Gone Girl (1D)

Hoofdstuk 19 - "We hopen over 30 minuten te landen in New York."

Voordat ik dit hoofdstuk begin: wow, wat veel votes op het vorige hoofdstuk! Dat maakt me echt heel blij :D

_____________________________________

Louis vouwt het papiertje met de dokter erop in een klein balletje en smijt het in een prullenbak. "Nogmaals sorry, guys. Ik reageerde een beetje overdreven. Maar even serieus, je gaat me toch niet vertellen dat jullie echt als banaan en aardbei over straat gegaan zijn, toch?" Ik knik trots. "Toch wel. En ik had de tijd van mijn leven, dus pech voor je. Ik had de hele tijd de slappe lach omdat ik me nogal stom voelde maar hé, who cares." "Dat is de instelling!", zegt Niall, in zijn handen klappend. Ik lach.

We slapen die nacht alle drie veel. 's Ochtends bij het ontbijt zijn we nog steeds half aan het slapen. Mijn hoofdpijn is al bijna weg, dat scheelt.
"Dus ja, eigenlijk wil ik graag verder. Ik heb meer zin om naar New York te gaan dan hier te blijven. We zijn nu al een tijdje onderweg en het doel van deze reis is toch echt meer van de wereld zien, niet wekenlang hier blijven," geeft Louis toe. "Om eerlijk te zijn ben ik het met je eens," zeg ik. New York, dat is als een droom die uitkomt.

"Dan ga ik met jullie mee," zegt Niall. "Als jullie dat willen, uiteraard." Ik knik. "Ja, dat klinkt leuk!" "Maar voor een paar dagen hoor, daarna moet ik terug naar huis."
"Dat lijkt me een deal, dan," zegt Louis. Hij kijkt wat op zijn mobiel. "Maar kost het niet heel veel, om zo even naar New York te gaan?", vraag ik. Louis schudt zijn hoofd. "Zo te zien zijn er wel wat last-minutes te krijgen," zegt hij.

Zo gezegd, zo gedaan. We lopen in de ochtend nog door Los Angeles en aan het eind van de middag staan we alweer op het vliegveld.

"Het duurt iets meer dan vijf en een half uur, maar dan heb je ook wat," zegt Niall, die in een foldertje over New York bladert. We zitten op bankjes voor de gate, wachtend tot we het vliegtuig in mogen.
"Hebben jullie nog punten op jullie bucket lists staan, die we daar kunnen doen?", vraagt hij. Ik denk na.

"In het donker over de Brooklyn Bridge lopen," antwoordt Louis. "Dan zie je allemaal lichten van de stad en zo."
"Het Empire State Building zien," voeg ik toe.
"Het Vrijheidsbeeld zien," zegt Louis.
"Naar plekken waar Gossip Girl is opgenomen gaan," zeg ik. Louis rolt zuchtend zijn ogen. "Moet dat echt?", vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. "Nee, maar het zou wel tof zijn."
"Dat is dan iets wat we doen als we tijd over hebben."
"Oh, oh, ik heb er nog een! Schaatsen!", roep ik. "Net als in kerstfilms. Met warme chocolademelk en mensen met kerstmutsen op en kerstmuziek," voeg ik toe.
"Juist, oké. Die voeg ik toe," zegt Louis.

"We hopen over 30 minuten te landen in New York.", wordt er omgeroepen na een vliegreis die geen einde leek te hebben. "Kan je geloven dat we zo in New York zijn?", vraagt Niall. Ik schud mijn hoofd en kijk uit het raampje. Ik zie niet veel meer dan wolken.
"Louis? Gaat het wel?", vraagt Niall. Louis kijkt voor zich uit en reageert niet. "Louis?" Hij zwaait met zijn hand voor zijn ogen.

"Sorry," reageert Louis eindelijk. "Ik wil gewoon bereik hebben, mijn tante moet me kunnen bellen." Het blijft even stil.

"Wat gaan we eerst doen?", vraagt Niall om het onderwerp te veranderen. Het is in New York drie uur later, dus we komen om twaalf uur 's nachts aan.
"Ik zeg, laten we eerst slapen," stel ik voor. Niall haalt zijn schouders op. "Dat is een mogelijkheid."
"Of de Brooklyn Bridge op, dan hebben we gelijk een mooi uitzicht en voor ons gevoel is het toch drie uur vroeger," stelt Niall voor. We kijken allebei naar Louis. "Ik stem voor de brug."

Niet veel later staan we in de hal van het vliegveld. Het is enorm druk. We lopen naar de metro en Louis en Niall kopen allebei een rittenkaart, waarmee je een bepaald aantal keer met de metro kan reizen.
Het metronetwerk is niet al te moeilijk en na op wat borden gekeken te hebben weten we precies de weg naar de brug.

Louis haalt zijn mobiel uit zijn tas en kijkt met trillende handen of hij gebeld is.
Met een zucht van opluchting legt hij zijn mobiel weer weg. Hij zegt niets, maar ik zie aan hem dat hij niet helemaal zichzelf is.

Met het aantal metrostations in de stad stappen we wonder boven wonder bij de goede uit. Je hebt toch vaak dat je er een naast zit, maar zodra we de trappen naar de buitenwereld oplopen zien we de brug al liggen, met op de achtergrond de beroemde wolkenkrabbers. Het is heel donker en er zijn geen woorden om te beschrijven hoe mooi de stad verlicht is.

"Ik moet zeggen, het was absoluut geen slecht idee om hier nog even heen te gaan."

____________________

Ik denk niet dat er voor kerst nog een hoofdstuk online komt, dus fijne kerstdagen iedereen! :) 🎅