The Moon in her Broken Home (Broken Series #1)

Fractum 21

Broken 21: Tears

In the end, I realize that I loved unconciously. I loved but I didn’t believe in it because I was so hurt. I did not believe in love bacuse I refused to. I clouded my own mind of the worst things that will happen in order to save myself from more hurt.

I loved my mother so much. mahal ko siya kaya kahit masakit at mali, sinusunod ko siya. Kahit ako ang nasasaktan, sinusunod ko siya. Kahit sinaktan niya ako minahal ko pa rin siya.

Alam na ng subconscious ko na sobra ako magmahal. Kaya napigilan ko ang sarili ko. Sinira ko ang sarili kong kaisipan sa pag-ibig dahil alam kong iyon ang sisira sa akin. I delayed my heartaches. Ngayon ko alang naintindihan at ngayon ko lang napagtanto.

Kung tatanungin man ako kung nagsisisi ba akong hindi ako naniwala sa pag-ibig, ang isasagot ko ay hindi. I don’t regret not believing in love. Sa babaw ba naman ng nararamdaman ng mga tao ngayon, sinong maniniwala sa pag-ibig?

I was not weak. I was so strong that I made myself stronger than I can ever be. The façade really helped me.

I was just so hurt and scared. Bata pa ako noon pero alam ko na ang mga nangyayari sa paligid ko. Nakikita ko kung paano nag-fail ang pag-ibig ng mga magulang ko at natakot ako roon.

Natakot ako dahil ang tindi. Sa paligid kapag nagmamasid ako, nakikita ko ang iba’t-ibang mga magkapares na magkasama noon pero hindi na ngayon. Sa SOCO at Imbestgador kapag nanonood ako, nasasaktan ako sa kinahihinatnan ng mga mag-asawa.

Nagtaka ako. Nagtaka ako kung bakit ganoon ang pag-ibig. Ang pag-ibig ay hindi nagtatagal at panandalian lang. ang mga magulang ko nga, mag asawa na, may anak na, pero nagawa pa ring naupos ang pag-ibig nila.

Nagmahal ako. Minahal ko ang mga magulang ko. Ito ang nag iisang nagsasabi sa aking may paniniwala ako sa pag-ibig.

Hurt made me numb. Hurt made me disregard love.

Dahil naisip konmg pag-ibig ang pinakahindi importante. Pag-ibig ang sisira sa pagkatao ng isang importanteng tao. Pag-ibig ang magpapasakit sa isang kalmadong puso.

I realized I believed in love. Unconsciously. I loved so much that it burned me. I can believe in love but I won’t believe in it further. I will only believe the love I experienced.

Love is real. Love is real but it changes. Love is not constant. Change is the only constant. Tumitigil kang magmahal kapag pagod ka na. Nababawasan ang pagmamahal mo kapag nasaktan ka na.

My younger self would feel encouraged. Iispin kong mas mabuting anak para mahalin ako ng Mama ko. But my older self opposes. I oppose to it bevause I feel tired now. Pagod na pagod na akong magpakabuti para sa Mama ko. Pagod na akong kawawain ang sarili ko. Pagod na akong isipin ang iba ng hindi naiisip ang sarili ko.

Sa pagod ko ay ramdam ko na ang paghihina ng inalagaan kong pagmamahal at paniniwala sa Mama ko. Ang rami na pala niyang mali. Ang daming beses ko na palang nasaktan pero hinayaan ko lang. I am hurt by my own mother.

It’s weird. Para akong nakipaghiwalay sa long time boyfriend. Para akong tumigil sa isang relasyong akala ko ay pang matagalan.

I have loved my mother so much. Uulit-ulitin ko kasi totoo. Pero hanggang saan ang pag-ibig kong hindi naman napapahalagahan ng mismong nanay ko?

I have loved my mother all my life. I gave myself to her. I gave my life to her. I devoted my life for her. She did not appreciate it. She did not appreciate me. Isang pagkakamali, at binitawan na niya ako.

Binitawan niya ako? Napatawa ako sa ssrili ko. Hindi naman niya ako kinapitan. Bakit iniisip ko pa na binitawan niya ako kung sa una palang, hindi naman niya ako kinapitan.