Gone Girl (1D)

Hoofdstuk 10 - "Ik dans, maar ik kan het ongeveer net zo goed als een schildpad"

Niet veel later krijgt Louis een paar autosleutels in zijn hand gedrukt. "Have fun," wordt tegen ons gezegd door de verhuurder en niet veel later zitten we in de auto.

"Dus," zeg ik.

"Vertel eens wat over jezelf," stel ik voor. Liam denkt na.

"Nou, ik ben Liam Payne, ik ben 20 jaar oud en kom uit Wolverhampton. In het dagelijks leven studeer ik en werk in een café." "Cool!", antwoord ik. "Wat studeer je?" "Iets wat met music producer te maken heeft." "Vet!"

"Nu jullie," zegt Liam. Louis rijdt in de richting van San Diego, waar we eerst heen gaan. Vanaf daar gaan we naar het noorden, via LA (waar we dan langer blijven) en uiteindelijk San Francisco.

"Ik ben Audrey, ik ben 17 jaar oud en eigenlijk was mijn leven ontzettend saai voor dit alles, dus ik kan helaas niet veel over mezelf vertellen." "Heb je geen hobby's?", vraagt Liam. Ik haal mijn schouders op. "Ik dans, maar ik kan het ongeveer net zo goed als een schildpad." Liam lacht.

"Toevallig zijn schildpadden hele goede dansers. Ze lijken een beetje nutteloos voor zich uit te staren, maar zodra je weg kijkt hebben ze de heftigste dansbattles met elkaar," zegt Louis uitdrukkingsloos. Ik schiet in de lach als ik dansende schildpadden voor me zie.

"En what about you?", vraagt Liam aan Louis.

"Nou, ik ben Louis, voor als je dat nog niet door had. Mijn achternaam is Tomlinson, als je daar geinteresseerd in zou zijn. Ik ben 19 jaar oud en mijn grote hobby is voetbal. Verder heb ik een nogal saaie jeugd gehad, dus ik ben bang dat ook ik maar een kort verhaaltje te vertellen heb."

Even kijken we alle drie naar buiten. Louis naar de weg, natuurlijk, maar ook naar buiten. Het landschap hier is zo anders dan in Engeland.

Door het tijdsverschil is het hier 's avonds, dus we hebben eigenlijk een hele dag overgeslagen. Omdat Louis en ik niet zo veel last willen hebben van onze jetlag besluiten we net te doen alsof het voor ons ook avond is. We stoppen bij een motel bij de snelweg. We checken in voor een nacht en gaan avondeten.

"Hoe lang zijn jullie eigenlijk van plan hier te blijven?", vraagt Liam als we aan het eten zijn. Louis haalt zijn schouders op.

"Tot we het zat zijn."

"En deze hele reis? Hoe lang gaat die duren, denk je?" Weer haalt Louis zijn schouders op. Als ik op dat moment had geweten dat hij eigenlijk wel wist hoe lang het nog zou duren, had ik daar niet zo relaxed gezeten.

"Tot onze bucket list voltooid is," antwoordt hij. "En misschien nog wel langer, dat ligt eraan."

"Het lijkt me zo heerlijk, om zo zorgenloos weg te zijn. Niemand die je vertelt wat je moet doen," zegt Liam. Ik knik. "Klopt. Wanneer wil jij eigenlijk terug?" " Over een maand begint mijn studie weer, dus dan moet ik weer in Engeland zijn."

Die avond zitten Louis en ik in een kamer. Liam zit in een kamer tegenover die van ons. Het is heel klein, we kunnen bijna niet naast onze bedden lopen, maar voor een nacht is het goed te doen.

We liggen allebei op ons bed. We zijn aardig moe van de reis.

"Audrey?", vraagt Louis. Ik kijk hem aan.

"Waarom blijf je bij me, en ga je niet weg, zoals iedereen altijd doet?"

______________________________________________________________

(Ik weet dat Liam en Louis in het echt ouder zijn, maar ik vond het leeftijdsverschil iets te groot dus heb ik ze in dit verhaal wat jonger gemaakt.)

Sorry, ook deze update was niet erg snel.. Ik heb 5 dagen in Londen gezeten met school :D We hadden woensdagmiddag vrij omdat we om 12 uur 's middags terugkwamen, dus ik wilde toen updaten, maar ik had die nacht om precies te zijn tien minuten geslapen, dus ik heb die middag weinig kunnen doen.. Sorry!

In ieder geval, 5 votes voor een update dit weekend? ;)