GÜNAH KEÇİSİ:Beni Bırakma

4~Geniş Aile Toplantısı

* *

Güzel bir uykunun ardından gözlerimi açmaya çalıştım yavaşça.İstemsizce gülümsedim ve sıcacık yatağımın üzerinde doğruldum.Tam o sırada odamın kapısı aralandığında,irkildim.

Bir an dün akşamın intikamı için Ömer geldi diye içimden geçirmiştim fakat bu durum Ömer'lik değildi.

"Günaydın prenses."

Gelen kişi babamdı.Yanıma geldiğinde yanağıma tatlı bir öpücük bırakarak karşıma oturdu.

"Günaydın baba."dedim gülümseyerek.

Alışık olmadığımdan değildi fakat babamın yüz ifadesi herzamankinden daha farklı gibiydi.Yine benim gereksiz kuruntularım mı bilemiyordum.Şu son günlerde ben bile kendimi çözemiyordum artık.

"Bugün nasılsın bakalım prenses?"

Yok gerçekten farklı başka şeyler vardı.Babam durduk yere odama nasıl olduğumu sormak için gelmezdi.

"Prenses?"

Babamın sesini yeniden işittiğimde,durumu kurtarmak adına iyice sırırttım.

"Kusura bakma baba.Uyku sersemliği işte."

"Anladım.Yalnız sorumun cevabını henüz alamadım."

"Gayet iyiyim baba."dedim yalan atarak.

"Peki,Ömer iyi mi?"

Durum gittikçe tuhaflaşıyordu.Neden kendisine sormuyordu?

"Anlamadım baba?"

"Neden bu kadar şaşırdın?Ömer'i biliyorsun,ağzından laf almaya çalışsam da söylemez.Bu yüzden sana soruyorum prenses."

Babamın gülerek konuşmasına ben de kısa bir anlığına kayıtsız kalamadım.

"Haklısın.Ama merak etme,Ömer de ben de gayet iyiyiz baba."

"Bak işte şimdi içim rahatladı.O halde artık gidebilirim."

"Peki baba.Sana kolay gelsin şimdiden."

"Sağ ol prenses.Akşam görüşürüz."

"Görüşürüz baba."

Babam alnıma yine o tatlı öpücüklerinden bir tanesini bırakarak odamdan çıktı.Ben de rahat bir nesef alırken,yatağımdan kalktım.Artık hazırlanmaya başlasam iyi olacaktı.

Güzel bir duşun ardından,kendimi daha iyi hissediyordum şimdi.Dolabımdan çıkardığım okul üniformamı giyer giymez,dağınık saçlarımı at kuyruğu şeklinde bağladım.Abartmaya gerek yoktu.

Son olarak yatağımı toparladım ve sırt çantamla beraber odamdan çıktım.Çıkmamla beraber bir kova dolu su üzerime dökülünce neye uğradığımı şaşırdım.

"Sana da günaydın tembel fare(!)"

"S-sen..."

"Yalnız hala etkili bir numaraymış."diyerek sırıttığında deli olmamak içten değildi.

Sırılsıklam olmuştum ve hiç utanmadan karşımda sırıtabiliyordu.Pes!

"Şu sırıtmaların cidden sinirlerimi bozuyor artık!"

Gerçekten çok pis sinirlendim şu an.Hala yüzüme bakıp sırıtıyordu ya!Konuşmuyordu beyefendi.Ama dur sen(!)

Onu bu şekilde bırakmaya niyetim yoktu.Sırtımdaki çantayı yere fırlatır fırlatmaz,sakince bir nefes aldım ilk önce.