Gone Girl (1D)

Hoofdstuk 26 - "Heb je een geheim?"

Louis laat mijn hand los en staat op om de stad, die we achter ons laten, beter te bekijken. Ik voel me nog steeds totaal niet op mijn gemak, maar het uitzicht maakt een hoop goed. Het gebouw waar we zo uit moeten stappen komt steeds dichterbij.
"Eigenlijk stellen we allemaal niets voor," constateert Louis, nog steeds kijkend naar alle lichtjes van Kaapstad. Hij lijkt wat er net gebeurde volkomen te negeren.
"Tsja, ligt eraan hoe je het bekijkt," antwoord ik.
Tot we eindelijk weer met beide voeten veilig op de grond staan zijn we allebei stil. We gaan op en bankje zitten dat over de stad uitkijkt, zodat ik weer rustig kan ademen.

"Ik snap nog steeds niet waarom je mee ging. Je wist dat je in paniek zou raken," zegt Louis. Ik knik. "Ik wilde het niet missen, denk ik. Maar we zijn er nou toch, waarom zit het je zo dwars?"

Ergens wist ik het antwoord wel. Hij had spijt van wat hij gedaan had in de kabelbaan. Hij had zich blootgesteld, eigenlijk - hij had laten zien dat hij me wel degelijk mag.
"Ik wil je niet dwingen iets te doen wat je niet wilt," antwoordt hij.
"Dat doe je niet. Ik ging zelf mee."
"Maar ik had moeten weten dat dit zou gebeuren." Ik rol met mijn ogen. We weten allebei dat er iets anders aan de hand was, maar geen van ons zegt een woord.
"Het is het wel waard," zeg ik, hopend de stemming een beetje te verbeteren. Louis knikt. "Ja, het is in ieder geval niet voor niets geweest," geeft hij toe.
We lopen nog een tijdje op de berg rond, totdat het tijd is om weer naar beneden te gaan. Ik ben een stuk minder bang dan toen we naar boven gingen, maar het is nog niet mijn hobby. Louis kijkt me even aan voor we de kabelbaan instappen. "We kunnen lopen, dat weet je," zegt hij. Ik schud mijn hoofd. "Tien kilometer in het donker lopen zeker, nee bedankt." Louis grinnikt en we stappen in. We zitten met ons gezicht naar de stad toe.

"Mijn zusje heeft ook hoogtevrees," vertelt Louis. "Vrij erg. Ze ging een keer muurklimmen met gym. Ze had wel door dat ze klom en dus steeds hoger kwam, natuurlijk, maar ze had terwijl ze klom niet echt door hoe hoog ze was. Pas toen ze naar beneden moest - en dus moest seinen dat ze naar beneden wilde, waarbij ze naar de grond moest kijken - had ze door dat ze zo'n tien meter boven de grond was." Ik grinnik. "En toen?" "Toen raakte ze lichtelijk in paniek, om het zo maar te zeggen. Uiteindelijk is de lerares naar boven geklommen om haar vast te houden terwijl ze naar beneden ging." Lachend schud ik mijn hoofd. "Ongelooflijk. Ik bedoel, ik kan het me voorstellen hoor, maar dat die lerares naar haar toe moest klimmen.." "Ja, ik lachte haar ook in haar gezicht uit toen ze het me vertelde. Gelukkig kon ze er zelf ook wel om lachen, achteraf."

Ik moet denken aan wat mijn moeder vertelde toen ze me opbelde. Ik dacht niet echt aan de risico's om een belangrijk onderwerp aan te snijden in een kabelbaan meters boven de grond en deed het gewoon. "Louis?" Louis kijkt me bezorgd aan. Als ik gewoon iets wilde zeggen had ik zijn naam niet gezegd. Waarom ik dat zei weet ik eigenlijk ook niet precies.

"Heb je een geheim?", vraag ik. Het was niet de slimste vraag. Ik had het antwoord dan ook aan kunnen zien komen. "Iedereen heeft geheimen," antwoordt hij.
"Dat bedoel ik niet. Ik bedoel een echt groot geheim. Een geheim waar mensen om moeten huilen." Hij kijkt me even vreemd aan en staart dan naar het uitzicht. "Nee, niet dat ik weet," antwoordt hij dan. Ik geloof er niets van.
"Waarom kom je daar zo op?", vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. "Zomaar." Hij gelooft mij ook niet, zie ik aan zijn gezicht.
"Ik kan met mijn linker- en rechterhand schrijven," vertel ik, zodat hij stopt met nadenken over wat ik net zei. "Serieus?" Ik knik. "Jup. Niet meer, hoor. Ik moest van mijn juf op de basisschool een hand kiezen, omdat mijn handschrift anders te slordig zou worden. Maar ik heb tot mijn twaalfde met beide handen geschreven. Uiteindelijk koos ik voor links." "Dat is zo handig," antwoordt Louis lachend. Ik knik. "Ja, ik zou willen dat ik het nog kon. Het had een hoop problemen kunnen besparen op school."

__________________________________________

Het volgende hoofdstuk wordt vanuit Louis' POV! (De hoofdstukken daarna gewoon weer uit die van Audrey)