I think i love us

Hoofdstuk 8

4 maanden later (7 december) ' detail, Robin is rein zo goed als vergeten.'

Ik slaak een zucht "Tim schiet op" zeg ik voor de vijfhonderdste keer terwijl ik met me vuist op de bad kamer deur Bonk. "Nog 5 minuten" antwoord hij geïrriteerd terug. "dat zei je net ookal ben je een meisje of zo iets kom die badkamer uit ik wil douche" net als ik mijn zin heb afgemaakt vliegt de badkamer deur open en staat er een frisse opgeknapte Tim voor me. "Fijn" zeg ik terwijl ik hem passeer en de badkamer instap met me kleren en shampo fles onder me arm geklemd.

Ik doe de deur achter me opslot en kleed me uit ik wil net onder de douche stappen tot ik de spiegel zie. zouden ze er nog zitten? Of zouden ze al weg zijn? ik kijk even in de spiegel en zucht "fijn de blauwen plekken zijn nog steeds niet weg" mompel ik tegen mezelf terwijl ik me dijen buik en de zeikant van me linker bovenbeen bekijk met enorme blauwe paarse plekken er op. Vorige week na school hadden ze me opgewacht met ze 4en laf had ik het genoemd wat er uiteindelijk voor had gezorgd dat ik nog een exstra trap na kreeg. Waarom? Waarom ik? Die gedachten gaat wel duizend keer per dag door mijn hoofd maar ik zucht ze weg niet aan denken niet vandaag, vandaag zou een leuke dag worden samen met mama en vanavond gezellig naar britt ik glimlach bij de gedacht eindelijk britt weer zien en bijkletsen! Ookal woont ze heel dichtbij heel vaak zien we elkaar niet omdat we allebei onze eigen dingen hebben naja britt vooral mijn eigen ding is huiswerk maken of niet vriendeloos over Willen komen en daardoor wat met Tim gaan doen.

Ik stap onder de douche en laat de warmen stralen over me lichaam glijden heerlijk. Na enkele minuten draai ik de douche knoppen weer uit en droog mezelf af. Ik sla de handdoek die ik uit de kast pak om me heen, en loop naar me kamer omkleden dan maar!

Met een glimlach loop ik naar beneden. "Mam ik ben klaar hoor" zeg ik terwijl ik naar de kapstok loop en me uggs pak.

Ik loop naar de bank om daar me schoenen aan te doen en me moeder komt ook de woonkamer binnen gelopen "Mooizo heb je zin om mee te gaan" ik knik enthousiast. "Ja natuurlijk ik wil al super lang naar de primark dit word super" zeg ik enthousiast en ik pak me laatste dingen "op naar de primark."

Ik en mama lopen het huis in "we zijn terug" schreeuw ik zodat Tim en me vader ons kunnen horen "leg jij je spullen maar vast boven meis begin ik met eten koken" zegt me moeder en ik gehoorzaam haar en loop naar boven. 4 overvollen tassen met van alles en nog wat leg ik op me bureau en zelf plof ik op me bed neer, pfff shoppen is vermoeiend! Tim komt me kamer ingelopen. "Laat zien wat je hebt gekocht" zegt hij terwijl hij plaats neemt op de bureau stoel die tegen me bureau aanstaat geschoven en er een rondje op draait ik haal alle spullen uit de tassen en laat alles stuk voor stuk zien waarna ik het vervolgens opberg op de plek waar het hoord kleren in de kast, nagel spullen bij nagels spullen enzovoort. "Eten" word er geroepen vanaf beneden en ik en Tim lopen naar beneden toe. De heerlijke lucht van pannenkoeken komt me neus te gemoed mmm heerlijk. We schuiven aan en beginnen met eten. "Mam mag ik vanavond naar Julia toe" vraagt Tim en me moeder knik. Ik bedenk me dat ik naar britt wou gaan en dat ik dat ook nog moet vragen. "Mag ik dan naar britt" vraag ik smekend omdat ik eigenlijk een 'nee' verwacht zo gaat het dan wel vaker dan begin ik te mekker dat tim wel mag en dan beginnen ze over dat hij wel twee jaar ouder is 'dus' zeg ik dan altijd waardoor tim vervolgens ook niet meer mag 'bedankt sis' zegt hij dan altijd super sarscastiach.

"ja maar voor tien uur thuis"

"Bedankt mam" zeg ik blij en eet ik mijn avond maaltijd op.

Ik pak mijn Jas van de kapstok en stap naar buiten. "Ik ga" zeg ik nog voor ik de deur achter me dicht sla, Een frisse bries komt me te gemoed en ik adem even diep in en loop vervolgens het pad af. De sneeuw onder mijn voeten kraakt en de kouden wind blaast tegen me aan. Ik loop de straat uit op weg naar het huis van Britt. Ik zie dat de normalen weg naar Britt haar huis is afgesloten. Nu moet ik een omweg nemen ook dat nog, Ik haat het verschrikkelijk de anderen weg te moeten nemen vooral als het donker is zoals in dit geval. Het steegje waar ik door heen moet jaagt me namelijk echt de stuipen op het lijf. Kan het allemaal nog erger? Ik loop via de pandellenstraat richting Britt haar huis ik ben er bijna alleen het steegje nog. Ik zucht nog even diep "ik kan dit" spreek ik mezelf moed toe en loop dan het enge donkeren steegje in. Ik versnel mijn pas als gauw maar dan zie ik iets liggen in de sneeuw... Het geeft licht? Ik loop er naar toe en zie dat het een telefoon is. Ik besluit om op te nemen misschien weet de genen wie belt, wie de eigenaar is? Ik buk en pak de mobiel uit de sneeuw. 'Rein' staat er in het beeldscherm van de mobiel. Ik neem op met trillende handen het kan door de kou komen of doordat ik ergens diep van binnen heel goed weet wie het is. "Met Robin" zeg ik zacht en wacht op antwoord.