GÜNAH KEÇİSİ:Beni Bırakma

43~Oyunla Gelen İtiraf

Ben geldim!!!🙆
Bomba ve upuzun bir bölümle hem de.
Tam tamına 6380kelime.😉👌
Yazım yanlışı varsa şimdiden affola canlar.🙏😊

Keyifli okumalar herkese.

📖  📖

~ÖMER'İN AĞZINDAN DEVAM~

Ayaklarım buraya nasıl geldi bilmiyordum?Belli etmedim ama büyük eşşeklikti yaptığım.O kadar hazırlık yapmıştı benim için.Bana özeldi ve ilkti.Peki ben ne yaptım?Onu orada öylece bırakıp,bir an boş bulunduğum ve sonrasında istemeden bulaştığım saçma sapan bir oyunun peşinden geldim.O bunu hak etmiyordu ama gelmeseydim...Gelmeseydim şu an olan tüm güzel şeyleri,sonuna kadar kaybetmiş olacaktım.Bunu göze alamazdım.Ona bu derece yakınken yapamazdım!Eve dönünce bir şekilde kendimi affettirmem gerekiyordu.

Nil!Hepsi lanet Nil yüzünden!Nerede kalmıştı?Beni tehdit ederek ayağına kadar çağıran kendisi olmasına rağmen hala ortalıkta yoktu!Elimde değildi ve sinirlenmeye başlıyordum.Kolumdaki saate baktım göz ucumla.Gecikmişti.Hem de fazlasıyla.Ne yapmaya çalışıyordu?Tam olarak amacı beni çileden çıkartmak mıydı?Kendi kendime sorular soruyor ve yine saçma bir şekilde kendi kendimi sinirlendiriyordum.Şaka gibi!

Cebimde titreyen telefonum dikkatimi dağıtırken,bıkkın nefesimi hızla bıraktım.Nil'in aradığını görünce,açtım direk.

"Neredesin?Hala bekliyorum!"dedim sinirle.Fakat boşuna çıkmıştı sesim sanki.Nil telefonun öbür ucundan gülüyordu.Gülüyordu!

"Gel dedin geldim!Gülmeyi kes ve buraya gel."

"Yazık sana ya(!)Gerçekten benim gibi birinin ayağına kadar gelebileceğini mi düşündün?"

Elimde kalacaktı!Yemin ediyorum bu kız bir gün elimde kalacaktı!

"Nil..."

"Sadece ufak bir oyun oynamak istedim o kadar.Ama sağlam bir teşekkürü hak ettin bak,sayende harika hissediyorum."

"Sen tam bir..."

"Çok korktun değil mi?"

Lafımı bölen ses tonu,devasa yutkunmama neden oldu.Kahretsin ki evet!Ölesiye korkmuştum çünkü...Çünkü onu kaybedersen...Onu kaybedersem eğer...

"Sesin bile çıkmadığına göre,bu evet anlamına geliyor ki illa bir şey demene de gerek yok aslında.Ben zaten biliyorum.Onu kaybetmekten korktun ve bunu dile dökemeyecek kadar korkak bir zavallısın Ömer Öztürk(!)"

Telefon yüzüme kapandı ve ben öylece kaldım.Ne yapıyordum ben böyle?Benim Nil ile nasıl bir işim olabilirdi ki(!)

"Allah kahretsin!"

Hızla sıktığım avuç içlerimin arasında mahsur kalan telefonumla beraber,ters istikâmete yöneliyordum ki kazara birine çarptım.Çarpmamla beraber,tahminen benim yaşlarımda olan kızı neredeyse yere düşecekken son anda belinden kavrayarak kurtardım.

"İyi misiniz?Kusura bakmayın bir anda..."

"Önemi yok,sayenizde gayet iyiyim."

Lafımı yarıda keserek,geri çekildi.Kız yüzüme garip şekilde bakmaya başladı bu kez.Hatta gülümsedi.Tanışıyor muyduk ki?Sanmıyordum.

"Sen...Sen bizim okuldansın.Orhangazi Çok Programlı Anadolu Lisesi.Ömer di değil mi?"

Kız beni tanıyordu fakat ben ilk defa görüyor gibiydim.