GECE 'tamamlandı

30.BÖLÜM: AŞK VE GURUR

"Emir."
"Emir kalk hadi öğlen oldu bu kadar uyuman fazla."
Seslenmemle yavaşça gözlerini araladı ve konuşmaya başladı.
"Uyumadım ki çok."
"Nasıl?"
"Seni izledim." Cevap veremedim. Ateşini ölçmek için ona yaklaşınca elimi tuttu.
"İyiyim ben gerçekten. Konuşalım." Gerçekten dediği gibi elimi alnına koyunca ateşi yoktu. Onunla konuşmama bahanem hasta olmasaydı ama şimdi iyiydi. Yine de içimde bir korku vardı, bir kararsızlık. Konuşup her şeyi çözmek mi istiyordum yoksa konuşup bütün acılarımı onun yüzüne vurmak mı? Çünkü o yokken çok bekledim, çok üzüldüm, çok ağladım ama ona bunları bir önceki söyleyişimde gitmişti. Bu kararsızlıkla konuşmak istemiyordum ama Emir ısrarcıydı. Ben cevap vermeden konuşmaya başladı bile. "Öncelikle gittiğim için çok üzgünüm nasıl özür dilemem gerekiyor, nasıl bunu telafi ederim hiç bilmiyorum. Telafi edebilir miyim onu bile bilmiyorum. Gittikten sonra iki hafta hala buradaydım. O çocuğun doğum gününde olanlardan sonra sana yazdım. Belki yanında olamazdım ama en azından hala seni sevdiğimi bilmen için konuşmaya devam ederim diye düşünüyordum. Ama o gün söylediklerinden sonra sana zarar verdiğimi anladım. Gitmem sana zarar veriyordu, kalmam zarar veriyordu, ben her şekilde sana zarar veriyordum."
Biraz duraksadı. Belki de benden konuşmamı bekliyordu ama bunu yapabilecek kadar güçlü müydüm ben de bilmiyordum. Konuşmayacağımı anlayınca kendi devam etti.

"Sonra da gittim buralardan uzaklaştım.
Belki seni unuturum diye, belki sen beni unutursun diye ama olmadı Gece ben seni asla unutamadım. Peki sen gece sana sorduğumda cevap vermemiştin. Başka biri var mı? Varsa anlarım. Hatta burda olmam bile doğru olmaz."

"Yok Emir kimse yok, senden başka olmadı. Ben de seni unutamadım. Bekledim, belki tekrar yazarsın diye telefonun başında bekledim. Gelirsin diye gittim evine ama gelmedin. Ben seni hep bekledim, hep sevdim. Senin yüzünden çok acı çektim, üzüldüm ama soracak olursan hala seni seviyor muyum diye evet seviyorum. Neden bilmiyorum ama asla senden vazgeçemiyorum. Hep böyle olacak. Bunu kimse değiştiremez, sen de dahil. Gittin geldin belli ki pişman oldun. O zaman bir daha gitmezsin. Biz tekrardan Emir ve Gece oluruz."

Bu sefer de o sessiz kaldı ve ben devam ettim. "Belki de benden beklediğin şeyler sana kızmam bağırmam ağlamam ama ben bunları çok yaptım. Sen yokken sana kızdım, duymayacağını bile bile
bağırdım. Şimdi sen geldin ben seni affetmeye hazırım. Her şeyi unutmaya. Belki bu gururumu incitir ama aşk ve gurur arasında kalınca ben aşkı seçerim."

Uzun süre birbirimize baktık konuşmadan. Biz bu değil miydik zaten? Konuşmazdık susardık çünkü gözlerimiz konuşuyordu. Bizim gözlerimizin mavisi de birbirine aşıktı. Ama bu sessizliği bozan Emir oldu.

"Sen beni affetmeye hazırsan ben özür dilerim. Benden ne istersen affetmen için yaparım seni bıraktım çok büyük bir hata yaptım ama korktum Gece beni de anla sana gözümün önünde her gün bir şey oluyordu, dayanamadım buna. Ben gidince başına bir şey geldi mi? Gelmedi."

"Doğru söylüyorsun sen gidince başıma bir şey gelmedi ama daha kötü oldum. Daha çok canım acımaya başladı, moralim zaten yerlerdeydi. Hiçbir şekilde doğru düşünemedim. Hiç bir şekilde hayatımı mutlu yaşayamadım. Sınav, balo, üniversite güzel geçmedi. Özür dilemene gelecek olursak da ben seni çoktan affettim dediğim gibi şimdi her şeye tekrar başlayabiliriz."

Gülümseyip bana yaklaştı. Gamzesi hala yerindeydi. Bana karşı olan hisleri
gibi, her baktığımda tekrar aşık olmamı sağlayan mavi gözleri gibi. Biraz daha yaklaşınca nefesimi tuttum. Önce onun nefesini hissettim. Sonra kollarını. Sarılıyordu bana. Ama sarılma gibi değil sığınma gibi. Sanki bana sığınıyordu.
İhtiyacı varmış gibi.

Yeniden başlamaya karar verdikten sonra Emir'e Yağız'ı, sınavı, üniversiteyi, mesleğimi kısacası onsuz geçen her anımı anlattım. O da bensiz neler yaptığını anlattı. Okuluna yurt dışında devam etmişti. Tek başına. Her zaman istediği mesleği de edinmişti. Öğleden sonra Emir'le her şeyi birbirimize anlattık ve artık Mert'i çağırdım. Tekrar üçümüz olmayı hakediyorduk.

...

Finale yaklaştık buradan duyurayım.

:(

Biraz üzgünüm bu kitabı çok seviyordum. İlk kitabımdı.

Biraz da bölüm hakkında konuşayım.

ÖNEMLİ!!

Gece niye bu kadar bekledi ki saçma diye düşünenler olabilir ama biraz kendinizi yerine koyun. Hayatınız da ilk defa böyle bir şey yaşayıp ilk defa birine bu kadar baglanıyorsunuz. Aşık oluyorsunuz ya en başta. Kitapta zaten duygularına çok yer versemde buradan da anlatmak istedim.

Umarım iyi gidiyordur. Finalde görüşmek üzere...