~TANITIM~
Avuçları arasındaki şemsiyeyi bin bir zorlukla tutmaya çalışan Ela,utancından başını kaldıramadı.
"Her şeyin farkındayım ama...Ama yine de böyle olmak zorunda mıyız?"
Yağan yağmurun arasından çıkmıştı kısık sesi.Ve şuan ağlamak üzereydi.
"...
Koskoca iki hafta geçmişti yaşanılanlarından ardından.Artık hiç bir şey eskisi gibi değildi.Kimse fark edemese de,sadece ikisi bir çok şeyi değiştirmişti.Şimdilik her şey sadece ikisi arasındaydı fakat zamanı geldiğinde,bir şekilde ortaya çıkmasından ölesiye korkuyorlardı.
Olası şiddetli fırtınanın kopması yakın mıydı sizce?Ya da gerçekten bir fırtına kopacak mıydı sahi?
Ömer ve Ela artık hiç olmadığı kadar birbirlerine karşı soğuktu.Yaptıkları anlaşma resmiyete dökülmüş gibiydi sanki...Zoraki bir durum olmadıkça,hiç bir şekilde iletişime geçmiyorlardı.
Ve bir de...
İki hafta öncesinde yapılan hatanın sonucu olarak,okulda en popüler erkek ünvanına sahip olmuştu Ömer.Bizzat kendisinin hazırladığı plan çerçevesinde,bütün okul Ömer'in hayatına giren o kızı merak ediyordu şimdi.Aslında var olup da sonsuza dek kalbinde saklamak zorunda kalacağı o kızı...
Ela'yı.
"Ömer?"
Önündeki kitaplarla transa geçen Ömer,Saras'ın sesini duyunca oturduğu sırasında doğruldu.
"Kusura bakma.Bu aralar..."
"Senin aklın o kızda hala değil mi?"diyen Saras,Ömer'in sözünü keserek yanına geçip oturdu.Ömer sessiz kalırken,devam etti Saras.
"Kim bu kız Ömer?İki hafta geçti ama hala bir şey söylemiyorsun.Okul desen klasik muhabirler gibi peşinde zaten.Söyle de kurtul işte.Neden saklıyorsun,anlamış değilim."
Herkesten çok Ömer istiyordu söylemeyi fakat yapamazdı.Acısı ile her an kavrulsa da söyleyemezdi işte.
"Bu konuyu kapatalım Saras.Yoksa..."
"Yoksa ne Ömer?Bak,derslere bile eskisi gibi adapte olamıyorsun.Sürekli dalgınsın ve ruh halin hiç iyi değil.İçinde tuttuğun sürece de bu değişmeyecek,anlamıyor musun?"
Saras'ın çıkışı,Ömer'i zor durumda bıraksa da haksız değildi.Ömer belki de hiç olmadığı kadar kötü bir ruh hali içerisindeydi.Ne yazik ki panzehiri de sadece Ela'da bulunuyordu.
Oflayarak yerinden kalktı Ömer.
"Nereye yine?Kaçma artık Ömer."diyerek kolundan tuttu Saras.Fakat fayda etmedi ve Ömer kolunu kurtarırken,sınıftan çıktı.
Sakince nefesini alıp verdi ilk önce.Ardından elleri cepte yürümeye başladı öylece.Koridordaki meraklı bakışlar altında,oldukça zordu onun için.Hiç bu kadar güçsüz hissetmemişti kendini.
Oflayarak hemen bir alt kata inen Ömer,kendine az da olsa iyi gelen yüzme salonuna doğru yöneldi.Fakat aniden durdu,bıkkın nefesini geri savururken.Devasa binanın içerisinde nefes alacak yeri kalmamıştı artık.Adımlarını aksi yöne çeviren Ömer,kendini binanın dışına atmıştı çok geçmeden.
Bedenine işleyen soğuk hava kütlesi ile yürümeye başladı bu kez.Biraz daha iyi hissetmeye başlarken,ön bahçede bulunan banklardan birinde yerini aldı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
