His Last Chat Was Goodnight

CHAPTER 14: SORRY

                                    ~MAX'S POV~
"Anong bang sinasabi mo?" pasigaw na tanong ko sa tauhan ni papa na nasa kabilang linya.
"Naunahan na po kami ng mga agente." sagot nila.
"Nasaan ba kayo?" tanong ko ulit sa kanila.
"Nandito po sa cemetery." sagot ulit nila sa'kin.
"Anong ginagawa niyo diyan?" galit na tanong ko sa kanila.
"Inilibing po nila yung bangkay ni Sandy na may larawan po ni Miss Demi." sagot nila.
"Call her Persephone." sambit ko.
"Akala po siguro nila si uhhh-Persephone po yung nasunog na bangkay." sagot ulit nila sa'kin.
"Sige na, sige na. Huwag na huwag kayong magpapahuli." huling sabi ko sa kanila tapos pinatay ko na yung tawag.

Sandy Miller was one of our most loyal crew. She was the same age as me and she was Sky's best friend. Di kami masyadong nagkasundo ni Sandy pero gustong-gusto niya ako. Noong malaman niyang nililigawan ko si Syph, sinumbong niya ito kay papa. Siya ang dahilan kung bakit kailangan naming umuwi kaagad sa Espanya. Siguro siya rin ang nagsumbong kina papa na iisa si Persephone at si Demi at galing siya sa USIA. Pabida kase eh. Nang malaman niya na papunta kami sa Alaska, sumunod siya by means of a helicopter. Hindi pa siya nakakaalis ng Pilipinas nang mangyari ang aksidente. Sumabog yung helicopter at siguro nasunog yung katawan niya. Ngayon pinasundo ni papa yung bangkay niya kaso naunahan sila ng mga agente na mula rin ata sa USIA. Siguro inakala nila na yung bangkay ni Sandy ay si Syph tapos inilibing pa siya na karesperespeto. Aakalain na nila na patay na si Persephone at titigilan na nila ang paghahanap sa kanya.

Paano ko to sasabihin kay Syph? Huwag ko nalang kayang sabihin... No, may karapatan siyang malaman kung ano ang totoo. Pero paano ko naman sasabihin na akala nila ay patay na siya? Alangan naman na uupo ako sa harap niya tapos bigla ko nalang sasabihin na "Syph, patay ka na raw."

Relax, Max. You have choices. It's either you tell her, or shut your mouth.

                              ~SYPH'S POV~
        How can I escape???? Kailangan kong bumalik sa USIA. Ayaw ko namang iwan si Max pero paano kung nakita ulit ako ni Mr. Carlos? I know what happened inside the airplane. I knew where I got so many bruises. Siguro, sinaktan rin ako ni Mr. Carlos pero prinotektahan ako ng magkapatid.

I got closer to the door tapos sinubukan ko itong buksan. Ano bang ginagawa mo, Syph? This door can only be opened with a keycard. Think, Syph, think. Keep thinking... Puta, may maliit pala na number pad dito. I tried several codes tapos I heard the door click. Akala ko, makakaalis na ako, nang makita ko kung sino nagbukas ng pinto, muntik na akong mapaupo. It was Mr. Carlos. Huyyyy... Nasaan na si Max kapag kailangan ko siya?

"Tanto tiempo sin verte, agente. (Long time no see, agent.)" sabi niya habang nakangiti. Hindi ako nakapagsalita. I stood there, completely frozen.
"¿A dónde vas? (Where are you going?)" tanong nito. I swallowed my breath. I've never been so scared. 

Linapitan niya ako habang lumakad ako palikod. In times like this, alam ko kung anong gagawin ko, but now, I was just frozen. Lumalakad nalang ako palikod pero di ko maigalaw mga kamay ko. Dinampot ni Mr. Carlos yung vase mula sa mesa tapos binasag ito sa harapan ko. I just screamed out of fear. I was afraid...

Max... Max, tulungan mo ako... He raised his hand and I just ducked down as I covered my head with my eyes closed. Pero wala akong naramdaman na sampal o suntok. I slowly faced Mr. Carlos and I saw Max holding his hand, aggressively.

"¿Por qué estás aquí, papa? (Why are you here?)" galit na tanong ni Max sa ama nito.
"This is my house." dagdag ni Max.
"Tama ka, bahay mo to. Bahay to ng anak ko." sumbat ni Mr. Carlos.

And I was just there, sitting on the floor, still covering my head, just listening to their conversation.

"Since when did you see me as your son?" tanong ni Max. Di nakakibo ang ama nito.
"Mi casa, mis reglas. (My house, my rules.)" wika ni Max at pwersahang binitawan ang kamay ng ama niya. Lumakad siya sa'kin tapos pinatayo ako. I stood up and stayed behind him.
"And if you're trying to hurt a woman inside my house, might as well leave." aniya nito.
"Sales, papa. (Leave.)" he ended as he stared at his father intensely. Tumingin sa'kin si Mr. Carlos at lumabas na.

Nang makalabas na siya sa kwarto ko, tinignan ako ni Max nang maigi.
"Nasaktan ka ba?" alalang tanong niya sa'kin.
"H-h-hind-di, hindi." nauutal kong sagot. Nang napansin niya na takot ako, niyakap niya ako ng mahigpit. Naluha nalang ako sa sobrang gulat at takot.

"I-i've never been s-so s-scared." I whispered but I was so sure he heard it.
"You don't have to be scared. I'm here, Syph. I'll always be here." sabi niya habang niyakap niya ako ng mas mahigpit.

                       ~~~~~~~~~~~~~~~
         Kinaumagahan, dinalhan niya ako ng agahan. Nagtaka ako kasi napakatahimik niya.
"Bakit antahimik mo?" tanong ko.
"Kumain ka muna saka ko sasabihin sayo." komento niya and as soon as I finished eating, nilayo niya sakin yung plato at baso. Saka niya sinabi ang lahat. Tungkol kay Sandy, tungkol sa helicopter crash, at tungkol sa katotohanan na akala nila ay patay na ako.

Matapos niyang sabihin ang lahat, nawalan na ako ng pag-asa na hahanapin pa ako nina Jayden, nawalan na ako ng pag-asa na makawala pa rito. I sat there, slowly processing my thoughts. Wala na.

"¿Estas bien? (Are you ok?)" tanong niya.
"Mukha ba akong okay? Ha!" sigaw ko sabay tayo mula sa kama ko.
"Sina Jayden nalang ang pag-asa kong makaalis dito tapos aakalain pa nila na patay na ako."
"Ok ba ako, Max? Ha!" pasigaw na mga sabi ko sa kanya.
"Lo siento. (Sorry)" aniya nito. Kinuha niya yung plato at baso tapos lumabas na.

As soon as he closed the door, I broke down crying. Paano na ako? Sinong magliligtas sa'kin?
Andaming nasa isip ko. Di ako makapagdesisyon. Kung tatakas ako, I have to wait till Sky comes in my room. Mas madali siyang linlangin at takasan. Kung walang magliligtas sa'kin, ako nalang magliligtas sa sarili ko.

Nagplano ako and I thought of the right thing. Hihintayin ko na si Sky ang mag-aalaga sa'kin tapos tatanungin ko siya kung pwede ba akong lumabas sa gabi. I'm going to pretend that I want to see the stars. Tapos kapag nakalayo na kami ni Sky, doon ako tatakas. But yeah, I have no plan of hurting Sky, he'd done so much to make me laugh and be my friend. Kailan ko lang talagang mag-ingat.

I can do this...