GECE 'tamamlandı

21.BÖLÜM: GİTME

Her yeni gün, yepyeni umutları beraberinde getirir. Azıcık bir umut bile aşkın doğması için yeterlidir. Aşkın bitmemesi için. Ben şuan çıkmazdaydım. Emir'in yaptığı her şey, söyledikleri, söylemeyip susması gideceğini anlatıyordu. Onu burda tutmak için her şeyi
yapacaktım. Ama Emir bu, gitmeyi koyduysa kafasına giderdi. Giderse pes etmiş olurdu. Ben pes ediyor muydum?

Bütün gece uyumamıştım. Ben uyurken gitmesin diye. Gece ara ara uyandı ve sonra tekrar yattı. Şimdi hala uyuyordu. Yavaşça ellerimi saçına götürdüm. Oradan yanaklarına. Olmuyordu. O gidecekti ve elimden hiç bir şey gelmiyordu. Ne kadar çok pes etmek istemesem de pes etmek zorunda bırakılıyordum. Yavaş yavaş ona yaklaştım ve yanağına bir öpücük bıraktım. Gözlerini aralayıp beni görünce gülümsedi. Öyle güzel bakıyordu ki, öyle anlamlı, öyle aşık. Ona her saniye daha da bağlanıyordum.
"Günaydın. Daha iyi misin?" Uyanır uyanmaz beni sormuştu.
"İyiyim. Sen?"
"Bende."
"Gidecek misin?"
"Bilmiyorum."
"Ama sensiz daha iyi olmayacağımı biliyorsun. Her geçen gün canım daha da yanacak. Bunu bile bile gidebiliyor musun?"
"Benim yakınında olmamam daha iyi."
"Nasıl? Peki sen nasıl bensiz kalacaksın? Buna da dayanabilirsen git. Demekki hiç.."
"Seni sevdiğimi biliyorsun saçmalama." diyerek yataktan kalkmıştı.
"Gitmem gerek, bu senin için en iyisi."
"Değil."
"Bu herkes için daha iyi Gece. Seni seviyorum ve zarar gelmesini istemiyorum. Mert'e babama diğerlerine. Kimseye zarar gelsin istemiyorum."
"Gelmez. Ama sen gidersen ben.. ben.." başım yine dönmeye başlamıştı. Kalp krizinden sonra strese girersem böyle şeyler olabileceğini biliyordum.
Tutunmak için ona uzandım. Hemen yanıma geldi ve beni yatağa oturttu. Sessizce mırıldanmaya başladı.
"Bak işte. Bu da benim yüzümden oldu. Devam da ediyor. Ben gidersem iyi olursun."
"Sen ne saçmalıyorsun. Sence sen gidince iyi mi olucam. Sence sensiz daha mı mutluyum?"  Bağırmaya başlamıştım.
"Gece bak iyi değilsin. Tamam gitmiyorum şimdi yanındayım. Gel uzan." En azından gitmesini biraz daha erteleyebilmiştim. Belki tamamen bu fikri aklından çıkarabilirdim.
"Gitme gel yanıma lütfen."
"Tamam ama uyu."
Uyuyamazdım. Uyursam giderdi.
"Uyuyamam. Gidersin."
"Söz veriyorum. Uyurken gitmeyeceğim."
Artık ikimiz de çok sessiz konuşuyorduk. Mırıldanarak cevap verdim.
"Hangi sözünü tuttun ki? Şimdi gitmiyorsun ama gideceksin." Yüzüne baktığımda söylediklerime gerçekten kırılmıştı.
"Gece uyu lütfen." ve ekledi. "Özür dilerim."
Uyumayacaktım. Ama arkamı döndüm.

Bana verdiği sözler vardı. Beni bırakmayacağını söylemişti, koruyacağını.. Şimdi de koruyamadığı için gidiyordu. Onsuz saha iyi olmayacağımı o da biliyordu. Kendi de buna inanmaya çalışıyordu.
Belki bir saat belki daha az öylece gözlerim kapalı Emir'in nefes alışverişini dinledim. Gitmedi. Ben uyurken gitmedi. En azından bir sözünü tutmuştu. Mert'in kapıyı çalmasıyla yataktan kalktı.
"Gelin yemek yiyin. Acıkmışsınızdır."
"Uyandırıp gelirim."
Yanıma yaklaşmadan bana seslendi.
"Gece.. Gece uyan gel." kıpırdamaya başlayınca devam etti.
"Mert bir şeyler hazırlamış. İniyorum ben sen de gelirsin." Emir ilk defa bu kadar soğuktu bana karşı. Yataktan kalkmadan öylece kapıdan çıkışını izledim. Sonra kafamı kaldırıp duvara baktım. Sadece baktım. Neler geçiyordu aklımdan boş bir duvara dalabilcek kadar? O kadar çok karışmıştı ki kafam. Bir yanım pes etmişti çünkü Emir giderse geri gelebileceğine inanıyordum. Bir yanım uğraş izin verme diyordu. Ama ikisini de dinleyebilecek gücüm yoktu. Bu döngüde dolaşıp dururken Emir aşağıdan gelmem için seslendi. Yataktan zorlanarak kalktım. Gittikçe yaklaşıyorduk sona. Emir gittiğinde benim de sonum gelmiş olacaktı.

"Günaydın uykucu." Mert her şeyden habersizdi anlaşılan. Engel olur diye Emir ona da söylemişti ama engel olamazdı ki. Ben söyleseydim bir işe yarar mıydı? Mert uğraşırdı ama başaramazdı. Kimse başaramazdı.
"Günaydın." Saat on iki olmuştu.
"Gel." diyerek sandalyemi gösterdi Emir. Cevap vermedim ve yerine geçip oturdum.
"Yesene Gece." Mert'in uyarısıyla yarım saattir sadece yemeğime çatalı batırıp beklediğimi anladım.
"Yemek istemiyorum." diyerek masadan kalktım. Salondaki koltuklardan birine uzandım. Mutsuz olduğumu anlasın diye, beni bırakmasın diye. Ama o uğraşmıyorsa ben niye uğraşıyordum? Emir yanıma geldiğinde bana sarıldı. Elimi tutarak koltuktan kaldırdı beni. Dışarıya çıktık beraber. Bir tane çanta kapının önünde duruyordu.
"Gidiyorsun galiba."
"Gidiyorum."
"Gitme"
"Gece yapacak bir şeyim yok."
"Hayır var, gitmek zorunda değilsin. Ben iyiyim bak. Hiç bir şeyim yok. Herkes iyi."
"Kimse iyi değil. Sen iyi değilsin."
"Hayır iyiyim. Ben kalp krizi geçirdim ve iyileştim. Senin sayende. Sen varsın diye bu kadar çabuk iyileştim."
"Ama bunun sebebi de bendim."
"Değildin Emir değildin." Gözyaşlarım yanaklarımı ıslatırken boynuna atladım. Emir'in de gözleri dolmuştu. O da sarıldı. Bu sefer son gibi değildi. Gerçekten sondu.
"Sende istemiyorsun. Gitme."
"Sözümü tutamadım."
"Tutmadın. İsteseydin kalırdın ve sözünü tutardın. Tanıdığım Emir bu değil. Emir uğraşırdı. Sen kaçıyorsun. Beni bırakıyorsun. Aşık olduğum Emir bu değil."
"Seninle konuştuğum ilk gün bana iyi geleceğini anlamıştım. Sen bana her şeyden çok iyi geldin ama ben sana gelemedim. Seni sevmek hayata yeniden bağlanmak gibi. Ama bu seni hayattan koparıyor. Bu yüzden gitmeliyim..
Beni unutma."
"Bu çok bencilce. Sen gidiyorsun ve benim seni unutmam gerekiyor. Ama bunu asla yapamam. Bunu yapmam. Neden? Neden seni atamam kalbimden? Sen gidiyorsun ve ben hala seni sevmeye devam edeceğim. Neden?"
"Çünkü aradan kaç yıl geçerse geçsin halâ seni seviyor olacağım. Sen bunu biliyorsun. Benden vazgeç demek istiyorum. Unut. Sevme. Bencillik bu evet. Ama ben diyemiyorum. Belki, yanımda olmayacaksın ama hep aklımda olacaksın. Kalbim zaten sana ait.."
Biliyordum son kez olduğunu. Son kez sarıldım ona, son kez öptüm.
"İyiki de sevmişim seni.." dedi.
"İyi ki de aşık olmuşum sana.." dedim.

Ve gitti. Arkasını dönüp arabasına bindi. Ben kaldım. Yalnız başıma. Dünyam yıkılmıştı ve Emir ezerek üstünden geçmişti. O gitti ve ben arkasından sadece bunları söyleyebildim.
"Asla ama asla seni unutmam. Hep seni sevmeye devam edeceğim."
"Gitme.." diye mırıldandım son kez.