Chapter 4: Syndrome
[Mae Shin POV]
Abala akong nagbabasa ng biglang may kumatok sa pinto.
"Come in!" Saad ko
"Ate! Dinner is ready." Wika ng kapatid ko
Napaangat ako at tumingin sa kaniya.
"Sige mauna na kayo, di pa naman ako gutom." Sabi ko sabay balik sa pagbabasa
"Are you sure ate?" Tanong nito na tila hindi naniniwala sakin
"Yep, I'm sure. Kaya sige na kumain ka na, alam ko naman na gutom ka na." Sabi ko
"Hmm, okay. Kapag nagutom ka ate just call me downstairs, ipaghahanda kita ng makakain." Wika nito na ikinangiti ko
"Sige, thank you." Sagot ko
Hindi na siya nagsalita bagkus lumabas na lamang ito.
Binitawan ko ang hawak kong libro.
Agad kong kinuha ang aking loptop, kailangan kong malaman ang lahat ng rules sa school na pagmamay-ari namin. Doon kami papasok, dahil nandoon ang mga anak ng taong pumatay sa magulang namin.
Agad kong tiningnan ang mga list ng students, sa lahat ng una kong mababasa ang pangalan pa na ito.
"CEDRICK CHEN!"
Una kitang paglalaruan kaya humanda ka. Ilang araw na lang makakaharap na kita.
Hindi lang siya ang nakita ko, maging ang kapatid niya na si Derick Chen. Ang liit talaga ng mundo, maraming lugar na maaari ko silang makita pero sa paaralan pa talaga namin. Sila ang lumapit sa bitag. Kaya isang galaw ko lang tapos na silang lahat.
[Insert..Knocking at the door]
"Come in!" Turan ko sa taong kumatok
"Sabi sakin ni Min away mo daw kumain. Bakit?" Agad nitong turan
Tumayo ako at agad humarap sa kaniya.
Huminga muna ako ng malalim bago nagsalita.
"Hindi pa naman kasi ako gutom, hindi ba kumain ako ng ice cream na binigay mo sa'kn kanina lang sa airport kaya ayon nabusog ako." Sagot ko
"Hayst! Ako pala ang may kasalanan. Dapat hindi na lang kita binigyan ng ice cream." Turan nito
"Hmm, kung hindi mo ako binigyan, kanina pa ako higblood. Hindi mo ako makakausap, alam mo ang ibig kong sabihin." Saad ko
"Hayst! Okay fine. Pero kumain ka kahit konti lang, hindi maganda sa kalusugan mo ang hindi kumain." Pa-alala nito
Lumapit ako sa kaniya sabay hawak ng dalawang kamay nito.
"Mamaya, bago ako matulog kakain ako. "Sabi ko
"Are you sure.?"
"Yes, ikaw na mismo nagsabi na hindi maganda sa katawan ang hindi kumain, kaya kakain ako mamaya sadyang hindi pa talaga ako gutom." Wika ko
"Okay, sige maiwan na kita. Alam kong may ginagawa ka pa."
Napangiti na lang ako kaniya.
"Sige." Tipid kong sagot
Naglakad na ito palabas kaya lang agad ko siyang hinila paharap sakin.
Napakunoot noo ito.
"Bakit? May kailangan ka?" Muli nitong tanong
"Wala na." Sagot ko
"Oh bakit mo ako hinila?" Taka nitong tanong
"Gusto ko lang ibigay to sayo."
"Ang ano?"
Hindi ko na siya pinatapos sa pagsasalita, agad ko siyang hinalikan sa labi. How i miss him so much.
Kita ko sa kaniyang mga mata ang gulat. Hindi niya yata inaasahan na hahalikan ko siya. He's lips was so smooth, mabuti at ako ang naunang nakahalik sa kaniya.
Hindi ko na pinatagal baka kung atakihin na ang loko dahil sa gulat.
"Bayad ko yan sayo." Sabi ko
Nakatulala parin siya. First time niya lang bang halikan ng isang babae? Imposible ang gwapo niya, habulin siya ng mga babae kaya tiyak akong marami na siyang nahalikan na iba't ivang klase ng babae.
"Shin! Alam mo ba sa ginawa mo mas lalo akong nag-init." Turan nito na ikinataka ko
"H-huh?"
"Kaya ayaw kitang halikan dahil alam ko sa sarili ko na hindi ko ito mapipigilan." Wika nito na mas lalong ikinataka ko
What the! Don't tell me?
"Jarold! Ano ka ba, hinalikan kita dahil fiance kita. Masama ba yun. ?" Saad ko
"Hindi sa ganon, kaya lang alam mo bang nag-iinit ako dahil sa ginawa mo." Wika nito muli na ikinakaba ko
Wahh! Anong gagawin ko?
Ikaw kasi Mae bakit mo namn kasi siya hinalikan. Yan tuloy hindi niya mapigilan ang sarili niya.
"A-ano k-kasi." Utal kong sabi
"Gabi naman na ngayon kaya siguro wala ng papasok sa kwarto." Wika nito na may halong pagnanasa
Bwesit! Hindi pa ako handa. Jarold naman bakit hindi mo sinabi sakin na may ka manyakan ka.
"J-jarold! Labas muna ako huh! Nagutom kasi ako. Sige maiwan muna kita."
Maglalakad na sana ako palabas ng bigla niya akong hilahin sabay yakap ng mahigpit.
"Shin! Hindi mo ako maloloko. Kilala na kita, alam kong tatakasan mo lang ako." Saad nito
Wahh! Alam niya!.
"J-jarold, kakain na muna ako. Mamaya na lang."
Agad niya naman ako binitawan at sa hindi ko inaasahan hinalikan niya ako.
Dahil sa kaba at gulat hindi ako nakagalaw.
Punyenta naman, bakit hindi ako makagalaw. Baka may mangyari samin ngayong gabi.
No! Hindi ito pwede, ayoko ko pang mabuntis.
Hell no! Please god, tulungan niyo po ako. Hindi pa po ako handa maging isang ina. May mission pa akong kailangang tapusin.
Pinilit kong makawala sa halik niya kaya lang ang higpit ng pagkawak niya sa'kin.
Kapag itutulak ko siya mas lalong hinihigpitan niya ang paghawak.
Sa hindi ko siya maitulak hindi ko namalayan na nakahiga na pala ako sa kama at siya, patuloy parin sa paghahalik.
Naka drugs ba siya? Hindi ko akalain na ganito pala siya.
Naramdaman ko na lamang na pababa na ang kamay niya sa tiyan ko. Hindi na ito pwedeng mangyari, i need to stop this nonsense.
Jusko! Ayaw ko pang mabuntis!.
"J-jarold please stop! This is not a right time to do this." Saad ko sa kaniya habang patuloy parin sa paghahalik sa aking leeg
Pinilit ko paring makawala sa kaniya kaya lang, hindi ko siya kaya.
Okay fine! I let him to do what he want. Wala na akong choice, gusto niya yatang maging ama ng maaga, fine hahayaan ko siya. Pero wag niya akong sisihin sa gagawin ko bukas sa kaniya.
Tumingin na lamang ako sa itaas ng kisame. Habang hinahayaan siyang gawin ang gusto niya sa katawan ko.
Dahil sa pagkatulala ko sa itaas, hindi ko namalayan na nakatulog na pala siya. Na dahilan na ikinakunoot noo ko.
Agad ko siyang inihiga ng maayos sa aking kama.
May pagtataka parin ako, hindi naman siya ganito. Kahit halikan ko siya hindi niya ginagawa ito.
(Insert.. Knocking at the door.)
Napalingon ako sa may pinto.
Inayos ko ang aking damit, baka mahalata nilang may nangyari sa'min.
"Pasok!" Sabi ko
"Oh my! Shin! May ginawa ba sayo ang kapatid ko.?" Biglang tanong ni Jirro sakin
"Huh? Ano namang gagawin ni Jarold sakin?" Pagtataka kong tanong, kailangan kong magsinungaling
"Wala ba siyang ginawa sayo na ikagagalit mo?." Tanong nito
"Ginawa? Hmm. Wala naman bakit?" Sagot ko
"Hayst! Mabuti naman kung ganon. Akala ko kung ano na ang ginawa niya sayo." Saad nito
Bakit niya ba na tanong yun? Di kaya maya alam siya kung bakit ganito si Jarold ngayon.
"Jirro, magsabi ka nga ng totoo. Ano ba ang ibig mong sabihin?. Anong pwedeng gawin ni Jarold sakin.?"
"Hindi kasi siya nakainom ng kaniyang gamot." Pagsisimula nito
"Oh ano naman kung hindi siya nakainom. May problema ba doon.?" Pagtataka kong sabi
"Yun na nga eh, kapag hindi siya nakainom ng kaniyang gamot sa tamang oras, aatakihin na naman siya ng syndrome niya."
"Syndrome?"
"Oo."
"What kind of syndrome.?"
"Nawawala siya sa tamang pag-iisip."
"Ano naman ang ginagawa niya kapag ganon ang nangyari.?"
"Na iisip niyang pagnasaan ang isang tao, lalo na kung halikan siya nito." Saad nito na ikinagulat ko
What the! Kaya pala ganon siya kanina. Sabi na tama ako may mali sa kaniya.
"Ah ganon ba? Mabuti naman at nasabi mo sakin yun." Sabi ko
"B-bakit? May ginawa ba siya sayo?" Tanong nito
"Ah yun ba? Hmm, hinalikan niya lang naman ako tapos doon nakatulog na siya." Pagsisinungaling ko sa kaniya
"Hinalikan ka lang? Wala na bang sumunod .?"
"Tsk, ano bang naiisip mong susunod huh?. Kung mangyari man yun hindi ko siya hahayaang gawin niya yun. Dahil hindi pa ako handa, kaya kung pwede umalis ka na. May tatapusin pa akong report sa school." Sabi ko
"Ah, sorry young lady. Sige iwan na kita. Ikaw na muna bahala sa kapatid ko."
Tumango na lamang ako bilang sagot.
Nang tuluyan na itong lumabas. Napalingon ako sa taong mahimbing na natutulog.
Kaya pala ganon na lamang ang kilos mo. Hindi ka nakainom ng gamot mo, your so stupid. Sinadya mo yata na wag uminom ng gamot para makaisa ka sakin. I admit, nagawa mo nga. Pasalamat ka hindi mo nagawang tapusin, dahil kung nangyari yun. Kakalimutan na kita bilang fiance ko.
Bumalik ako sa ginagawa ko.
Binuksan ko ang facebook account ko. Gusto ko lang makita kung anong ganap dito.
I was busy in scrolling, when someone post that caught my attention, na mas lalong ikinatuwa ko.
Sila pala ang campus heartthrob ng school ko. What a beautiful. Kapag nakaapak na kami doon mawawala na ang mga bagay na yan sainyo.
I get my phone, and dial the number of my private investigator.
(Phones ringing..)
"Yes, young lady!" Wika nito sa kabilang linya
"Nagawa mo na ba ang ipinag-uutos ko.?" Tanong ko sa kaniya
"Bukas na bukas po young lady, magugulat na lamang sila." Aniya
"Hmm, good. Sakto bukas kami papasok sa school. Kaya makikita ko ang gagawin mo. Gawin mo ang makakaya mo para mapaniwala sila na hindi kami kaaway. Gusto ko mapadali ang pagkuha namin ng loob nila." Saad ko sa kaniya
"Wag po kayong mag-alala, tiyak ako na bukas makukuha niyo ka agad ang loob nila."
"Magaling kong ganon, o siya kailangan ko ng ibaba ito. May kailangan pa akong gawin."
"Sige po, magiingat po kayo bukas kamahalan." I end the call
Tsk, tingnan na lang natin kung anong gagawin niyo bukas kapag ang isa sainyo nasa panganib. Tutulungan niyo ba o pababayaan na lang.
Let see..what the real identity that you all have.