GÜNAH KEÇİSİ:Beni Bırakma

57~ Bir Abi...

       Multimedia Ela & Taner
             (Görür müyüz ki?)🌹

- ELA'NIN AĞZINDAN -

Neye şaşıracağımı,sevineceğimi birbirine karıştırdığım anlardan birini yaşıyordum şimdi.Ece ve mis kokulu Arın'ı bizimleydi!Bizimle ya bizimle!İnanamıyordum!Sadece bu mu?Nasıl bir rastlantı bu hala çözmeye çalışıyordum fakat annemi ve babamı kucaklarındaki güzeller güzeli Arın bebekle ilgilendiklerini gördüğüm ana kadardı bu garip merakım.Ecen'in hemen arkasından bizimkiler gelmişti ve bir anda tanışma faslı ve arkasından sımsıcak bir koyu sohbet...
Harika bir şeydi bu.Bizimkiler de tek gelmemişlerdi üstelik.Sanırım tüm aile Ömer ile aramızdaki sorunları ortadan kaldırdığımızı görmek istemişti.Başarmışlardı da.Yine de Ömer herkesten tek tek özür dilemeyi ihmal etmemişti.Her şey tatlıya bağlanmış olsa da bir iki tatsız durum hala varlığını koruyordu.Yine de Merve'nin biraz olsun yüzünün güldüğünü görmek fazlasıyla mutlu etmişti beni.Sena ve Sinan ile iyi bir şekilde ayrılmamıştık.Belli etmemeye çalışıyordum.Daha doğrusu çalışıyorduk...Fakat bu durum daha ne kadar devam edecekti,bilemiyordum.

"Okula geç kalacaksınız çocuklar.Akşama da bırakalım olur mu?Hadi bakalım."

Annemin uyarısıyla hepimiz ayaklandık.Az kalsın unutuyorduk cidden.Bizim peşimizden Ece de kolları arasında uyuya kalan Arın bebekle hareketlendi.Amacını elbette biliyordum ama Ece beni ve ailemi yeterince iyi tanımıyordu daha.Kıkırdadım içten içe.

"Ben de gitsem iyi olacak.Durduk yere fazlasıyla zahmet verdim.Her şey için çok..."

"Hayatta izin vermem."diyerek karşı çıktı babam benden önce.Ne yalan söyleyeyim,ağzımdan aldı lafı.Daha yeni kaynaşmıştık ve doyamamıştım.Bizimkileri saymıyordum bile.Hemen atladım ortaya tabi.

"Vallahi ben de izin vermem.Akşam buradasın canım,itiraz istemiyorum lütfen."dedim yanına yaklaşarak.Fazlasıyla çekingendi ve bu benim hoşuma gitmiyordu.

"Ela bu pek uygun..."

"Anlaşıldı."dedim ve babama döndüm hemen.

"Biz gelene kadar ikisine de mukayyet ol baba.Geldiğimde onları bulamazsam işin zor bilesin."dediğimde güldü babam.Peşinden de herkes.Babam öne atılıp,Ece'nin kolları arasında uyuyan Arın'ı yavaşça aldı kendi kolları arasına.

"Sen hiç merak etme.O iş kesinlikle bende."

Aslan babam benim!

İçim rahat bir şekilde ayrılıyorum evden.Daha doğrusu ayrılıyoruz çünkü Sena,Sinan ve Merve de bizimleydi.Servise binip,okula varmamız çok kısa bir zaman aldı ve ilk dersin öncesinde dayanamayıp kantinin girişine doğru attım kendimi.
Olaylar o kadar hızlı gelişmişti ki bir an aklımdan çıkarmıştım dün gece olanları.Neden bilmiyorum garip ama harika hissediyordum.İstemsizce kendi kendime gülerken,boş masaların birinde yerimi alıyorum.Bizimkilere bir bahane bulmak zor olmuştu ama değmişti.İlk defa gerçekten yalnız kalmak ve düşünmek istiyordum.Hala inanamıyordum ama dün gece biz...Ömer ve ben...Allahım cidden olmuştu.Endişelenmem ya da ne bileyim bizimkilere bu durumu nasıl açıklayacağımı kara kara düşünmem gerekiyordu.Fakat aksine fazlasıyla rahat ve heyecanlıydım.Tek hissettiğim buydu.Sadece bir gece ama etkisi uzun süre beni terk etmeyecek gibiydi.Sabahleyin aldığım duş bile silmeyi becerememişti o güzel dokunuşları.Nasıl silebilirdi ki?

Peki ya sonra...

Duştan çıkar çıkmaz bir anda onu karşımda görünce neden panikledim ben de bilmiyorum ama güzel hissettirmişti.İnanılmaz bir şeydi ve o an neredeyse....Allahım!Neredeyse değil bildiğin sol tarafım atmayı bırakmıştı.Cidden bırakmıştı!Kendimi bir anda yerde,telaşla benimle birlikte yere çömelen Ömer'i de karşımda bulmuştum.İtiraf etmeliyim ki böyle bir etkisi olabileceğini hiç düşünmemiştim.Neyse...Sadece o anlık bir şeydi belkide.Geçti ve bitti.