GÜNAH KEÇİSİ:Beni Bırakma

7~Yakınlaşma

Ela&Ömer dolu bir bölümle merhabalar herkese🙏😊

Umarım beğenirsiniz.Keyifli okumalar dilerim canlar.💜

* *
Evin önüne geldiğimizde,Ömer'den hemen sonra ben indim arabadan.Herşey ancak bu kadar kötü gidebilirdi.Sorumlusu bendim ve bundan sonra ne Ömer'e ne de diğerlerine nasıl davranmam gerektiğini bilmiyordum.

Kırdığım kalp sayısı gittikçe artıyordu ve ben bir şeyleri yoluna koymak yerine iyice batırıyordum.

Ne yapmam gerekiyordu?

"Aras,geldiler."

Annem bizi kapıda karşılarken,babam da çok geçmeden yanımıza gelmişti.Ömer ve babam bagajdakileri taşımaya başlayınca,annem ve ben de içeri geçtik.

Uzun bir sohbet başladı aramızda fakat aklım Ömer'de idi.

"Canım?"

Annemin uyarısı ile ona döndüğümde en iyi bildiğim şeyi yaptım.

Tabiki gülümsedim(!)

"Efendim anne?"

"Yüzünün hali ne böyle?İyi misin sen?"

Bu salak kızın hiç iyi değil anne!Yoruldu!Artık durmak istiyor ama çok da korkuyor!

"Ela?"

Annemin endişeli sesi ile son anda toparladım.

"Doğa havası çarptı sanırım?Ben iyiyim anne."diyerek,annemin o ipeksi ellerinden öperek yine gülümsedim.

"Emin misin canım?"

"Evet anne.Sadece biraz yorgunum,odama geçip dinlenmek istiyorum."

"Anladım canım.Dinlen tabi.Akşam yemeğine kaldırırım seni."

"Tamam anne."

Yukarı odama geçtiğimde,kapımı kilitlemek ilk işim oldu.Peki sizce sonra ne yaptım?

Acınacak haldeydim ve ağlamakla kandırıyordum kendimi.Ömer'in yanında olmam gerekiyordu.Ona anlatmam gerekiyordu!

Ama olmuyordu işte!Yapamıyordum!

Yatağıma doğru bir iki adım attığımda,duyduğum sesle duraksadım.Ömer de gelmişti demek ki.Kim bilir ne durumdaydı?Sinirli...Kırgın...

İçimdeki vicdan azabı,beni her geçen gün daha da içine çekiyordu...

Zoraki,yatağıma geçip oturdum ve ağlamaya devam ettim.Ömer'i görmek ve zor da olsa onunla konuşmak istiyordum.Fakat bu halimle,bin çuval inciri berbat ederdim.

Kendine gel Ela!Her zaman olduğu gibi bu kez de üstesinden gelmelisin.

İç sesime uyarak,odamdaki lavaboya koştum.Yüzüme vurduğum soğuk su biraz olsun işe yaramış gibi görünüyordu.Elime aldığım havlu ile ıslak yüzümü sildim ve aklımdaki ilk düşünce ile Ömer'in odası önünde buldum kendimi.

Bu kez elime yüzüme bulaştırmayacaktım.Kapının koluna doğru elimi havalandırdım fakat annemin sesi ile anında geri çektim.

"Ela?"

Annem elindeki tepsi ile yanıma geldi.

"Efendim anne?"

"Sen de mi Ömer'e bakmak için geldin yoksa?"deyince,anlamadım.

Annem bir şeyler mi biliyordu?Ömer anlatmış olamazdı.

"Ömer'e bakmak için derken anne?"diye sordum hemen.