Chapter 20: Who's the real traitor?
[Mae Shin POV]
"MAKAKAPATAY TALAGA AKO NGAYONG ARAW!" Galit kong sabi ng mabasa ko ang message ng lokong 'yon.
"Mae! A-ano bang nangyari.?" Pa-utal na tanong ni Alicia sa'kin
"May tao kasing walang tigil kakasend sa'kin ng message. Ang mas nakakainis pa pabanta ang bawat message nito." Walang emosyon kong sagot sa kaniya
"Ate Mae, yan rin ba yung nag message sayo sa school.?" Biglang tanong ni Min
"Hindi, iba ang taong ito. Sa palagay ko, binibigyan lang ako ng taong ito ng babala. Hindi kagaya noong isa." Saad ko
"Babala.? Anong klaseng babala ba ang pinapadala niya sayo.?" Tanong ni Zeke
"Sa unang taong nagmessage sa'kin para bang nais niyang tapusin ang buhay ko. Habang ito namang isa, nais niyang mag-ingat ako sa bawat kilos ko. Nais niyang bigyan ako ng babala." Sabi ko
"Kung gayon yung unang nagpapadala sayo ng message ay ang taong nais kang patayin. Kung ganon, ang isa naman ngayon ay tila nag-aalala sa bawat mangyayari sayo." Sabi ni kuya Hunter habang nakaupo
Ako lang kasi ang nakatayo, ako kaya ang batas.
"Ang ibig mo bang sabihin ang nagpadala sakin ng sulat ngayon ay isang kakampi.?" Turan ko
Tumingin ito sakin.
"Oo, yun na nga. Kaya dapat malaman natin kung sino ang taong yan dahil batid kong alam niya kung sino ang mga nasa likod ng lahat ng nangyayari ngayon." Aniya
Napatango ako sa kaniyang sinabi. May punto siya, maaaring alam ng taong ito kung sino ang pinuno. Kailangan kong malaman kung sino ang taong ito.
"Maiwan ko muna kayo, may gagawin lamang ako." Biglang kong paalam sa kanila sabay panhik sa aking kwarto
Soundproof ang kwarto ko kaya hindi nila maririnig ang anumang ingay ang gawin ko dito. Kaya lang makikita nila ako dahil may CCTV sa loob ng silid ko na batid kong titingnan nila ito upang alamin ang aking ginagawa. Hindi sila hahayaang gawin yun, kaya pumasok ako sa isang tagong silid ng aking kwarto. Tama kayo sa nabasa niyo meron pang silid ang kwartong ito na ako lamang ang nakakaalam. Maging si Min hindi niya alam na meron akong nilagay na isang kwarto dito. Dito ko kasi tinatago ang importanteng gamit, kagaya lamang ng mga armas ko sa pakikipaglaban. Mga damit ko na hindi dapat makita, dahil minsan sumusuot ako ng mga kakaibang damit upang sa ganon hindi nila ako makilala sa oras na maharap nila ako. Dito ko rin tinatago ang mga computers ko, nakaactive ito sa bawat loob ng bahay. Kung kaya nilang makita ako sa isa kong kwarto, pwes kaya ko rin makita ang kanilang ginagawa sa pamamagitan ng pag hacked ng system ng computers nila.
I get my phone and try to message the unknown number who message me. I try to call it but he didn't answer it. That's why, i try to hacked the number, kapag nagawa ko yun malalaman ko kung nasaan siya kanina. Madaling ko siyang mahahanap kapag nangyari yun. Dahil masundan ng system ko or should i say computers ko ang bawat yapak niya kanina. Kung nalakad siya mahihirapan ako pero kung mag sasakyan siya mas madali dahil kayang kong lagyan ng virus ang sasakyan niya and that's why i will see where he is. Paano ko nalaman na lalaki siya, madali lang. Sa bawat message niya makikita mo na hindi babae ang nagpadala noon dahil ibang dating ang bawat salita na ginamit nito. Kung sa babae kasi may sticker pang nalalaman. May kutob rin ako na kilala ko ang taong ito. Sinubukan kong muli ihacked ang number, pero hindi ko inaasahan na magrereply siya message ko.
"I KNOW YOU WANT TO SEE ME, BUT NOT NOW. IT'S DANGEROUS IF THEY FIND THAT I HAVE A COMMUNICATION TO YOU." Sabi sa message
Agad ko namang siyang nireplyan.
"Gusto kitang makilala. Gusto kong malaman kung bakit mo ako tinutulungan. Paano mo nalalaman na nasa panganib kami." Reply ko sa kaniya
(Ting!!)
"Not now my lady. But promise me, no one will know this our conversation. Hindi mo alam kung sino ang kakampi mo sa kanila." Saad nito
Napakunot noo naman ako sa message nito.
"Ano ang alam mo.?" Reply kong muli
"Lahat. Alam ko lahat kaya maniwala ka sa lahat ng sasabihin ko. May isang taksil sa loob ng bahay niyo. Kaya magiingat ka, pakiramdaman mo ang iyong paligid. Kung maaari sana wag kang munang magtiwala sa kanila maliban na lamang sa iyong kapatid." Muli nitong sabi
"Maaari mo bang sabihin saakin kung sino ang taksil, upang sa ganon umiwas ako sa kaniya." Muli kong reply
"Ikaw mismo ang kailangan mag-alam niyan kamahalan. Isa lamang ako tauhan na nagbibigay impormasyon sa aking nakakataas na pinuno." Reply nito muli
Nakakataas.? Kung gayon ako ang pinuno niya.?
"Maaari mo ba akong bigyan ng clue upang hindi na ako magisip pa ng ibang plano upang hanapin siya." Saad ko sa kaniya
"Alam kong hindi mo siya gusto umpisa pa lamang ng makaharap mo siya. May masama kang kutob sa kaniya kahit ngayon, alam mo kung sino ang tinutukoy ko. Binigyan na kitang clue, kaya madali na lamang yun young lady." Aniya
Huh! Sino naman sa kanila.?
"Salamat." Reply ko
"Walang anuman kamahalan. Hanggang sa muli."
Agad kong binitawana ng aking cellphone at agad tumingin sa computer ko. Sino sa kanila ang tinutukoy ng lalaking 'yon. Agad akong tumayo sa aking kinauupuan at biglang lumabas ng aking silid. Dumaan ako sa kabilang pinto upang sa ganon hindi nila mapansin na merong isa pang kwarto.
Nang nakalabas na ako agad ko naman sila pinuntahan at pinagmasdan sila ng matalim.
"WHAT THE HELL ARE YOU DOING HERE!" Malamig kong turan sa kanila na ikinatakot naman nilang lahat except Min, sanay na siya sa ugali ko kaya wala lang epekto ito sa kaniya
"M-mae, k-kanina ka pa diyan.?" Utal na tanong ni Mecca
Tinaasan ko sila ng kilay.
"Hmm, hindi naman. Actually kararating ko lang din. Kaya lang nagtaka naman ako, anong ginagawa niyo sa harapan ng aking kwarto at nakita ko pang nakabukas ang computer sa library." Walang emosyon kong tanong sa kanila
"Ahm, a-ano kasi..may narinig kaming ingay sa kwarto mo kaya ayon agad kaming pumunta dito." Sagot ni Cedrick
Tsk, magsisinungaling pa ang loko hindi ginalingan.
"Tsk, bakit nakabukas ang mga computers sa library.?" Tanong ko muli
"Ah y-yun ba.? May tinatapos kaming projects sa school kaya binuksan namin kaya lang nakalimutan naming isara ng marinig namin yung ingay sa loob ng kwarto mo." Si Derrick ang sumagot
Project huh! Mga sinungaling.
"Okay." Bigla kong sabi
"Hayst! Salamat!" Sabay-sabay nilang sabi
"Salamat saan.?" Bigla kong tanong
"Wala 'yon Mae." Alicia said
"Okay, sige maiwan ko muna kayo. Baka mamaya pa ako makauwi." Sabi ko sa kanila na ikinalaki naman ng kanilang mga mata
"Saan ka naman pupunta Mae.?" Si Zeke na ang nagtanong
"You'll die if i tell you." Malamig kong sagot sabay lakad pababa ng hagdan
"Mae!" Muli nitong tawag
Huminto muna ako sa paglalakad.
"Bago ko nga pala makalimutan, soundproof ang kwarto ko kaya hindi niyo maririnig ang ingay na nanggagaling sa loob at isa pa iniwan niyo yung computers na nakaopen sa CCTV system." Huli kong sabi sabay lakad pababa, kita ko kung paano sila nagulat sa sinabi ko.
Hahaha, parang nahulugan sila ng mabigat na kahoy sa ulo. Yan magsinungaling pa kayo.
Sumakay na ako sa aking kotse at agad pinaharurut ito ng mabilis. May pupuntahan lang akong isang malaking tigre.
..After 30 minutes..
Nandito na ako sa malaking kulungan ng tigre. Sana naman nandito sila. Agad akong pumasok, bahay ko naman ito kaya walang problema. Nasa loob na ako ng may nakita akong nakaupo sa sofa ng sala.
"Akala namin hindi ka na uuwi dito." Saad nito habang nakatalikod sakin
"Hmm. Pasenya naman ngayon lang ako nakaalis sa mga lokong yon." Sagot ko
Tumayo ito at agad lumingon sakin.
"Alam mo bang miss na kita." Turan nito
"Hahaha, i miss you too Jirro." Sagot ko sabay takbo sa kaniya at agad ko siyang niyakap ng mahigpit
"Where's Min? Bakit hindi mo siya kasama.?" Tanong nito
"Hindi ko siya maaaring isama ngayon. She's in danger, besides nandoon naman si Zeke and Mike for checking her." I replied
"Nabalitaan ko na hindi sila Cedrick at Derick ang tunay na anak ng pamilyang Chen." Saad nito
"Yes, hindi nga sila but don't worry kasama na namin ang tunay na mga Chen." Sagot ko na ikinabago ng expression nito
I feel something bad.
"Bakit hinayaan mo silang tumira sila sa bahay mo. Alam mo naman na anak sila ng mga taong pumatay sa magulang mo." Saad nito
"Yes, i know. But, i have a plan kaya hayaan mong gawin ko ang plano ko. Kukunin ko naman ang kanilang loob pagtapos doon ko sila pahihirapan." Sagot ko habang nakangiti
"Okay, if that's what you want. But, please be careful, hindi natin alam kung anong kaya nilang gawin." Aniya
"Don't worry, i can handle myself lalo na ngayon na unti-unti ko na silang napapaniwala." Saad ko sa kaniya habang tinitingnan ang kaniyang mga mata
"Magtatagal ka ba dito.?"
"Hindi, actually aalis na rin ako. May kailangan pa akong tapusin. Babalik din ako kapag nagkaroon ako ng available time." Sabi ko
"Sige. Ingat ka."
Hinalikan ko siya sa kaniyang pisngi sabay lakad palabas ng bahay.
Bago ako sumakay sa sasakyan ko, nilingon ko muli ang buong bahay. This is the house that ruin my life. The house that started my hatred, anger and my sorrow.
Sumakay na ako sa aking sasakyan at agad ko itong pinaharurut ng mabilis. May kakaiba kay Jirro ngayon. Hindi siya ang Jirro na kilala ko. May masamang kutob ako. Hindi kaya isa siya sa mga tauhan ng mga taong hinahanap namin. Pero imposible, kasama namin sila ni Min sa pilipinas sampung taon na ang nagdaan. Sila ang kasama namin ng wala kaming makausap at mapagkwentuhan ng sakit noon. Kaya hindi sila kaaway. Sila ang pinagkakatiwalaan nila mom at dad noon at hindi lang yon. Sila rin ang napili na maging mafia emperor namin ni Min kaya imposible talaga na gawin nila yon, ang pagtaksilan kami.
(Ting)
I heard my phone is vibrate. Someone message me. I took my phone at agad tiningnan kung sino ang nagmessage. He's again.
"Pakiramdaman mo ang iyong paligid. Wag kang magisip ng ikakabahala mo. Tandaan mo nasa panganib ang buhay mo." Basa ko
Agad naman akong lumingon sa labas, wala namang kakaiba.
(Ting..)
"Look at your side mirror." Basa ko muli
Ginawa ko naman at doon ko nakita na may sumusunod na pala sakin.
F*ck! How did he know! Nasa paligid lang kaya ang taong ito.
Binilisan ko ang pagpalatakbo ng sasakyan hanggang sa makarating ako sa hide out ko. Agad ko namang pinarada ang kotse at sabay pasok sa loob.
"Tingnan natin kung makakapasok kayo. Maraming nakakalat na patibong sa paligid." Sabi ko sa aking sarili
Nakita ko sila sa na napahinto sa labas ng gate. Don't you dare to come inside, makikita niyo ang hinahanap niyong kamatayan.
Pinagmasdan ko lang sila, hanggang sa umalis na ito. Tss, takot ang mga loko. O kaya hindi nila nakita kung saan ako pumasok.
Hayst! Siguro dito muna ako magpapagabi. Baka makita nila ako kapag agad akong lumabas. Safe naman ako dito, kaya walang problema. Naglakad ako sa loob ng mini library ko dito at sabay kuha ng aklat na madalas kong binabasa sa tuwing na pumupunta ako dito. This books was written by Maxinejiji, was titled "He's into Her". I was wished that someday i will find the guy like Deib Lohr Enrile. But how.? If my life is not in peace. Kailan kaya matatapos ang lahat ng problema ko. Gusto ko na kasing matahimik ang buhay ko. I want to be a normal girl, who lived in a peaceful life. To have a real friends, a loving boyfriend and etc.
Hayst! I thing it would never be happened.
💕💕END OF CHAPTER 20💕💕
Next chapter will be posted soon.
Sorry for typographical and grammatical errors.