buraya da sınır koyuyorum artık. 30 vote ile başlayalım. okumaya dalıp yorum yapmayı da unutmayın. :D
Three Days Grace, Painkiller
The Weeknd, Devil May Cry
"Bir bağımlı, kendisinden ve bağımlı olduğu şeyden başka bir şey düşünmez," dedi annesi. "Ve seninle benim gibiler de onların peşinde sürüklenir."
Kadın öfkeyle boş kadehi sehpaya bıraktığı zaman oturduğu koltuktan kalktı. Gece, sarıldığı yastığa oturmuş öylece tavanı izliyordu. İçindeki öteki Gece bu evden kaçmak gitmek istiyordu ancak o bundan daha güçlüydü. En azından öyle olması gerekiyordu. Babasının annesine her bağırışında, annesi de gelip acısını Gece'den çıkarırdı. Böylece onun ruhuna ardı ardına bir sürü darbe indirmişlerdi. Zihninde dönüp duran hep aynı şeydi.
Birini sevmemeliydi. Birini sevmek sadece insanı parçalara ayırırdı. Onun dünyasında, bir erkek bir kadının parçalarını yalnızca çok daha derinden parçalamak için birleştirirdi.
"Anne," diye seslendi boğazını temizleyerek. "Ne demek istiyorsun?"
"Bana benziyor olabilirsin ama sen benden daha zeki bir kızsın," dedi kadın arkasına dönüp yalandan gülümsediğinde. Evet, bir dengesizdi. Önce tüm acısını kızından çıkarır sonra ona hiçbir şey yapmamış gibi ona gülümserdi.
"Benden daha zeki olduğunu bana kanıtla, tamam mı?" diye sordu. "Kendine zarar vermeyi göze almış birini sakın sevme."
"Saçmalama," dedi Gece kaşlarını çatarak. "Kendini sevmeyen birini sevemezsin ki anne."
"Neden?" diye sordu kadın alayla. "Sen babanı seviyorsun ya."
Bu gerçek birden ona ağır gelmişti. Babası kendine zarar veriyordu. Babası kendini sevmiyordu. Kendini sevmeyen bir insan başka kimseyi sevemezdi ki.
"Kendine zarar veren kişiden kastın ne?" diye sordu gözlerini kısarak, yutkunmak bir an çok zor gelmişti.
"Baban gibi biri," dedi annesi. "Sana annenden küçük bir tavsiye. Kendini öldürmediğin sürece istersen kendine her türlü kötülüğü yap, Gece."
Kadın yorganı kızının üstüne örttü ve dudaklarını kızının simsiyah saçlarına bastırdı. Böyle dengesizdi işte. Bir an gerçekten de her şey için onu suçluyor, bir anda da bu hayatta sahip olduğu tek şeyin o olduğunu fark ediyordu.
Ve bu gel gitler, Gece'nin ruhundaki limanın tamamen sular altında kalmasına sebep oluyordu. Her yeri yara bere doluydu ve dahası, bunun hiçbir zaman geçmeyeceğini düşünüyordu.
Çünkü bir insanı kurtarabilecek tek şeyin sevgi olduğu ona öğretilmişti ve o artık birini sevebilecek birisi değildi.
"Ama sakın bir bağımlıyı sevme. İşte onun, kendini öldürmekten hiçbir farkı yok."
Korku, insanın ruhuna dişlerini geçiren bir canavardı.
Üstelik onu besleyip büyüten de bizken bize dişlerini geçirmeyi başarabilecek tek duyguydu. Bizim en büyük düşmanımızdı.
YOU ARE READING
AHVEB
Teen Fiction❝Benim şeytanlarım iyiliğe içiyor. Çünkü dünyam alt üst. Tanrı'yı gördün mü? Son zamanlarda aramız bozuk. Görürsen selamımı söyle ona. Bence onun da kafası karışık. Biliyorum, bir günahkarım artık. Ya da sadece aşık.❞ KARGALAR SERİSİ; AHVEB...
