My Adoption Story Ft Shawn Mendes

]12[

p.o.v Shawn

Om 2 uur gaat mijn wekker. Nou, daar gaan we dan. Snel pak ik nog de laatste dingen in en zet dan ook Ava in de auto. Straks zal iemand op het vliegveld mijn auto weer naar huis brengen. Ik wil echt niet een taxi nemen met Ava bij me.

Ik rijd naar Heathrow. Vanaf hier vertrekken vliegtuigen rechtstreeks naar Toronto dus dat is wel fijn. Op het vliegveld haal ik eerst een kar waar ik onze spullen op leg en dan pas maak ik Ava wakker. Ze is heel slaperig en weet niet goed wat er gebeurd.

'we zijn op het vliegveld liefje. We gaan naar huis toe'. Ze komt tegen me aan hangen. Ik zal haar eerst wat wakker laten worden. Waarschijnlijk wordt ze zo wel wat spraakzamer. Met Ava in mijn ene arm en de kar vooruitduwend met de andere loop ik het vliegveld in. Het is zo immens groot. Niet normaal.

Na te hebben ingecheckt is Ava al redelijk wakker. Ze is tenminste weer volop verhaaltjes aan het vertellen wat mij laat glimlachen. Het slaat meestal nergens op maar het is wel grappig om te horen. 'zullen we eens naar de vliegtuigen gaan kijken' vraag ik aan haar. 'jaa'.

Samen met haar loop ik naar het grote raam toe. Vanuit hier kun je alle vliegtuigen zien opstijgen. Ava vindt het super indrukwekkend. 'kijk die daar' roept ze zodra er een de lucht in gaat. 'mooi he lieverd? Daar zitten wij dadelijk ook in'.

We wachten nog een hele tijd. Maar gelukkig houd Ava het goed vol. Ze wordt nog enthousiaster wanneer ze hoort dat we het vliegtuig in mogen. Waar heb ik haar aan verdiend? Samen met haar loop ik het vliegtuig in en ga op onze plaats zitten. De reis verloopt rustig en Ava slaapt al snel weer.

Weer op de grond in Toronto kan ík mijn blijdschap niet op. Eindelijk ben ik weer thuis. Eigenlijk had ik al veel eerder terug moeten zijn hier maar door Ava moest ik toch nog even blijven. Ik vind het maar wat fijn weer terug te zijn. Mijn ouders zullen me wel gemist hebben. En ik hun natuurlijk.

Met veel moeite lukt het me in de taxi te komen. Ze is al zo groot en het is best zwaar om haar te tillen. Vooral nu ze ligt te slapen. Ik geef mijn adres en zo zie ik de straten voorbij flitsen. Ze worden steeds bekender. Ook al ben ik hier bijna niet, toch voel ik me het best in mijn eigen appartement. Ik hou van Toronto met heel mijn hart.

Ik bedank de man voordat hij wegrijd en ik met Ava naar binnen loop. Wat is het toch fijn om weer thuis te zijn. In mijn appartement aangekomen leg ik Ava in de logeerkamer neer. Voor zolang kan ze daar wel slapen. Ik loop naar mijn eigen kamer waar ik al snel lig te slapen.

De volgende dag wordt ik wakker van Ava. Het is al heel licht dus waarschijnlijk ook al laat. Toch voel ik me nog steeds super moe. We zijn om 6 uur in de avond naar bed gegaan. 'goedemorgen Ava'. 'papa, waar zijn we' vraagt ze. 'we zijn in papa zijn huis. Hier woon ik'.

Na dat ik wat koffers heb uitgepakt en we beide hebben gegeten gaan we op weg naar mijn ouders. Gelukkig staat mijn auto hier want ik wil niet steeds in taxi's. 'waar gaan we naartoe?'. 'we gaan naar opa en oma'.

Bij mijn ouders huis aangekomen voel ik de drang naar de deur te rennen. Ik heb ze zo erg gemist. Eindelijk kan ik ze weer zien. 'kom Ava, we gaan naar opa en oma'.

Ze stapt uit de auto en loopt met me naar de deur toe. Ik open de deur. Ava loopt achter me aan het huis in. In de woonkamer zie ik ze beide al zitten. Alleen zien hun ons nog niet. Ava komt bij me staan en kijkt nieuwsgierig de woonkamer in. Langzaam loop ik de woonkamer in. Papa is de eerste die me ziet en krijgt een mega glimlach. Ook mama kijkt achterom en ziet ons staan.

'ahw Shawn. Je bent eindelijk terug'. Mijn moeder staat op uit haar stoel en trekt me in een stevige knuffel. Ava kijkt ongemakkelijk toe. Normaal praat ze alles bij elkaar maar nu is ze helemaal stil en houdt bang mijn hand vast. Toch niet zo van onbekende mensen als ik dacht.