Wattys 2020 Winner
"Sometimes your FUTURE is not in your TOMORROW but in someone else's YESTERDAY."
Book Cover Illustration from Pinterest:
https://pin.it/13RdXsO
Book Cover Edited in Canva by: VR_Athena
Date Started: June 15, 2019
Date Finished: A...
She was scared. Really really scared. Naisip niya na baka bumalik na siya sa kaniyang panahon but all she can see was pure blank space of voidness.
She decided to run.
Hindi niya alam kung saan siya papunta o kung may patutunguhan nga ba siya sa pagtakbo ngunit pinilit pa rin niya ang dalawang paa na gumalaw. Mga ilang minuto na ata siyang tumatakbo hanggang sa bigla siyang madapa.
Ang kani-kaninang pantay at patag na daan na kaniyang tinatahak ay biglang naging mabato at maalikabok. She lifted her head only to be greeted by not the darkness again but of a clear path that somewhat looked like a road.
Dead bodies of native Filipinos that are still wearing 'bahags' are littering the ground.
Hinay-hinay ay tumayo siya at pinagpag ang sayang suot niya na nadumihan dahil sa pagkakadapa. Napatakip siya sa kaniyang bibig para matago ang nagbabadyang iyak na gustong kumawala mula sa kaniyang kaloob-looban.
The dead bodies has traces of brutal murder. Ang iba ay ginilitan ng leeg habang ang iba naman ay pinutulan pa ng mga daliri at paa. May nakita rin siyang mga patay na katawan ng mga banyaga.
Hindi niya alam kung may labanan bang nangyari sa pagitan ng mga Filipino at ng mga mukhang Kastila na nandoon ngunit nagdadalawang-isip siya dahil may mga patay na katawan rin ng mga babae at mga bata sa paligid.
Napukaw ang kaniyang atensyon ng dalawang lalake na nakaluhod malapit sa isang babae na mukhang hinimatay.
Unlike the dead bodies, ang dalawang lalake ay hindi nakabahag. May mas marami pa silang suot kaysa sa iba. May parang vest sa upper nila at hindi bahag ang suot nilang dalawa.
(If you're still a little bit confused about the clothing. I suggest searching for GMA's Amaya. Sorry po at hindi ako makalagay ng picture for reference. Ayaw ipublish ni Wattpad kapag may picture po kasi. Update: Nasa pinakadulo pong bahagi ng kabanata na ito ang reference picture. Naidagdag ko na po siya.)
Inaalog-alog ng isa ang balikat ng babae, para siguro magising ang binibini. Ang isa naman ay tinapik-tapik ang pisngi nito.
She exhaled sharply and whispered to herself upon realizing who the woman is.
"Analyn . . ."
Ibang-iba ang mukha nito ngayon. Kung akala niya noon na maputi na si Analyn ay may mas puputi pa pala dito. Ang bago nitong katawan ay napakaputi na aakalain mong porselas at hindi totoong tao ang babae. May mahabang itim na buhok ito at aakalain mong isang barbie doll dahil sa ganda nito.
Nag-usap sandali ang dalawang lalake at mukhang may pinagkasunduhan dahil tumango ang mga ito sa isa't-isa. Maraan ang ilang sandali ay binuhat nito si Analyn or better yet, ang bagong katawan ni Analyn at sinakay sa isa sa mga kabayo na nasa dapit punuan. Tinanaw niya ng may pag-aalala ang dalawang lalake at si Analyn habang papaalis ang mga ito doon.
Hindi pa man siya nakakabawi sa pagkagulat sa mga natuklasan ay bigla niyang naramdaman ang sarili na natumba papatalikod. Napapikit siya at hinihintay ang malakas na impact ng matigas na lupa na katutumbahan niya ngunit hindi iyon dumating. Instead, she heard a woman's cry and a man cursing furiously.
She can suddenly feel the blades of grass that are uncomfortably prickling her skin underneath her body.
The heat of the sun above her is a comforting reminder that she was back in Analyn's body.
Unti-unti niyang binuksan ang kaniyang mga mata. She blinked several times to adjust her vision. Ang bughaw na kalangitan ang kaniyang unang nakita.
The same cries that she heard earlier ripped her attention from the cloudless sky. Lumingon siya dito at ang nakita niya ay ang umiiyak na si Maya habang nakatanaw sa unahan.
Napili niyang bumangon ngunit napahawak siya bigla sa kaniyang kanang noo nang may maramdaman siyang mahapdi doon. She carefully touched it and flinched a little when she nudged a small wound there. Nabahiran ng konting dugo ang kaniyang mga daliri kaya naman pinahid niya ito sa kaniyang saya.
She felt a small, dainty hand touched her shoulders. Nilingon niya si Maya at nakita ang nag-aalalang mukha nito. Her face is still wet from the on-going flow of her tears.
"Putang-ina mo Diego! Mapapatay kita!" rinig niyang sigaw ng isang lalake kaya naman napalinga siya sa direksyon nito.
She gasped at the horrific scene in front of her.
Hawak-hawak ni Isagani ang leeg ni Diego na kasalukuyang nakahiga sa lupa at puno ng dugo ang mukha. Despite his already-beaten state, Isagani still kept on punching his face. She was very sure that Diego's nose is already broken because of the weird angle that it has now. Ang kaliwang mata nito ay hindi na nito mabuksan at parang namamaga. Siguro dahil sa paulit-ulit na pagsuntok ni Isagani dito.
Diego was trying so hard to free himself from Isagani's iron grasp but he can't to no avail.
Mas hinigpitan ni Isagani ang pagkakasakal nito sa leeg ni Diego kaya naman rinig nila ang mga gagging noises mula kay Diego. Binuhat ni Isagani ang ulo ni Diego gamit lamang ang kamay nito na nakahawak sa leeg ng lalake at malakas na binagsak sa lupa ang ulo. Uulitin pa sana nito iyon ngunit tumakbo na siya papalapit dito upang tigilan ito.
Mapapatay ni Isagani si Diego kung nagkataon!
"Isagani! Huwag!" sigaw niya habang hinahawakan ang kamay nito upang tigilan.
Lumingon ito sa kaniya at ang parang demonyong mukha nito ay bigla-biglang naging malamlam. Binitawan nito agad si Diego na umuubo pang gumagapang papalayo at nilukob ang kaniyang dalawang pisngi sa mga duguan pa nitong kamay.
"May masakit ba Horatia?! Saan?! Sabihin mo sa akin?!" panic nitong sunod-sunod na tanong habang hindi makapakaling tumitingin sa buo niyang katawan upang masuri kung may natamo siyang sugat.
"Tang-ina! Akala ko nawala ka na sa akin!" bigla nitong sigaw at ibinurol ang mukha nito sa kaniyang leeg. He encircled his arms around her and cried.
From her peripheral vision, she can see Diego staggering to get up but when he successfully did, he angrily pointed at them and shouted, "Pagsisisihan mo ang ginawa mo sa akin Garcia!"
Pagkatapos nitong isigaw iyon ay naglakad na ito pababa ng burol at papunta sa kalesa na nakaparada doon.
Isagani didn't pay any attention to what Diego said. He just buried his crying face deeper to her neck. Hinaplos-haplos niya ang likod nito. She then looked up at the sky and muttered a silent thank you.
Salamat po. Maraming-maraming salamat po dahil hinayaan niyo akong manatili kay Isagani. Salamat dahil kapiling ko pa rin ang taong minamahal ko. Ang taong kinabukasan ko kahit pa man nasa nakaraan ko siya. Salamat.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
