တံခါးခေါက်မနေတော့ဘဲအိမ်ထဲသို့ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ကြီး၀င်လာကာဧည့်ခန်းထဲ၌၀င်ထိုင်လိုက်တဲ့ကောင်လေးက "လေးလေး ရေ....."ဟုတစ်ခွန်းတည်းခေါ်လိုက်လေသည်။
လေးဖြစ်သူမိသားစုအိမ်ပေါ်ရောက်လာကတည်းကအဆောင်မှာသွားနေခဲ့တဲ့ Off အခုမှအိမ်သို့ပြန်ရောက်လာခြင့်ဖြစ်သည်။
ခေါ်သံရဲ့အဆုံးမှာတော့ ဦးလေးဖြစ်သူက ပြုံးလျက်အိမ်ထဲကထွက်လာလေသည်။ရင်ဖတ်ထဲမှာခံစားခဲ့ရတဲ့နာကျင်မှုတွေမနည်းမနောရှိနေပေမယ့်လည်းသည်းခံကာအံကိုကြိတ်လျက်။
ဘေးကခုံအလွတ်တွင်လာထိုင်တဲ့ဦးလေးက
"Off ကတော့ထူးထူးဆန်းဆန်း အိမ်ပြန်လာပါလား"
ခြေကိုချိတ်ကာထိုင်လျက်စကားဆိုလိုက်သည်။
အသက်မပါသောအပြုံးတစ်ပွင့်ဖန်တီးကာ
"ဟိုတခါ စေ့စပ်ပေးမယ်ပြောထားတဲ့ကောင်မလေး။
သူ့အကြောင်းသိချင်လို့ ကျွန်တော်တွေ့ကြည့်ပြီးလို့သဘောကျရင်လက်ထက်မယ်"
ခုံရဲ့အနောက်အားမှီလျက် ပြောရှာလေသည်။
သူစီစဉ်ထားတဲ့အကွက်ထဲရောက်လာတဲ့တူဖြစ်သူရဲ့သဘောတူညီမှုကိုကြားလိုက်ရတော့အပြုံးတို့ကပွင့်လန်းလျက်။
"အော် ဒီမှာအဲကလေးမဖုန်းနံပါတ်....
မင်းတို့တွေ့ကြည့်ပြီး အဆင်ပြေဖို့မျှော်လင့်ပါတယ်"
ပြုံးလျက် စကားဆိုနေလေသည်။
"အဲတာဆို ကျွန်တော်ပြန်ပြီ.
ဒါလေးပြောချင်လို့လာခဲ့တာ"
ထိုင်ရာမှထကာ မျက်မှန်ကိုတပ်လိုက်ပြီး တံခါးဆီလျှောက်သွားတော့ အနောက်ကဦးလေးဖြစ်သူရဲ့စကားကြောင့်ခြေလှမ်းတို့ရပ်လိုက်မိသည်။
"ထမင်းစားပြီးမှပြန်ပါလား ကွယ်....
မင်းရဲ့ညီလေးလည်းရောက်နေတယ်။
မင်းတို့ချင်းမတွေ့ဖူးဘူးဆိုတော့ မိတ်ဆက်ပေးချင်လို့"
ဦးလေးဖြစ်သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်လိုက်ပြီးတစ်ချက်ပြုံးကာ မျက်မှန်ချွတ်လိုက်ပြီး
"တွေ့ပြီးရင်ပြန်မှဖြစ်မယ်
ကျွန်တော့်မှာရှူတင်ရှိသေးတယ်"
