I think i love us

Hoofdstuk 29

2 weken later

Vanuit Robin

Ik had alles al zo'n duizend keer met rein besproken we hadden het al zo'n duizend keer geoefend en al zo'n duizend keer door genomen. En toch, toch zijn de zenuwen duidelijk aanwezig. Ik ben zo zenuwachtig dat ik er serieus buikpijn van heb.

Rein pakt mijn hand vast en geeft er een kus op. Hij hoeft niks te zeggen, ik weet dat hij me begrijpt, hij heeft dit gevoel zo ongeveer elke dag. Ik leg mijn hoofd op zijn schoot en hij gaat met zijn hand door mijn haar. Ik sluit even mijn ogen, genietend van het moment op de bank met rein. "Ik ben bang" zeg ik en ga rechtop zitten zodat ik rein aan kan kijken. Hij gaat een beetje achteruit gezakt zitten zodat hij op de bank ligt en trekt mij boven op hem. Hij slaat zijn armen om me heen en ik voel me al gelijk een stuk beter. "Alles komt goed oke" zegt hij en ik knik.

"Nog een halfuur" zegt Roy en de zenuwen zijn onbeschrijfbaar. "Wat had je ook al weer tegen je ouders gezegd." Vraagt rein, ik had het hem al verteld en volgens mij vraagt hij het alleen maar zodat ik afgeleid raak. "Dat ik een week mee ging op vakantie met Sanne, we hebben toch twee weken schoolvakantie" rein knikt. "Je bent slim" zegt hij en ik grinnik. Ik leg mijn hoofd op rein zijn borst en luister naar rein zijn ademhaling, het geeft me op een of anderen manier een rustig gevoel.

"We gaan" zegt Roy en ik sta met een kut gevoel op, ik wil niet. Ik wil zo erg niet dat ik het liefst mezelf nu in de badkamer wil opsluiten. We lopen naar de auto en ik ga samen met rein achterin zitten. Rein stelt me wat vragen en verteld me er dingen zodat ik me op me gemak voel, hij weet dat dat werkt omdat me gedachtes dan bij anderen dingen zijn.

Na een tijdje zijn we er. "Zoals we geoefend hebben, als er echt wat ergs aan de hand is moet je heel hard mijn naam roepen, beloofd?" Ik knik en rein drukt een kus op mijn lippen waarna hij de auto uit stapt en ook de deur voor mij openmaakt.

Rein slaat een arm om me heen en we lopen richting een gebouw met grote deuren. Er staat een grote man voor de deuren. "Rein wat is dit, we zouden toch ergens anders heen gaan " zeg ik hard genoeg zodat de man me kan horen en een grijns op zijn gezicht krijgt "We willen naar binnen" zegt rein en de man knikt hij opent de deur en we lopen naar binnen. Als we ergens midden in de ruimte zijn zucht ik, tijd voor een scène.

Ik kijk met grote ogen om me heen "Wat is dit voor hoerentent, ik wil hier weg" schreeuw ik, ik maak me los van rein ik ren naar de deur waardoor ik en rein naar binnen kwamen en wil hem open maken rein rent naar me toe. "Jij gaat nergens heen" zegt hij en ik zie hem mij twijfelend aankijken ik geef hem een boze blik van toe nou en hij knijpt me dan in me boven arm, hard heel hard. De pijn stroomt door me lichaam en tranen van de pijn rollen over me wangen, yeas gelukt.
"LAAT ME LOS, IK VERTROUWDE JOU, IK VERTROUWDE JOU" ik schreeuw het en meerderen mensen kijken mijn kant op. Terwijl ik rein begin te slaan. "Bek houden" ik schrik van de manier waarop hij praat zo kill, heel de lieve rein die ik ken is weg. er komen 2 jongens onze kant opgelopen Roy en Marvin als ik het goed heb. Ik laat mezelf huilend om de grond vallen en kijk richting de vloer. Rein begroet ze en Marvin kijkt naar me hij tilt me kin op met zijn vinger zodat ik hem aankijk. "Schop niet zo'n scène, anders schop ik er een en dat wil jij niet mee maken" hij is echt angstaanjagend. Zoals afgesproken doe ik of ik heel bang ben, kijk hem aan en knik.

Rein en Marvin praten even met elkaar en dan loopt rein naar me toe. Hij pakt me ruw bij mijn arm. "Meelopen" zegt hij en hij loopt een richting uit als we uit het zicht zijn laat hij me arm los. Hij zegt nog niks en dan pakt hij een sleutel uit zijn zak, hij opend een deur en we stappen een soort reuze kledingkast in. Rein doet het licht aan en sluit de deur achter zich, hij kijk in het rond en richt zich dan gelijk op mij.

"Gaat het wel, je bent in elk geval wel een goeie toneel speler" hij stroopt mijn mauw op en kijkt naar mijn arm. "Dit was niet mijn bedoeling, ik wou je helemaal geen pijn doen." Rein kijkt me schuldig aan en ik grinnik. "Het maakt niet uit, we hadden het afgesproken, en het doet helemaal niet eens zoveel pijn" rein knikt. "Kies een jurkje uit trouwens" ik kijk om me heen en zie nu pas allemaal kleding rekken staan. "Deze" zeg ik en pak een blauwe met kartelrandjes. "Goeie keuze goeie keuze al zou ik je toch liever in deze zien" rein pakt een kort strak jurkje en ik geef hem een duw "sukkel" rein draait zich om met zijn rug naar me toe en ik kleed me om. "Staat je niet verkeerd" Ik glimlach naar hem en hij pakt mijn handen. "Ik hou van je" zegt hij en ik leg mijn hoofd in zijn nek. "Ik ook van jou" fluister ik en rein laat mijn handen los. "Wat doe ik je toch aan" zegt hij ik schud mijn hoofd. "Ik wil dit toch zelf" ik loop naar de deur met rein achter me aan.

We lopen door de gangen en komen bij een bar uit waar je drinken in kan schenken, rein legt uit wat ik moet en het is best simpel. Hij verteld ook over de slaapzalen alles er we eigelijk al doorgenomen hadden bij hem thuis.

Hij loopt weg en gaat bij Marvin staan ze praten wat en Marvin lacht om iets wat rein zegt, zijn lach is werkelijk vreselijk. Zijn hele houding alles aan die gast irriteert me nu al.

Er staat een meisje naast me ze is best mooi ze heeft bruine lange haren en hetzelfde jurkje als mij alleen dan in het rood "Annabel" zegt ze als ze merkt naar haar staar. Ik glimlach naar haar. "Robin" stel ik mezelf ook even voor.

Ik zou bevriend met haar kunnen raken en zo dingen te weten kunnen komen die rein nodigt kan gebruiken.. Ik begin een gesprek met haar en ze gaat er vrolijk op in. We bedienen wat mensen en eigelijk valt het allemaal reuze mee wat ik moet doen. Rein loopt een paar keer langs en soms kruizen onze blikken elkaar, hij glimlacht dan even naar me en kijkt dan weer weg.

Als het rond 11 uur is is bijna iedereen weg. "Loop maar met mij mee" zegt Annabel, ik doe wat ze zegt en volg haar we komen uit in een hele kleine kamer met 2 bedden ze gaat er op een zitten, hier die is toch nog leeg. Ze wijst naar het bed tegenover haar en ik ga er op zitten.

"Vertel wat over jezelf" zeg ik en Annabel verteld over dat ze in Eindhoven woonde en dat ze hier is dankzij Marvin, hij deed of hij haar leuk vond. En ze werd verlief Ze vond sommigen dingen al niet kloppen zoals dat hij nooit mee wou naar haar ouders, en zei niet mocht weten waar Marvin woonde. Maar liefde maakt echt blind.

De kamer deur van de kamer waar we in zitten gaat open en rein staat in de deur opening. "Robin meekomen" zegt hij en ik sta op loop naar hem toe en hij doet de deur achter zich dicht. "Ik en Roy gaan, denk je dat je het red" ik knik. "Ja Dankje" rein kijkt even om zich heen en geeft me dan een knuffel "Morgen ochtend maak ik je wakker, Promes" ik glimlach naar hem en hij loopt weg ik kijk naar hem, hoe hij steeds veder uit mijn zicht verdwijnt. Ik loop weer terug naar binnen en Annabel kijkt me vragend aan "wat moest hij van je" vraagt ze en ik haal me schouders op. "Niks belangrijks" "hoe kom jij hier eigelijk" vraagt ze ik houd een verhaal op dat een beetje op dat van haar lijkt maar dan over rein.

"Echt raar die rein, hij is zo anders dan de anderen dacht ik maar toch hetzelfde"

"Hij is alles behalve hetzelfde" zeg ik en ik krijg een glimlach op me gezicht. "Je vindt hem toch niet nog leuk hè! Kijk wat die jongen je aan heeft gedaan"

"Ja je hebt gelijk die rein is gewoon een klootzak" praat ik mee maar in me hoofd gaan me gedachtes te keer, rein is zo anders zoveel liever. Ze moest eens weten dat over een week iedereen hier weg is dankzij hem.

HEE HEB JE EEN VRAAG AAN IEMAND IN HET VERHAAL VRAAG HET NU IK BEANTWOORD HET VIA DIE PERSOON!