Chapter 8: Jealous
[Min Lee Han POV]
Nandito kami ngayon sa loob ng cafeteria, tahimik ang lahat maliban na lamang sa katabi ko na ubod ng kulit.
"Nathalie! Anong gusto mong i-order ko sayo.?" Makulit nitong tanong
"Alam mo kanina ka pa tanong ng tanong, ikaw na nga sabi bahala kong anong gusto mong bilhin." Singhal ko sa kaniya
"Gusto ko kasing malaman kung anong favorite foods mo." Aniya
Humarap ako sa kaniya, dahil doon nakita ko ang mukha ni Jirro. Parang manununtok na dahil sa galit.
Hayst! Ano ba kasing naisip ng ate ko. Bakit sa lahat ng plano, bakit ito pa. May masasaktan akong tao. Masasaktan ko ang taong mahal ko.
"Alam mo Derick, hindi naman ako mapili sa pagkain, ang ayaw ko lang yung may shrimp kasi may alergic ako doon." Saad ko sa kaniya na ikinatango nito
"Okay, bibilhan na kita." Nakangiti nitong sabi
Nang tumayo naman ito, sumunod ang iba pa niyang kasamahan maging ang kapatid niya. Dahil doon kami lang apat ang natira.
"Mae! Alam mo bang nakakainis na ang lalaking yun. Hindi ko na kaya ang kakulitan niya." Reklamo kong sabi sa kaniya na ikinalingon niya sa akin.
"Tiisin mo lang, alam ko naman na kaya mong gawin yan. Ito ang magandang plano upang sa ganon makalapit tayo sa kanila ng tuluyan." Sagot nito
"Eh paano naman kami Shin?. Hindi mo ba na isip ang nararamdaman namin? Kanina pa kami selo na selos dito. Parang gusto na naming pasabugin ang mga mukha nila." Biglang sabi ni kuya Jarold
"Jarold is right, kanina pa ako nagtitimpi. Hindi ko gustong makita na may humahawak sa kamay ni Min." Pagsang-ayon naman ni Jirro sa kapatid niya
Napalingon si Mae sa kanila sabay titig ng matalim. Kaya agad silang natahimik.
"Hindi niyo gusto ang nakikita niyo ngayon.?" Bigla nitong tanong
"Oo." Sabay nilang sagot
"Kung ganon wag na kayong pumasok sa school. Ang gawin niyo na lang asikasuhin ang company namin para mawala ang inis ninyo. Hayaan niyong kami na lang ni Min ang gagawa ng mga plano." Giit nitong sabi na ikinagulat nipang dalawa
"P-pero Shi.." She cut their words
"No buts.. Just do what i say. Mas madali naming gawin ang lahat ng plano kapag wala kayo. Walang nagseselos at nasasaktan." Aniya
Magsasalita pa sana sila ng biglang dumating sila Derick.
"Nandito na po order niyo." Wika nila
"Nathalie binilhan kita ng sandwich and softdinks." Saad nito sabay lapag sa mesa
"Salamat."
"Welcome, para sayo."
Hayst! Nagsisimula na naman siya.
"Bakit natahimik kayo? Kanina lang nakita ko kayong nag-uusap." Biglang singit ni Cedrick sa usapan
"Ah, yun ba? May sinabi lang kasi samin si Mae." Sagot ko
"Ano naman yun.?" Tanong nito
"Sinabi ko sa dalawa naming pinsan, na wag na lang pumasok sa school. Asikasuhin na lamang ang company namin." Sagot ni Mae sa kaniya
Sa palagay ko, hindi naniniwala samin si Cedrick, dahil kakaiba ang bawat salitang binibitawan niya.
"Ilang taon na ba sila.?" Singit na tanong ni Megan
"Ah, 23 years old." Sagot ko na ikinalingon ng dalawa
"Ah, kaya pala pwede na sila pag-iwanan ng campany dahil nasa tamang edad na sila." Wika nito
Hayst! Salamat at naniwala sila.
Napalingon ako sa gawi ni Mae. Napansin kong parang ayaw niyang kainin ang pagkain niya. Kaya tinitigan ko ng mabuti ang pagkain nito.
Shit! My beans..
"Mae! Bakit ayaw mong kumain?. Masarap kaya ang inorder ko sayo." Biglang takang tanong ni Cedrick sa kaniya
"No thanks, busog pa naman kasi ako." Sagot nito
"Alam mo Mae, mawawala yang busog mo kapag natikman mo yan. Isa kasi ya sa pinakamasarap na dish dito sa cafeteria kaya tikman mo." Saad nito
Wag ate..wag na wag mo yang kakainin baka hindi mo kayanin.
Nakita ko siyang hinawakan ang kutsara at agad isusubo ng bigla ko itong tabigin.
(Blagg!)
"Min! Bakit mo yun ginawa?" Taka nilang tanong maging ang ibang studyante napalingon samin
"Ano kasi.." Megan cut my words
"Sa tingin mo ba may nilagay kaming lason sa pagkain niya, kaya tinabig mo ito.?" Wika nito
"H-hindi sa ganon." Sagot ko
"Hindi sa ganon? Bakit mo tinabig ang kutsara niya.?" Tanong nito
"Because Mae have a allergy in that foods." Sagot ko na ikinagulat nila maliban sa aming tatlo nila Jirro
"Allergy?" Sabay-sabay nilang singhal
"Oo." Tipid kong sagot
"Eh, bakit hindi ninyo sinabi ka agad.? Edi sana pinalitan ko na lang." Wika ni Cedrick
"It's okay, kahit kainin ko naman yan kaya kong labanan ang allergy ko." Biglang singit ni Mae
"No, your not.. Dati nga muntikan mo ng ikamatay ang pagkain niyan eh. Kaya nga iningatan ka namin sa pagkain. Baka kung may halong beans." Kuya Jarold said
"Don't worry, hindi know naman nakain, thanks to Nathalie she save my life." Mae said
"I'm sorry Nathalie kung nasigawan kita." Hinging patawad ni Megan sakin
Ngumiti ako ng mapalad.
"Okay lang, iniingatan kasi namin ang kalusugan ng nag-iisang heiress ng mafia clan namin, kaya ganito na lamang ang aming reaksyon." Saad ko sa kaniya
"Sa susunod kasi sabihin mo samin kung anong bawal na pagkain sayo, upang sa ganon hindi namin mabili sayo." Biglang sabi ni Cedrick
Biglang naging concern ang loko.
Napalingon ako sa pwesto ni kuya Jarold. Nakita ko sa kaniyang mga mata ang selos.
Sorry sainyong dalawa, pero kailangan naming gawin ito. Sana maintindihan ninyo.
"Ahm, siguro pwede na tayong bumalik sa room." Saad ko sa kanila na ikinasang-ayunan naman nila
"Mabuti pa, ilang minuto na lang magsisimula na ang klase." Saad ni Megan
Nakita ko silang nagsitayuan na habang ang dalawa, wala yatang balak tumayo.
"Nathalie, let's go." Tawag sakin ni Derick
"Ahm, sige mauna ka muna. Kausapin ko lang ang dalawang ito. Kanina pa kasing walang imik." Sabi ko sa kaniya
"Ah sige, hintayin kita sa labas ng room." Wika nito
Tumango na lamang ako bilang sagot.
Tumakbo na ito palabas ng cafeteria.
Ako naman umupo at agad silang tinapik.
"Ano ba kayo, kanina ko pa napapansin, parang namatayan kayo." Saad ko
Hindi parin sila kumikibo.
Ano bang pwede kong gawin para matayo ang mga loko.
"Jirro, Jarold! Ano ba magsitayo na kayo. Mahuhuli na tayo sa susunod na subject." Singhal ko sa kanila pero wala paring effect.
"Bakit kasi pumayag tayo sa plano ni Mae. Yan tuloy para tayong namatayan." Biglang sabi ni Jarold
"Mas mabuti ka nga, usap lang kay Mae ang lalaking yun. Habang yung sakin, halos yakapin na ng Derick na yun si Min." Wika ni Jirro
"Hoy! Magsitigil nga kayo diyan. Itsw only a plan. Hindi totoo ang lahat ng nakikita niyo. Ang mga sweetness na ginagawa namin ay hindi totoo. Sa tingin niyo ba gusto namin ni Mae yun.?" Sabi ko na ikinalingon nila sakin
"Min! Nandiyan ka pa pala." Sabay nilang sabi
"Wala ako dito. Kamukha niya lang ako." Pilosopo kong sagot
"Bakit hindi ka sa sumunod sa kanila.?" Biglang tanong ni Jirro
Sobra talaga selos ng loko.
"Kasi naman nakita ko kayong walang imik at walang balak na tumayo kaya nagpaiwan muna ako dito." Sagot ko
"Alam ko sumunod ka na sa kanila, baka makahalata pa sila." Wika naman ni Jarold
"Tsk, don't worry. Paniwalang-paniwala naman sila na pinsan namin kayo. And besides hindi na kayo papasok sa scholl right.?" Saad ko
"Yun nga ang nakakiainis. Bakit kasi pinagbawalan kami ni Mae na pumasok."
"Kasi namin Jarold, baka masira niyo ang plano ni ate. Kilala niyo naman siya, ayaw niyang may pumapalpak sa mga plano niya. Kaya sumunod na lamang kayo, maging ako ayoko din ang plano niya kaya lang we don't have a choice. We need to follow Mae's plan." I said
"Okay fine, basta siguraduhin niyo lang na hindi kayo magkakagusto sa mga lokong yun." Wika ni Jarold
"Haha, kami magkakagusto sa kanila.? Never. Hindi kaya namin gusto ang mga ugali nila. "Tawa kong sabi sa kanila
"Siguraduhin niyo lang yan, dahil kung hindi." I cut he's words
"And what Jirro?. You will killed them like you did in our secret suitor.?" Dugtong kong sabi
"Tsk, kaya wag na wag kayong magkakagusto sa kanila." Aniya
"Don't worry Jirro, it would never be happened. Trust us."
"Okay."
"Sige maiwan ko na kayo. Umuwi kayo ng maaga, wag na wag kayong pupunta ng bar. Ayaw pa naman niyan ni Mae." Bilin ko sa kanila
"Yahh!"
Tumakbo na ako palabas ng cafeteria.
Kakaiba silang magselos, halos gusto na nilang patayin ang mga lalaking nag-aaligid samin. Isa yan saa pinaka ayokong ugali na meron sila.
Kaya minsan kami na lang ang nag-iiwas ni Mae. Pero ngayon hindi talaga maiwasan. Under naman sila ni Mae kaya okay lang. Nakakatakot kaya ate ko kapag nagalit.
Takbo lang ako ng takbo hanggang sa mapansin ko na palapit na palapit na ako sa room namin.
Pero bago ako makalapit doon, may napansin akong isang studyante na nakahiga sa sahig. Kaya napahinto ako pagtakbo, napansin ko nga si Derick at agad lumapit sakin, pero hindi ko siya pinsin bagkus agad akong pumasok sa loob ng classroom.
Parang may mali sa katawan ng studyante. Hindi siya gumagalaw at base on her skin, maputla ito. Maglalakad na sana ako palapit sa kaniya ng biglang may humigit sa braso ko.
"Ano bang ginagawa mo dito? Hindi ito ang room natin." Wika nito
"Alam ko naman, pero kasi may kakaiba sa studyanteng yan." Sabi ko sabay turo sa studyanteng nakahiga
"Kanina lang wala namang studyanteng nakahiga diyan." Saad nito
"Derick, lapitan mo nga, para kasing hindi na siya gumagalaw." Utos ko sa kaniya
"Okay, dito ka lang huh."
Naglakad ito palapit sa studyante hanggang sa galawin niya ito at doon napansin ko ang madaming dugo.
"D-derick! D-dugo ba yan.?" Utal kong tanong sa kaniya
"Oo, dugo nga ito." Sagot nito na ikinasigaw ko
"Ahhhhh!!"
"Nathalie! Stop!" Aniya, pero patuloy parin ako sa kakasigaw hanggang sa umiyak na ako
"Ahhhhhhhhh!!"
"What happening here.?" Usal na tanong nila Mae
"Mabuti dumating kayo." Rinig kong sabi ni Derick sa kanila
"What's wrong? Bakit sumisigaw cousin ko at bakit siya umiiyak.?" Takang tanong ni ate sa kaniya
"Kasi Mae, nakakita siya ng bangkay na puno ng dugo." Sagot nito sa ate ko
"What!?"
Dahil sa gulat bigla siyang lumapit sakin at pinapatahan niya ako.
"Nathalie! Stop crying please. It's only a blood." Aniya
Hindi nagtagal dumating ang mga pulis, at inimbistigahan ang pangyayari. Habang ako naman wala paring kibo hanggang sa maramdaman ko ang pagkahilo at tuluyang mawalan ng malay.
"Nathalie!" Ang huli kong narinig bago tuluyang mawalan ng malay
💕💕END OF CHAPTER 8💕💕
Next chapter will be posted soon. Sorry for typographical and grammatical errors.