Mae
"Ah eh, s-sige. M-matulog ka na, mamaya pa kami ng ate mo." Pa utal-utal na sagot sa kaniya ni Nathan
"Baka naman ipagpatuloy niyo ang naudlot niyong away." Aniya
Nagkatinginan kaming dalawa sabay lingon sa kaniya ulit.
"H-hind/Oo." Sabay naming sagot kaya tiningnan niya ako ng matalim
"Anong oo? Mae!"
"Ang ibig kong sabihin oo, may naudlot kasi kaming paguusap ng dumating ka." Sagot ko habang nakangiti sa kaniya
Nakita ko naman kung paano nagpunas ng pawis sa noo si Nathan. Natakot na talaga siya kay Min. Hahaha
"Sige, maiwan ko na kayo. Magusap kayo sa tamang paraan hindi yung nagtutukan kayo ng baril." Sabi nito
"Hindi na yun magyayari, misunderstood lang kasi yung nakita mo kanina." Sigaw ni Nathan sa kaniya
"Okay. Good night."
"Good night sis. Sleep well!" Pahabol kong sagot hanggang sa tuluyan na itong nakaakyat sa kwarto niya
Nang hindi na namin siya nakita. Nagkatitigan kaming dalawa.
"Ano gusto mo bang ipagpatuloy natin.?" Sabi ko habang may ngiting pagkabaliw
"You know, your really crazy."
Napataas ang kanang kilay ko.
"Did you say, I'm crazy!?" Malamig kong tanong
"H-huh!? H-hindi yun ang sinabi ko. A-ang s-sabi ko, see you tomorrow. Gabi na rin kasi, bukas na lang natin ipagpatuloy ang paguusap natin. Sige, bye akyat na ako sa kwarto." Saad nito sabay takbo paakyat ng hagdan
Tsk, anong nangyari sa kaniya.? Natakot yata sa malamig kong boses. Eh, wala naman akong ibig sabihin sa sinabi ko kanina. I'm just trying a new kind of my voice tone. Hayst! May sira yata yun sa ulo. Hindi ko matansiya ang ugali na meron siya.
"Miss Mae." Someone call my name
"Yes." Hindi ko siya nilingon, bagkus pinakiramdaman ko ang buong paligid
"Ahm, ituturo ko po sainyo kung nasaan ang inyong kwarto." Aniya
Napalingon ako kung nasaan siya.
"You're Kyle right.?" Sabi ko
"Ahm, opo. Ako nga po."
"Inalis muna ba ang lahat ng vase sa bahay na 'to.?" Tanong ko dito
"Hindi pa po lahat miss."
"Sana bukas wala akong makitang vase sa buong paligid. Baka maitapon ko dahil sa sobrang pangit." Sabi ko
"Akala ko po ako lang ang napapangitan, pati po pala kayo." Aniya
"So, napapangitan ka.?" I said
"Opo, hindi ko type ang decoration and style. Kaya salamat po at maitatago ko po ang lahat ng yan sa bodega." Sabi nito na ikinagiti ko
"Alam mo, kung ako sayo. Basagin muna ,tapos ako na bahala kung magtanong man siya tungkol sa vase. Ayoko na kasing ibalik niya ang mga yan sa tamang lalagyan. Hayst! Nakakabadtrip ng umaga kapag yan ang masisilayan ng dalawa mong mga mata." Sabi ko
"Sa katunayan nga po, yan din ang naisip ko. Ewan ko nga ba diyan sa pinsan ko. Marami namang magagandang vase na mabibili yan patalaga ang napili niya."
"Wait! Pinsan mo si Nathan?"
"Ah oo, kaya lang isa akong guard niya dito."
"Huh!? Bakit ka naman guard niya hindi ba pinsan ka. Dapat same kayo ng situation." Sabi ko
"Actually, I'm not like him, na matalino at magaling sa mga bagay-bagay. Wala akong pinagaralan, kaya tama lang talaga na maging guard ako."
"Hindi ka nakapag-aral.? Hind ka ba niya pinag-aral.?" Gulat kong tanong
"Ayaw niya akong paaralin dahil daw sa wala akong alam. Mataas ang pride ni Nathan, hindi ko nga alam kung paano niyo natakot ng ganiyan si kuya. Wala pa kasing nakakagawa niyan sa kaniya, maliban sainyo ni miss Min."
"Ah ganon ba. Gusto mo bang mag-aral.?" Tanong ko
"Oo naman, pangarap kong makapagtapos ng pagaaral."
"Wag kang mag-alala akong bahala diyan. Kakausapin ko ang kuya mo, tungkol diyan." Sabi ko
"Salamat miss Mae."
Ngumiti ako ng malapad sa kaniya.
"Mabuti pa ituro mo na kung saan ang aking silid, dahil antok na rin ako." Sabi ko
"Sige po, sumunod po kayo sakin."
Tumayo na ako at agarang sumunod sa kaniya paitaas ng hagdan. Habang naglalakad paitaas tiningnan ko ang bawat paselyo. Kay ganda ng pagkakagawa, maliban na lamang talaga sa mga vase na nakakalat sa buong mansyon. Lakad lang ako ng lakad hanggang sa may kabangga ako.
"Aray!" Hiyaw ko
"Ay, pasensya na miss Mae."
Tiningnan ko siya habang nakahawak parin ako sa aking ilong. Ouch! Sakit.
"A-ayos lang. Saan ba kwarto ko.?"
"Ito po, ang nasa kabilang silid niyo po ay anh silid naman ni miss Min. At ang nasa kabila naman po silid ni kuya Nathan."
"Kung ganon, nasa gitna nila akong dalawa." Sabi ko
"Ganon na nga po. Sige po maiwan ko na kayo."
"S-sige. Salamat."
Pumasok na ako sa loob ng silid at agad nahiga sa malambot na kama. Antok na ako, di na kaya ng dalawa kong mga mata ang antok.
Bukas na bukas, tatanungin ko na siya ilang bagay na kailangan kong malaman.
Huhu! Antok na ako. Everything went block.
💕💕END OF CHAPTER 28💕💕
Next chapter will be posted soon. Sorry for typographical and grammatical errkrs.