His Last Chat Was Goodnight

CHAPTER 34: I REMEMBER NOW

    Itinakas ko si Franco sa gilid at dumiretso kami sa sasakyan. Dali-dali kong inandar ang sasakyan at lumayo mula sa airport na yun.


"Are you okay?" tanong ko kay Franco.

"Yeah." maikling sagot niya habang nakatingin sa labas ng bintana.


The entire ride was silent hanggang sa makarating na kami sa bahay ng kanyang tita. I parked the car in front of the house at nauna akong lumabas para buksan ang pintuan para kay Franco. Medyo mas matangkad kaysa sa'kin si Franco kaya tinitingala ko siya kapag nag-uusap kami.


"Salamat po." magalang na sabi niya sa'kin at bumaling sa malaking bahay.

      It was a Victorian mansion and it was very luxurious. May dalawang palapag ang mansion. Lumapit kami ni Franco at kumatok siya. Pagbukas ng mga pintuan, bumungad ang isang magandang babae na mukhang ka-edad ko.

Her hair was dyed peach. Nakasuot siya ng puting sweatshirt, black trousers, at puting heels. She has light makeup on. Matangkad siya pero mas matangkad pa rin si Franco.


Nasayahan siya nang makita niya si Franco. Niyakap niya ito nang mahigpit at hinalikan sa pisngi.

"Come on, get in." magalang na sabi niya sa'min.


Franco looked at me. Ngumiti ako, telling him that it was ok to enter. Dumiretso kami sa sala at umupo kami sa sofa. Nakangiting nakatitig sa amin ang tiya ni Franco.

"Ate, sino siya?" magalang na tanong sa'kin ni Franco.

Nag-usap kami ng tiya ni Franco, at nagkasundo. Dito na muna ipagpapatuloy ni Franco ang kanyang pag-aaral, habang inaayos pa namin ang problema sa Pilipinas. Mas sigurado na mapayapa ang buhay niya rito.



   Pagkatapos ng pinag-usapan namin. Nag-paalam ako sa kanila at dumiretso sa opisina ko. I was busy looking at books in my book case , nang biglang tumawag si Sky.


"Sky." sabi ko pagkatapos sagutin ang tawag nito.

"Uh yeah. How are you doing?" tanong niya.

"I'm just looking at my books." sagot ko at kumuha ng libro mula sa book case. "You?"

"Nothing. I'm just checking on you." sagot niya, nang biglang may nahulog na libro sa likuran ko.


I bent down to look at it. It was my journal.

"Sky, let's just talk when I get home." simula ko sa telepono. "I just have to do something."


"Okay. Cool." sumbat niya at pinatay ang tawag.


Ibinaba ko yung phone ko sa malapit na shelf at kinuha ang libro. It was thick, maybe above 200 pages. It was also old-looking but it had no dust. Akin to e so I started to flip through the pages.


Page 37: NOVEMBER 15, 2005
   OH MY G!! So, I met someone incredibly special. Gwapo siya, nakakabighani mga mata niya, at mabait. Siya si Maximillian. MAXIMILLIAN! Kay gandang pangalan...


Maximillian?


Page 40: NOVEMBER 30, 2005
    NAKAUSAP KO SIYA. Nakausap ko si Maximillian Bautista. Napakabait niya at sobrang galang niya. Sabi niya pwede ko daw siya tawaging Max. Tapos alam mo kung ano ang tawag niya sa'kin. Mi amorrrr!! If you haven't known, "mi amor" is Spanish for my love.


Mi amor?? I'm confused...


   Biglang sumakit yung ulo. Sobrang sakit na halos ikasigaw ko na. Nabitawan ko yung journal at napaupo sa sahig. Biglang bumabalik yung mga alaala ko. Sunod-sunod na silang bumabalik...

I remember everything now. I remember every single detail of my childhood. I remember Maximillian. Naalala ko kung paano niya ako niloko at kung paano siya umalis nang walang paalam. His last chat was goodnight.


Tumulo yung mga luha ko. The pain in my heart came back, stabbing me a million times. Nakaramdam ako ng biglaang pagbabago at paninibugho. Naalala ko na siya... 

Pero paano? Bakit di nila ito sinabi sa'kin? Bakit di nila pinaalala sa'kin? Bakit nila ito tinago?

Dinampot ko ulit yung journal, at kung di ako nagkakamali, sinulat ko lahat ng nangyari sa pahina 60.


Page 60

No date...

He left me. He's in Spain now. His last chat was goodnight. He left me without saying goodbye.



   I was right. Naaalala ko na lahat. Lahat-lahat ng mga sakit na nadama ko noon, biglang nagparamdam ulit ngayon. Nandoon na naman yung mga bakit at paano. Nandoon na naman yung mga nasayang na mga oras. Akala ko tumigil na yung pagbalik ng mga alaala ko. But it continued...


Mas lalong sumakit ang ulo ko, and the memories came flooding in. Yung misyon...

"As you know, the most wanted syndicate of Spain is still on the run, right?" tanong niya.
"Si, agente. (Yes, agent)" sagot ko.
"Mr. Carlos Bautista has arrived in the Philippines, and he's not alone." sabi niya.
"¿Qué quiere decir? (What do you mean)" tanong ko.
"He brought his sons with him." sagot niya.
"What am I gonna do, agent?" I asked them politely.


Yung pagdating ko sa Pilipinas at yung unang pagkikita namin ever since he left...

Nakababa ang ulo niyang lumabas sa sasakyan. Matangkad, matikas, nakasuot ng denim jacket tsaka black pants. His black side curls covered his face as he checked his phone. Nang itinaas niya yung ulo niya, biglang naging mabilis yung tibok ng puso ko. It was him... It was Max...


Yung pagkakidnap ko at yung-yung nangyari sa helicopter.

Sa saktong paghila ko sa cord ng parachute bag, sumabog yung helicopter. IT LIT ON FIRE!!!!!!!!
"MAAXXXX!!!!" Everything just turned to black.


Karamay na rito kung saan siya nilibing at kung saan ako na-disgrasya. Bumalik na lahat ng alaala ko. Pero bakit di nila ito binanggit sa'kin? Bakit nila ito inilihim? Pwes, ngayon na naaalala ko na ang lahat, it's time for me to lie to them. Kailangan kong itago na alam ko na lahat.


I took the journal and sped to the cemetery where Max's grave was. Buti naman at malinis pa rin ito. Siguro nililinisan ito ni Sky, kaya minsan wala siya sa bahay. Lumuhod ako at nilagay ang mga bulaklak sa tabi ng kanyang tomb stone.

The tears came running down my cheeks as I started to reminisce everything.


"M-Max..." I muttered as I continued to cry.


Nandoon pa rin yung sakit na naramdaman ko noon. Di mawala wala eh.


"Max sorry. Sorry kung di na ako nakadalaw sa puntod mo." I said in between my sobs.

"Sorry kung di kita naalala noon." 
"That's why I've been having dreams about you before. I missed you so much, Max." sabi ko.



Maximillian Bautista, I remember now.