GÜNAH KEÇİSİ:Beni Bırakma

15~İki Kalp

Herkese yeniden merhabalar...
Çok gecikmeden yeni bölümle sizlerleyim tekrar😊💜
Umarım beğenerek okursunuz canlarım.Şimdiden keyifli okumalar dilerim.🙏

Multimedia Ömer & Ela🙏💜

* *
"Canım,girebilir miyim?"

Annesinin sesi irkildi Ela.Nemli yüzünü silmeye başlarken,önünde duran kutuyu olabildiğinde hızlı davranarak yatağının hemen altına yerleştirdi.

"Bir dakika anne."

Son kez üzerine çeki düzen veren Ela,odasının kapısına doğru çevirdi başını bu kez.

"Gelebilirsin."dediğinde sakince bir nefes alıp vermeyi de unutmadı tabi.

Esin Hanım elindeki tepsi ile kapı eşiğinde göründü çok geçmeden.Kızı Ela'ya nazaran yüzü gülümsüyordu.Elindeki tepsi ile kızının yanına geçip oturdu.Son günlerde Ela'daki değişimi herkes gibi o da bariz bir şekilde görüyordu ve aslında sevinmesi gereken yerde istemsizce canını sıkıyordu bu durum.

"Akşam yemeğinde neredeyse hiç bir şey yemedin canım.En azından yatmadan önce bir şeyler ye olur mu?"

"Annem benim."diyerek o yumuşacık elleri defalarca öptü Ela.Devam etti sonra.

"Gerçekten hiç aç değilim.Yoksa sen de biliyorsun,bu mideden hiç bir yemeğin kaçısı olamaz."

Kızının gülerek konuşmasına kayıtsız kalamayan Esin Hanım,daha taptaze olan o kumralları okşadı yavaşça.

"Son günlerde yemeğini doğru dürüst yemiyorsun kızım.Dalgınsın da.Canını sıkan bir şey mi var,bana ya da babana anlatmadığın?"

Ela'nın yüzü kısa bir anlığına düşünce,vakit kaybetmeden devam etti Esin Hanım.

"Kesin bir şeyler var.Söyle canım,anlat annene."

Anlatmak için tüm benliği ile can atsa da,yapamazdı Ela.Böylesine büyük ve zor bir yükün altında daha kendisi bile duramazken,üstüne bir de ailesini aynı yükün altına sokmayı göze alamazdı.Ayrıca böyle bir düşüncesi olsaydı eğer bunu çok daha önce uygulamaya dökebilirdi.

"Anım anıma uymaz benim anne.Bunu en iyi bilenlerdensin.Keyfim nasıl istiyorsa öyle bir ruh hali içerisine giriyorum galiba."diyerek güldü Ela.Yapacak başka bir şeyi de yoktu.

"Emin misin canım?Bak eğer..."

"Hiç olmadığım kadar."

Annesinin sözünü bilerek kesen Ela,önünde duran tepsideki yemeklere baktı sonra.Fakat bu kez Esin Hanım pek de ikna olmuşa benzemiyordu ki yüzü hafif asıldı.

"İçin rahat edecekse,şu lezzetli yemeklerinin tadına az da olsa bakayım,ne dersin annecim?"

Gelen tepkiye şaşıran Esin Hanım,hafif asılı olan yüzünü kırdı yavaşça.Başını gülümseyerek salladığı an,Ela zor da olsa önünde duran yemeklerden azar azar tadmaya başladı.

Gerçekten de tamamen iştahı kapanmıştı son günlerde.Bunu annesi de fark etmişti ki artık elinde tepsi ile kızının odasına çıkmak zorunda kalıyordu.Ela'ya göre değildi bu.Öğünlerini bir kez olsun bile atlamazdı.Odasına yemek götürüldüğü bile olmadı bu zamana kadar.Fakat artık bir çok şey geçmişte kalıyordu.

Önündeki yemeklerle midesini fazlası ile zorlayan Ela,annesinin odasından çıkması ile lavaboya koştu.Ne yediyse çıkartan Ela,önündeki musluğu sonuna kadar açtı.Sinirden ağlamaya başlaması da cabası...