My Future In Her Past (1st Book Of 'In Her Past' Series)

Chapter 52

"Bi-bitawan mo ako," nginig niyang sabi kay Diego.

His grip on her arm was hurting her. Sinubukan niyang kumawala sa hawak nito ngunit hindi siya nagtagumpay. She panickingly glanced at Maya and Isagani but they are already driving away from them. Hindi siya makasigaw kanina habang papababa pa lamang ang mga ito sa burol sapagkat hindi siya hinahayaan ng sarili na lumikha ng kahit anong ingay. Ngayon na malayo-layo na ang kalesang sinasakyan ng dalawa ay napansin niyang bumalik na ang boses niya.

"Isaga - ," sigaw niya ngunit tinakpan na ni Diego ang kaniyang bibig at niyakap siya mula sa likod ng mahigpit.

"Hindi ka nila maririnig. Ang tagal kong nagtiis upang maangkin kang muli. Nagiging madiskarte ka na sa pag-iwas sa akin, Analyn," bulong nito sa kaniyang kaliwang tenga habang hinahagod ng marahas ang kaniyang kaliwang dibdib. Nandidiri siya sa ginagawa nito kaya naman buong lakas niyang tinulak si Diego.

Pinakawalan naman siya nito ngunit alam niyang hindi dahil sa pagpupumiglas niya kundi dahil alam nitong nasa malayo na sina Isagani at hindi na siya makakatakas dito.

"Huwag na huwag kang lalapit sa akin at talagang isusumbong kita kay Isagani! Kung malaman ni Maya kung anong ginagawa mo sa akin ay tiyak na iiwan ka niya! Mapapatay ka rin ni Ama sa mga pinaggagawa mo sa akin!" banta niya dito ngunit alam niyang wala na ring saysay ang mga iyon.

Napahagalpak ng tawa si Diego sa kaniyang sinabi.

"Akala mo ba matatakot mo ako? Kung nais mo talagang magsumbong ay dapat noon mo pang ginawa! Ngunit  wala namang pagsusumbong na nangyari hindi ba?!" tawa nitong sabi sa kaniya.

She swore that his maniacal laughs are the same exact laugh that Satan possesses.

"Pandidirihan ka ng pinakamamahal mong asawa kung sakaling magsumbong ka sa kaniya. Maaatim mo bang makita ang pandidiri sa mukha ni Isagani? At kung iniisip mong natatakot akong iwan ng tanga mong kapatid ay nagkakamali ka diyan! Pampainit lamang siya ng katawan ko kung wala ka. May pagkakahawig kayo kaya napagtitiisan ko siya. Ang Ama mo naman ay siguradong hindi ka kakampihan! Hindi niya makakayang kwestiyunin ang isang kilala at kagalang-galang na Insulares na katulad ko! Ikakahiya ka ng pamilya mo! Isang babaeng ginagamit ang katawan upang mang-akit ng dalawang lalake," kontra nito sa kaniyang mga pagbabanta.

His words hit her hardly.

Paniniwalaan naman ako ni Isagani diba?

Hindi naman niya ako pandidirihan diba?

"Hi-Hindi totoo ang lahat ng sinasabi mo! Hindi dapat ako ang mahiya! Ako ang biktima! Ako ang hinalay!" paiyak niyang sabi. Her eyes were getting blurry by the tears that are about to fall.

"Tingin mo ba paniniwalaan ka ng kahit sino? Makikitid ang mga utak ng mga tao sa sociedad natin. Pag-uusapan ka. Pandidirihan. Sa tingin mo ba ay hindi ka iiwan ni Isagani sakaling mangyari iyon? Ikakahiya ka niya," sabi nito sa kaniya habang unti-unting lumalapit na naman. She retreated every time he came closer to her.

Umiling-iling siya sa sinabi nito habang umiiyak.

"Kakampihan niya ako! Aalis kami dito kung kakailanganin! Magpapakalayo-layo kami! Malayo sa mga mapanghusgang tao," sigaw niya pabalik dito habang pasikretong sinusuri ang kapaligiran.

Naghahanap siya ng magagamit na panlaban sakaling may gawing masama si Diego.

"Magpapakalayo-layo?" tawa nitong tanong sa kaniyang suhestiyon na parang nahihibang na siya. "Akala mo ba ganoon iyon kadali? Tingnan mo ang lupain sa paligid ng bahay niyo," saad nito na nakapagpalinga sa kaniya sa katabing lupain kung saan makikita ang bahay nila ni Isagani. Ginamit naman ni Diego ang oportunidad na iyon upang mahablot siya at mayakap papatalikod ulit.

Napahiyaw siya sa ginawa nitong paghila ngunit kahit na anong gawin niyang pagpupumiglas ay hindi na siya nakawala pa sa mga hawak nito.

He forcefully turned her head at their house and whispered, "Lahat ng mga iyan ay pinaghirapan ni Isagani ng walang tulong na nakukuha sa Papá nito. Dugo at pawis ang nilaan niya para sa lahat ng mga iyan. Tingin mo ba pipiliin niyang iwan ang lahat ng mga pinaghirapan niya para sa isang walang kwentang babae."

Malakas siyang napahikbi sa sinabi nito ngunit mas lumakas pa iyon nang simulan na nitong tanggalin ang kaniyang mga damit.

"Nakakaawa naman ang asawa mo. Ang lupain na inaararo niya ay inaararo rin pala ng iba," baliw nitong tawa. Alam niyang siya ang pinupunto nito sa sinabi.

Natanggal na nito ang kaniyang baro kaya naman ang panloob na lamang ang suot niya sa pangtaas. Hinagis nito iyon sa gilid at magtatanggal na sana ng sinturon but she head-butted him from the back. Ramdam niyang natamaan niya ang bibig nito at narinig niya ang malakas na igik mula dito pero hindi pa rin siya nito pinapakawalan kaya naman bahagya siyang lumuhod at inangat ito sa kaniyang likod at itinapon sa lupa ng pagkalakas-lakas.

Dali-dali siyang lumayo dito habang yakap-yakap ang sarili.

Those self-defense class that I took before I got here paid off! (refer Chapter 1)

"Tang-ina mo Analyn!" malakas na sigaw nito habang tumatayo. Sapo-sapo nito ang panga at ilong na nagdudugo pa.

"Tang-ina mo rin! Akala mo ba hahayaan kong gawin mo ang kung anong gusto mo sa akin!" sigaw niya pabalik dito.

I may not be physically strong as him but I'm a fighter! Mamamatay muna ako bago niya akong mahawakan muli.

"Iyan pala ang gusto mong laruin, Analyn! Sige! Pagsasawaan ko ang katawan mo bago kita patayin! Matatagalan pa naman ang dalawang iyon dahil tinago ko ang caldereta na kukunin nila sa bayan," demonyong tawa nito habang sinasabi iyon. He was now taking off his upper garment while walking towards her.

"Hindi mo magagawa iyon! Paghihinalaan ka!" matapang niyang sigaw dito.

He chuckled at what she said. "Ang dali lamang makagawa ng dahilan, Analyn. Maaari ko lamang namang sabihin na nagpupumilit kang maglakad-lakad kaya naman pinayagan kita at naisipan mong umakyat ng isang punong mangga dahil sa paglilihi mo ngunit bigla ka na lamang nahulog kaya naman nabagok ka sa isa sa mga naglalakihang bato dito." He sounded so sure of himself.

Nanlamig ang buo niyang katawan. Hindi dahil sa kawalan ng baro ngunit dahil sa takot. Hindi totoong naaksidente si Analyn.

She was killed by Diego.

Dali-dali siyang tumakbo papalayo dito. She can hear his heavy footsteps behind her. Ang lakas ng loob na kani-kanina lamang ay nararamdaman niya ay nawala. Dumagdag pa na ang hirap-hirap tumakbo dahil sa mahabang saya na suot-suot niya ngayon.

Eventually, Diego caught her again and he pulled her hair towards the ground that made her fall. Instinctively, she protected her tummy from the heavy fall.

Hindi pa siya nakakabawi sa pagkakabagsak sa lupa ay bigla na siyang pinatungan ni Diego. Nagpumiglas siya ulit ngunit hinawakan na nito ang kaniyang dalawang kamay at nilagay sa taas ng kaniyang ulo.

"Isagani! Isagani! Tulong!" iyak niyang sigaw habang pinupunit ni Diego ang kaniyang suot na pangtaas. Humahagulhol na siya sa iyak at rinig na rinig sa buong lugar ang nakakaawang sigaw niya ng tulong.

Sinampal siya ni Diego at marahas na hinalikan. Himas-himas nito ang kaniyang kanang dibdib. Iniiwas niya ang kaniyang mukha sa mga nakakadiring halik nito kaya naman ay nakatikim siya ulit ng isa pang malakas na sampal.

"Tang-ina! Horatia!" rinig niyang sigaw ng isang lalake mula sa paanan ng burol ngunit hindi na siya nakalingon dito dahil kumuha ng isang malaking bato si Diego at akmang ihahampas sa kaniya.

Darkness consumed her and the loud shouts are the last thing that she heard.