AHVEB

20. BÖLÜM: "İTİRAF"

BİZ GERİ DÖNDÜK!

7k olmuşuz. hepinize teşekkürler.
lütfen bol yorum yapın, hepsini okuyacağım. beni çok iyi hissettirmiş olursunuz böyle bir zamanda.

yine 50 vote bekliyorum.

iyi okumalar.

Starset, Die For You - Acoustic Version.
(Lütfen dinleyin.)

🌙

Ruh ölümsüz derler ya.
Sakın inanma onlara.
Ruhunu katletmeni sağlayana kadar yalan söyler dururlar sana.

🌙

Elimdeki kahve bardağına dik dik baktığım sırada, üzerime atlayan Köpek ile beraber bardağı acele ile sehpaya bıraktım ve onu kucağıma alarak başını okşadım.

Huzursuz değildim ancak Giryan yanımda olmayınca tam anlamıyla iyi de hissetmiyordum.

Sabah kalktığımızda, bir işi olduğunu söyleyerek beni Aledalara bırakmıştı. Ne işi olduğu hakkında yine hiçbir fikrim yoktu. Aleda artık benim bebek bakıcım gibi olmuştu, Giryan işi olduğu an beni ona bırakıyor ve buradan kaçıyordu. Asla tek kalmama izin vermiyordu, bir saniye bile. Bir yere gittiğimizde, beni tuvalete bile tek götürmüyordu. Bu o paranoyak olduğundan kaynaklanmıyordu, yaşadığımız hayat şartları ortadaydı ve temkinli olmak zorundaydık. Ensemde bir silah hissettiğimden beri bunu çok daha iyi anlamıştım.

"Bu surat ne Gece ya?" diye sordu Aleda bana doğru gelerek. "Yemin ederim hayat enerjimi, her şeyimi alıp götürüyorsun. Giryan'ın pis dişi versiyonu."

Ona gözlerimi devirerek kahve bardağını elime aldığımda Köpek koşarak benden uzaklaşmıştı. Eylül yoktu. Tanay da yoktu, büyük ihtimalle Giryan ile beraberdi.

"Nerede olduklarını biliyor musun?" diye sorduğumda kafasını iki yana salladı. Bu garipti. Tamam, ben Giryan'ın hayatında sadece birkaç aydır vardım ancak o altı senedir Tanay'ın hayatındaydı. Artık her şeyi açıklama evresini çoktan geçmiş olmaları gerekmiyor muydu?

"Sana açıklama yapmıyor mu?" diye sordum meraklı bir tavırla, ona doğru döndüğümde.

"Bazen evet bazen hayır," dedi yanıma otururken. "Onların nasıl işlerde olduğu az çok belli, Gece. Onlar böyle adamlar. Fazla zorlamak, sadece ilişkimizi yıpratır. Bazen karşındakini olduğu gibi kabullenmen gerekir."

Haklıydı. Ben Giryan'ı olduğu gibi kabulleniyordum. Umrumda değildi. Kötü biri olması da umrumda değildi. Ben onun tüm kötülüğüne gözlerimi yummuştum zaten. Ona da dediğim gibi, onunla beraber dünyayı yakabilirdik. Bu umrumda bile değildi. Ben onunla her türlü felakete göğüs germeye hazırdım, o yanımda olduğu sürece benim için hiçbir şeyin önemi yoktu.

Onu fazla zorlamak istemiyordum. Biri ile daha önce yakınlaşmamış, buzdan duvarlarının ardına hiç çıkmamıştı ve benimle beraber sadece benim için o duvarların ardına geçmeye çalışıyordu. Bu kadarı bana yetmeliydi. Bu kadarı bile kendimi çok iyi hissetmeme, bulutların üstüne çıkmama sebep oluyordu.