Gone Girl (1D)

Hoofdstuk 28 - "En het allerlaatste punt dan, is dat een speciale?"

Vanaf dit hoofdstuk is het dus gewoon weer vanuit de POV van Audrey :)

_______________

Gelijk als de gil stopt sla ik de dekens van mijn hoofd en kijk om me heen. Het is doodstil. Overal om me heen zie ik voorzichtig hoofden tevoorschijn komen. "Ssst," zegt iemand. "Misschien is het een list." Niet veel later komt iemand langslopen.

"Ik ben al gevonden," zegt ze. "Niet tevoorschijn komen. Ik wilde alleen even zeggen dat het vals alarm was, er liep alleen een spin over iemand heen." Het meisje loopt weg en alle hoofden verdwijnen weer.

Het duurt even, maar dan is de beurt toch echt aan onze plekken. De zoeker komt langsgelopen en aangezien deze 'kamer' nogal groot is heeft ze door dat er wel mensen moeten zitten. We zijn met z'n vijven, alleen Louis heb ik nog niet gezien. Ik weet wel dat hij hier zit.

Op dit soort momenten besluit mijn adem altijd even lekker hard te zijn. Mijn verstopplek is niet zo best, dus ergens zag ik het al aankomen dat een paar seconden later de deken van me af werd gehaald. Het meisje lacht als ze me ziet. "Weet je, je viel helemaal niet zo op. Het was alleen wat eigenaardig dat de dekens bewogen." Ik lach ook en ga naar de plek waar de gevonden mensen zich verzamelen.

Het duurt verrassend lang, maar na een tijdje moeten nog maar drie mensen gevonden worden, waaronder Louis. Zayn komt naar me toegelopen, hij is net gevonden. "En, hoe vond je het?", vraagt hij. "Teleurstellend. Ik had geen inspiratie en was daarom veel te simpel verstopt." "Ja, dat had ik ook in het begin. Heb je ondertussen een betere plek gevonden?", vraagt hij. Ik schud mijn hoofd en kijk om me heen. "Probeer hier iets te vinden, mensen die zoeken lopen bijna altijd gelijk ergens anders naartoe."

Het duurt weer even, maar uiteindelijk is iedereen gevonden. Louis gaat om één of andere reden tussen mij en Zayn in staan. Zayn lijkt het niet echt te merken.

Er wordt een nieuwe zoeker aangewezen, een jongen dit keer. Hij ziet er iets ouder uit dan Louis. Hij wordt in de lift gezet en ik blijf even staan. Ik weet waar ik ga zitten, onder de kassa's achter mij, maar wacht zodat anderen niet de ingeving krijgen om ook hier te blijven. Als de meeste mensen weg zijn kruip ik onder de balie en schrik als ik voel dat ik tegen iemand aan ben gaan zitten.

"Louis! Sorry, ik had je niet gezien," zeg ik geschrokken. Ik wil opstaan, maar Louis houdt me grinnikend tegen. "Sorry," zegt hij en gaat tegenover me zitten. "Zo, dit past." Ik glimlach.

Niet veel later gaan de liftdeuren open en Zayn had gelijk, de zoeker loopt gelijk weg. Zayn is ook verdwenen, ik zag hem net een andere deur ingaan.

"Dus," zegt Louis zacht. "Waar wil je vanmiddag heen? We hebben nog tijd genoeg om iets anders te gaan doen, dit is rond half twee afgelopen." Ik haal mijn schouders op. "Het maakt mij niets uit, maar ik zou het wel leuk vinden om iets Zuid-Afrikaans te doen. De Ikea heb je bij ons ook wel." Louis glimlacht. "Klopt. Ik zat te denken aan een safari of zoiets. Lijkt je dat wat?" Ik knik. Louis luistert even om er zeker van te zijn dat niemand ons hoort. "Niet zo ver hier vandaan is een park waar je in een soort busje door een park gaat. Onder andere de Big Five loopt daar rond, dus leeuwen enzo." Snel legt hij zijn vinger op zijn lippen. We horen voetstappen. Gevonden mensen verzamelen zich voor de balie, wat perfect is. Een zoeker zal niet zo snel achter de gevonden mensen kijken. Door het gepraat hoeven we ook niet onze adem in te houden als de zoeker langs zou lopen. De onderkant van de balie raakt aan de voorkant net niet de grond, dus we zien stukjes schoen voorbijkomen. Louis tikt op iemands voet. We beginnen zo stil mogelijk te lachen als het meisje verbaasd tegen de anderen zegt dat ze zou zweren dat net iets haar aanraakte.

"Wat staat er eigenlijk verder nog op je bucket list?", vraag ik nieuwsgierig. Omdat iedereen voor ons praat valt het niet zo op dat de balie opeens kan praten. Louis lijkt een beetje te schrikken van mijn vraag. "Um, hoe bedoel je?" "Gewoon, zoals ik het vraag. Zijn er nog leuke dingen die ik kan verwachten?" Louis denkt even na. "Ik wil sowieso nog naar Azië en Europa. Verder zeg ik niets." "Echt niet? En het allerlaatste punt dan, is dat een speciale?", vraag ik. Louis kijkt naar de grond. "Ja, denk ik. Je komt hem wel te weten als de tijd daar is."

Ik durf niet verder te vragen. We zitten nog steeds met onze benen tegen elkaar aan onder de balie. Als je een foto hiervan had laten zien op de avond dat ik Louis ontmoette, dan had ik gedacht dat je photoshopkunsten echt geweldig zouden zijn. Nooit had ik toen gedacht dat deze jongen zo veel voor me zou gaan betekenen.

"En jij? Heb jij nog wensen?", vraagt Louis. "Azië lijkt me leuk," zeg ik. "Maar ik weet niet echt iets bijzonders. Ja, de safari van vanmiddag, dat lijkt me ontzettend vet." Louis knikt. "Nu hopen dat we ook echt dieren zien." Ik knik glimlachend, maar schrik als opeens een hoofd onder de balie verschijnt.

"Hier zitten jullie dus," lacht Zayn. Ik leg mijn vinger op mijn lippen. Zayn lacht en verdwijnt. "Hoe minder mensen weten dat we hier zitten, hoe beter," zeg ik. Louis knikt instemmend.

"Hoeveel mensen moeten we nog?", horen we iemand vragen. Waarschijnlijk is het de zoeker. "Nog twee," antwoordt iemand. Louis en ik glimlachen, maar blijven nu stil. "Ik heb alles al doorzocht. Kan ik niet een helper krijgen?", vraagt de zoeker. Er wordt wat overlegd. "Goed dan. Degene die als eerst gevonden werd mag je helpen, maar verder niemand." "Mooi. Als jij die kant langs gaat, dan ga ik hierlangs," stelt de zoeker voor. Niet veel later horen we twee deuren dichtgaan. "Dit gaan ze nooit vinden," zeg ik glimlachend. Louis schudt zijn hoofd. "Nope, waarschijnlijk niet." We wachten nog even. "Wat nou als we naar de lift kruipen en wegwezen, zou dat opvallen?", vraag ik. Louis denkt na. "Waarschijnlijk wel. Wil je weg?" Ik schud mijn hoofd. "Nee, dat niet. Maar dan worden we misschien wel beroemd. Dan komen we in alle kranten: twee mensen vermist bij verstoppertje in de IKEA." "Ik weet niet of dat echt positief is," geeft Louis toe. "Niet echt, maar het zou wel een stunt zijn."

We besluiten gewoon te blijven zitten waar we zitten. Ongeveer een kwartier later komen de twee zoekers weer binnen. "Ze zijn echt nergens te vinden. Weten jullie zeker dat ze 'm niet gepeerd zijn?", vraagt een zoeker. "De lift is de hele tijd dicht geweest, dus ja," antwoordt iemand. Het blijft even stil. "Aha!", horen we. Voetstappen komen onze kant op en voordat we het weten hangt het gezicht van de eerste zoeker voor de balie. "Hier zijn ze!" Teleurgesteld kruipen Louis en ik onder de balie vandaan. Mensen kijken ons verbaasd aan, andere lachen. "Ik moet zeggen, jullie plek is geniaal," geeft de zoeker toe. "Hoe wist je opeens dat we hier zaten?", vraagt Louis. "Omdat we alles twee keer doorzocht hadden. Opeens bedacht ik me dat hier natuurlijk ook plekken zijn. Op de een of andere manier was dat nog niet eerder in me opgekomen."

Iets na half twee staan we weer buiten. "Dit was een goed idee," zegt Louis als we op een bus staan te wachten. "Vond ik ook," antwoord ik glimlachend.

We zitten een uur in een bus naar het park. Na een aantal hekken kunnen we een bus instappen. Hij zit op twee plekken na vol, dus we hoeven niet lang te wachten tot hij vertrekt. Iemand voorin de bus vertelt wat dingen over de dieren die we als het goed is zo gaan zien.

Ze logen niet toen ze zeiden dat 'wilde' dieren spotten in dit park niet heel moeilijk was. We zien de Big Five en Louis en ik hebben de tijd van ons leven. Beiden blijken we erg onder de indruk te zijn van de dieren en het feit dat we in Afrika zijn. "Punt veertien, op safari in Afrika, lijkt me compleet," zegt Louis als we nog in de bus zitten. Ik knik instemmend. "Dan gaan we morgen punt vijftien en zestien doen. Punt vijftien is Robbeneiland, punt zestien vertel ik je morgen."

____________________________________

QOTD: Als je een gratis vliegticket kon krijgen naar een plek op de wereld, waar zou je dan naartoe vliegen?
Ik zou naar Sydney, Australië gaan :)