"Kaan bu yatak böyle duracak" Efsun eliyle yerini gösterirken, Kaan karşısına geçmiş tam ters yeri gösteriyordu. "Hayır burası iyi"
Efsun yanaklarını şişirip bir solukta dışarı verdi.
"Ay şimdi doğuracağım"
"Aman haa daha 2 ay var az daha sık dişini"
"Kaan !!!!" Sesi hızla Kaan'ı ele alırken o söylene söylene efsunun dediğini yapmıştı en sonunda.
"Al be al , ne istiyorsan yapacağım yeter ki bağırma . Şu genç yaşta yaşlandım yanında "
Efsun bir anda Kaan'ın söylediği şeye takılıp kalmıştı. Efsun ona zor mu geliyordu. Odanın içindeki sallanan sandalyeye oturdu. Kaan Efsuna bakarken bakışları mağrurdu.
"Ne oldu canım bir yerin mi ağrıdı?"
Başını hayır anlamında salladı. Elleriyle yüzünü kapatıp ağlamaya başladı.
"Haydaaa ne oldu ? "
"Ben sana yük müyüm?" Hem ağlıyor hem söyleniyordu. Tam bir çocuk gibiydi.
"Efsun o nereden çıktı kızım be "
"Sen dedin "
"Ben mi?" Parmağıyla kendini gösteriyordu.
"Şaka yaptım Efsun ya şaka adı üstünde . Sizi ben aldım üstüme anladın mı yük ya da değil ben burada seninle mutluyum"
Hamilelik hormonları gülmekle , ağlamak arasında tüm duyguları anlık sergilerken, Efsun hepsini tek dozda yaşıyordu. Bir yanı eksikti..
.............
37. Haftada işten ayrılmıştı, aslında Efsuna kalsa doğurana kadar çalışırdı, ama Kaan o kadar ısrar etmişti ki mecburi ayrılıktı Efsunun ki. Kaan işten gelene kadar Hatice abla her gün uğrardı yanına , o da en az Efsun kadar heyecanlıydı.
"Torun sevgisini onda tadacağım."
"Seni anneannesi olarak bilecek "
Hatice ablanın gözleri yaşardı. Kaybettiği kızını özlemişti belki de . Kaan da saat 18:00 civarı gibi gelirdi. Kaan gelince Hatice abla evine giderdi. Kaan geldiğinde elleri kolları dolu olurdu. Efsun onu her gördüğünde söylene söylene mutfağa giderdi.
"Yine ne aldın Kaan."
"Sana bir şey almadım boşuna söylenme cadı"
"Aaa çok ayıp"
"Ayıp olan indirimler" Kaan bunu söylediğinde çok gülmüşlerdi . Elindeki poşetleri tek tek açtı. Biri pembe diğeri mavi iki zıbın çıkarttı, üzerinde kelebek vardı.
"Kelebek annenin bebeğine kelebekli zıbınlar"
O kadar güzellerdi ki , Efsun eline alıp tek tek sevdi her birini, bir an yavrusunu hayal etti içinde .
"Ya Efsun bari cinsiyetini ben bilseydim"
"Olmaz aldıklarından anlarım, hem sen tutamazsın içinde "
"Söz veremem" ayağını havaya kaldırmış gülerek Efsuna bakıyordu.
"Kaan onu yemin ederken yapmıyorlar mıydı?"
Kaan oturduğu yerden kalkıp, Efsunun önünde durdu, yanağından küçük bir makas alıp mutfağa doğru gitti, "yersen diye söylemiştim, tabi ki öğrenirsem söylerim"
"Kimse bilmeyecek doğana kadar"
Kaan elinde mutfaktan aldığı kaseyi sıkı sıkı tuttu , yine kalktığı yere oturdu,
"O gördüğüm çilek mi?"
Efsun oturduğu yerden resmen Kaan'ın üzerine atladı. Dün televizyonda çıkınca Efsunun canı istemişti. Kaan da unutmamış bugün almıştı. Kaan Efsuna fazlaydı. Onun sevgisi çok fazlaydı,
Hem ağlıyor, hem de çileğini şekere batırıyordu." Çok teşekkür ederim"
"Ben ağla diye almadım ki sen mutlu ol diye aldım"
"Biliyorum mutluyum zaten ama hormonlarım beni ele geçirdi"
Kaan yüzüne bakıp kahkaha attı,
"Ya ben de bu hormonlardan istiyorum , kafamı güzelleştirsin yeter"
Gülmeleri samimiydi, içtendi. Kaan Efsuna yoldaş , Efsun ise ona o yolda tümsekti. Zamanı gelince Kaan o tümseği aşıp gidecekti .
♾♾♾
Artık zaman iyice daralmış gün saymaya başlamışlardı. Tam tamına 9 aylık olmuştu. Bebeğinin hareket yeri daraldıkça karnındaki gerginlik Efsunu zorluyordu. Doktor miniğin kendi gelmesini bekleyeceğini söyledi . Bebeği olmadan geçecek artık son 10 günüydü .
"Prenses günaydın, uyandın mı?"
"Günaydın , evet uyandım ama kalkamıyorum "
Mızırdanarak söylemişti. Karnı o kadar büyümüştü ki artık tüm hareket kabiliyetini kaybetmeye başlamıştı. Kaan elinden tutup kaldırdı Efsunu , hem de bir yandan gülüyordu.
"Futbol topu mübarek"
"Kaan yaaa"
Efsunun Ahh etmesiyle olduğu yerde kaldı, Kaan'nın gülmesi silikleşmiş yüzüne bakıyordu.
"Efsun ne oldu, doğum mu? Başladı "
Sesi titrerken hali çok komikti." Hayır tekme attı ama canımı yaktı"
Kaan karnına eğilip yumuşak hareketle vurdu.
"Ulan bir çık ordan göstereceğim sana "
Bunun üzerine bebeği Kaan'ın elinin olduğu yede bir tekme vurmuştu. "Ohaaa bu neydi"
"Sana cevap verdi"
"Vay bana kafa tutmak heee, 10gün bekliyorum her ne iseniz "
Kaan'ın hazırladığı kahvaltıyı yerken Efsunun telefonu çaldı, arayan Asyay'dı. Yine en cıvıl haliyle konuşmaya başladı.
"Günaydın kelebek"
"Günaydın Asya'm"
"Ne yapıyorsun bakayım"
"Gün sayıyorum" Efsun söylediği şeyi gelişigüzel söylerken aslında bu gerçeği daha fazla ondan saklamak istemiyordu. Geçen süre zarfında Asya'nın niyetini anlamıştı. Onlar ona sus dedi, o da sustu. Şimdide Efsun için susacaktı.
"O ne demek kız benden habersiz evlenip , bebek mi yaptın yoksa" Asya kıkırdaya kıkırdaya gülüyordu.
"Asya ben hamileyim"
Asya gibi Kaan da şok olmuştu karşısında . Kaan kaşlarını çatarak Efsuna baktı. Söylememesi gereken şeyi söylemişti. Asya'dan hiçbir şey saklamak istemiyordu artık. Asya'nın sesi içine kaçmış gibi tek söylediği şey.
"Şaka mı bu ? " oldu.
"Hayır , daha fazla saklamak istemiyorum senden"
"Kaan'dan mı" sesi üzgün geliyordu, Kaan'ın Efsunun yanında olduğunu ve Efsun ona birlikte yaşadığını her daim vurgularken Asya onu yanlış anlamıştı. Uraz'dan başka bir tene nasıl dokunurdu.
"Uraz'dan"
Asya'nın sesi İstanbul'u aşıp Kıbrıs'a gelmişti.
"Neeeee kızım şaka mı bu hee, şaka mı?"
"Asya sessiz ol bunu kimse bilmeyecek bana söz ver" Asya Efsunu duymuyormuşçasına çığlık atıyordu bir de sanırım kalkıp oynuyordu.
"Allahım bir mucize istedim ya bir mucize sen mucizenin kralını gönderdin şükürler olsun, efsun abime ne zaman söyleyeceksin "
"Asya kimse bilmeyecek , Hele Uraz hiç bilmeyecek anladın mı beni" üstüne basa basa söylemişti.
"Ama Efsun!!! "
"Asya pişman etme beni"
"Of tamam , peki söylesene kaç aylık? Cinsiyeti ne? ben hala oluyorum şaka gibi"
Asya doğal halleriyle yapmacıklıktan o kadar uzaktı ki. Gülümsedi. Onun varlığı Efsuna keyif veriyordu. Ya o da gitseydi hayatından , Efsun kendini yalnız hissederdi bunu biliyordu.
"9 aylık son 10 günüm kaldı, cinsiyetini bilmiyorum"
"Abimin hayalini mi gerçekleştirdin Efsun , o da hep çocuğum olursa cinsiyetini doğana kadar öğrenmeyeceğim derdi. Uraz yanında olmadığı halde, sen onu mu tamamladın.. Sen nasıl bir kadınsın? "
Efsun sustu, sessizliğe bıraktı kırgınlıklarını , Efsun o olmasa da onlaydı zaten . Kırgınlığıyla yaşıyordu yine onu , karanlıktaki dolunaydı, belki de bir şarkının ayrılık güftesindeydi.
" Yaaa Efsun, yanında olmak o kadar çok istiyorum ki , peki abim hiç mi bilmeyecek?"
"Bilmeyecek Asya , o bilmeye layık değil."
"Deme öyle kurban olayım deme"
"Asya sana söylediğime pişman etme beni"
"Ben de doğuma geleceğim "
"Bu doğru olur mu bilmiyorum"
Asya sesini sertleştirip konuşmaya başladı. "Doğru mu , ben hala olacağım sen bana bunun doğruluğunu sorgulatıyorsun . Haftaya kadar sakın doğurma ben de olacağım yanında ."
O sırada Asya'nın kapısının açılma sesi duyuldu, ve ardından Efsunun duyduğu ses taş kesmesini sağladı. " Asya ne oluyor , niye bağırıyorsun"
"Imm şey abicim güzel bir haber aldım da "
"Kimle konuşuyorsun" Uraz kaşlarını çatmış belki de duymak istediği ismi arıyordu Asya'nın dudaklarında.
"Sen tanımazsın abicim"
"İyi tepkilerini yavaş ver, bir şey oldu zannettim"
Uraz'ın çıkışıyla Asya konuşmaya devam etti.
"Bir an hâlâ olduğuma fazla sevindim, Efsun orada mısın"
"Buradayım ben şey", gözünden akan yaşa engel olamamıştı.
"Onu özledin mi" Asya'nın ani gelen sorusu sendeletmişti Efsunu . Ne demeliydi? Canım çıkana kadar özledim mi?
"Asya ben kapatıyorum, sana nerede olduğumu yazan bir mesaj atarım. "
"Oley beee , çok özledim çok"
Telefonu kapatır kapatmaz Efsun gözünden akan yaşlarını ardı ardına indiriyordu. Onun yaşadığını bilirken , sesini duymak kahretmişti onu.
"Efsun yapma" Kaan Efsunun önüne diz çöküp yanağındaki yaşları sildi.
"Canım yanıyor Kaan"
"O şerefsiz için mi"
"Çok sevdim ben " sesi titrerken yüreği de acıyordu.
"Keşke beni sevebilsen"
"Kaan lütfen"
Kaan yerinden kalkıp hiddetle bağırdı. Ayların acısıydı haykırışı , sitemi.. En çok da sahip olamamaktı öfkesi.
"Sana bunları yaşatan adam için hala ağlıyorsun, nefret ediyorum senin göz yaşın yanağından süzüldüğünde , bilmiyor muyum, geceleri ağladığını, duymuyor muyum zannediyorsun?"
"Kaan yapma, bizden olmaz. Ben sana sevgi veremem . Benim kalbim Uraz'a bulanmışken arınmaz"
"Arındır be güzelim"
"Ya imkansızsam "
"O zaman izin ver ben sevim seni"
O gün o konuşulan bitti ve Efsunla Kaan bir daha konuşmadılar o konu hakkında. Kaan söylediğini yüreğine attı, Efsun ardına . Her zerresi Uraz'a aitken Efsun bir daha başka birini sevemezdi olmazdı. Kendinden çok Kaan'ı üzmekten korkuyordu. O sahip olunacak en iyi dostlardan bir tanesiydi.
Bugün Asya geliyordu. Kaan havaalanına gidip Asya'yı almaya gitmişti. Efsun da Asya'nın çok sevdiği çilekli pasta'yı yapmaya başladı , bir yandan da çilekleri ağzına atıyordu. Anılar yine Efsunu ele almıştı.
" çileksiz kısmı bir bana gelsin o zaman cezanı keserim"
Uraz'ın sesi sanki odada yankılanmıştı. Bir çırpıda onları hafızasından silip pastanın süsünü yapmaya koyuldu. Son çileği koyduğunda hissettiği ağrı Efsunu birkaç adım geriletmişti. Tezgaha tutunup sancının geçmesini bekledi. Ağrı geçeceği yerde daha da hızını arttırmaya başladı. Sakin olmaya çalışarak salondaki koltuğa oturdu. Doktorun söylediği gibi sancı 5 dakikada bire düşmüştü. Sancı kasıklarından beline doğru yol alırken Efsun acıyla kıvranmaya başladı.
"Uraz! Bugün yanımda olman gerekmez miydi lanet olasıca " sesindeki öfke kasıklarına vuran sancıyla birleştiğinde acısı katlandıkça katlanıyordu.
"Kaan gel artık" sabırsızlığı yalnızlığındandı. Korkusu kendine değil daha yüzünü görmediği yavrusunaydı.
O sırada kapının zili çalmaya başladı. Kapıyı zar zor açtığında Kaan'la , Asya Efsuna bakıyordu.
"Efsun , hiç iyi görünmüyorsun"Asya elindeki bavulu kenara bırakıp elleriyle yüzüne dokundu.
"Galiba doğuruyorum" inlemesi bütün evi sarmıştı. Kaan panikle salonun içine girdi, "Tamam Efsun sakin ol , ben şey yapayım oturayım, ya da şey yapalım hastaneye gidelim"
Kaan panikle hareket ederken Efsunu bir gülme aldı, sancı gittiğinde eski haline dönebiliyordu.
"Kaan sadece odaya git ve çantayı al" sesindeki normal tını Kaan'ı şaşırtsa da hemen gidip bavulu aldı içerden.
Asya elini Efsunun karnıma koyup konuşmaya başladı. "Sen halanı mı bekledin aferin sana bebeğim "
Efsunun karnındaki elini minnetle sıktı, ne olursa olsun onlar birbirinden vazgeçmemişti.
Hastaneye vardıklarında doktoru şans eseri hastanedeydi. Efsunu odaya alıp , üzerini giydirdiler.
"Doğum başlamış 3 cm açılmış"
"Ne açılmış doktor hanım biz bir şey yapmadık"
Efsun acının içinde gülemese de sonrasında Kaan'ın bu söylediğine gülecekti .
"Siz Efsun hanımın eşi misiniz ?"
"Yok arkadaşıyım" Kaan'ın soğuk sesi , kırgınlığını ortaya koyuyordu.
Bu soru Efsunun canını yakmıştı, şimdi Uraz olmalıydı yanında sancı çekerken onun elini tutmalıydı. Onun eşi benim demeliydi.
"Ben gelip bakacağım Efsun, sen sadece bebeğine odaklan"
Doktor odadan gittikten sonra, Bağladıkları nst cihazı bebeğinin kalp atışıyla sancısını gösteriyordu. Efsunun sancısı fazlalaştıkça Kaan'ın avucunun içindeki elini sıkıyordu. Saçlarındaki eli Efsuna şefkatten çok sevgisini gösteriyordu. Asya yanında dururken konuşuyordu. Hem özlem , hem merak vardı.
" Geçecek güzelim bak az kaldı" derken Efsun içindeki sancıyla Uraz'a lanetler yağdırdı.
"Uraz'ı asla affetmeyeceğim "
"Tamam güzelim affetme" Asya elini tutup önüne düşen saçı geriye attı .
"Dayanamıyorum, "
5 saat sonra doktor kontrol ettiğinde gülümsedi. " harika 8cm hadi doğuma alıyoruz seni"
Efsun heyecandan titrerken , Kaan'a baktı.
"Unutma kızsa Pembe poşeti, erkekse Maviyi vereceksin"
"Tamam Efsun amma tekrarladın , biliyoruz herhalde"
Efsun son kez onlara el sallarken Kaan'a minnetle baktı. Efsunun kahrını da , nazını da , heyecanını da o çekmişti. Yalnızlığına yoldaş olmuştu. Yanına yandaş . Bir de kalbine kalbimi verebilseydi. Ama bu imkansızdı. Kaan'a bakarak gülümsedi.
"Her şey için teşekkür ederimm "
"Vedalaştın mı sen benimle"
"Belki..."
Kaan kaşlarını çatarak dudağının üzerine parmağını koydu. "Vedalaşmaları sevmem" alnından uzanıp öptü.
"Seni burada bekliyoruz" dedi buruk çıkan sesiyle.
Efsun onun için değerliyken onu kaybetme düşüncesi bir an canını acıtmıştı. O efsunla mutluydu. Efsun onu kalbine almasa da onun yanında dostu olarak bir ömür yaşardı.
Efsun onlara el sallayarak doğumhaneye girdi. Heyecandan ve biraz da korkudan bedeni titriyordu.
"Efsun derin derin nefes al ve ver... evet aynen böyle harikasın .. son kez derin al ve ittir"
Ardından tek bir ses tüm dünyasını cennete çevirmeye sebepti. Doktor çıplak vücuduna bebeğini koyduğunda minicik bedeni sıcacıktı. Efsun hem ağlıyor hem bebeğiyle kavuşma anına şükrediyordu. Bir kez daha Uraz'a kızdı şimdi onlarla olması gerekiyordu. Bebeğini koklaması gerekiyordu, Efsunu öpüp çok şanslı olduğunu söylemesi gerekiyordu. Ona o kadar çok ihtiyacı vardı ki. İki ayrı bedende tam olurdu yanında olsaydı. Hiçbir şeyden korkmazdı o olsaydı yanında . Bebeğine bir kez daha baktı. Bundan sonra sadece o vardı.
Göğsünde ağlayan cennet kokuluna baktı.
"Hoş geldin bebeğim..."