Hopelessly Devoted to You

CHAPTER 17

Unedited.

CHAPTER 17

"WHAT are you doing here?" I hid Safina behind my back.

"Come on, Honey. Anong klaseng tanong 'yan? Siyempre dinadalaw ka," Beatrice answered as a matter of fact. At talagang isinama pa niya ang pinakahuling taong gusto kong makita.

"I can't remember I invited you here. Makakaalis na kayo!"

I tried to calm my temper. Ayaw kong tuluyang masira ang umaga ko. Lalo na at kasama ko si Safina.

"Manang Biday!" I called out. Sumulpot naman siya agad sa harapan ko.

"Ahhh, anak, kasi---"

"Manang, bakit mo sila pinapasok?"

"Kasi--"

"Ganyan ka ba tumanggap ng bisita mo? How welcoming." He even had the nerve to include a shade of sarcasm on his words.

"Walang puwang ang mga estranghero sa teritoryo ko. Kaya habang may natitira pa akong bait, umalis na kayo."

"Elliot? Bakit ganyan ka makapagsalita kay Tito? Ganyan ba ang isinulsol sa 'yo ng kasama mong babae?"

"Shut up, Beatrice! Wala kang alam kaya pakiusap umalis na kayong dalawa at huwag n'yo na kaming guluhin pa."

I felt Safina's thumb caressing the back of my palm and that calmed me a little. Hindi ko akalaing dadalawin ako ng taong hindi ko inaasahang dadalaw sa akin.

"So, totoo nga?" Beatrice crossed her arms against her chest and moved closer to us.

"Yes, Safina and I are getting married. Kaya kung ako sa 'yo, lubayan mo na kami, Beatrice."

Itinaas ko ang kamay na Safina namin ni Safina na may suot na engagement ring. Beatrice's eyes went wide. Kumurap siya nang ilang beses at pagkatapos ay napalitan ng galit ang emosyon sa kanyang mukha.

"You can't do this to me, Elliot! Sa akin ka nangako ng kasal!"

"Noon 'yon, Beatrice. And if I am given the chance to repeat everything that happened, I will skip the part that I met you."

"How dare you, Elliot! Wala kang utang na loob!"

"Sa inyo talaga nanggaling 'yan, Dad?" I hissed.

"Ang pamilya ni Beatrice ang tumulong sa atin noong—"

"Sa inyo lang, Dad! I never asked for their help! Kaya hindi ko maintindihan kung saan nanggagaling ang lakas ng loob ninyong sumugod dito."

"You're running out of respect, Elliot. Hindi ka na nahiya kay Beatrice. At talagang nagdala ka pa ng babae rito sa condo mo!"

I balled my fist. How dare this old man. He's trying to manipulate my life again.

"Dad, ang babaeng ito ang bumuo ng pagkatao ko. At ang babaeng ito lang ang pakakasalan ko. Kaya inuulit ko, umalis na kayo bago pa mandilim ang paningin ko."

"Let's see, son. Let's see."

He walked past by us. My protective instinct told me to hold Safina on her waist. Dadaan muna sa mga kamay ko ang sinumang mananakit sa kanya.

"What are you waiting for, Beatrice? Leave!" I yelled.

She stared at me almost pleadingly while shaking he head. He eyes brimmed with tears. I feel sorry for her. Mukhang hindi pa siya naka-move on sa nakaraan. Na siyang ipinagtataka ko dahil siya naman ang unang nang-iwan.

"Hindi pa ito ang huling araw ng pagkikita natin. I will claim what's rightfully mine."

"Walang sa 'yo, Beatrice. Just fvcking leave!"