My Adoption Story Ft Shawn Mendes

]7[

p.o.v Shawn

Ik wordt wakker van iemand die mijn naam zegt. 'Shawn, wordt wakker. We moeten gaan' hoor ik een vrouwelijke stem zeggen.

Ik open vermoeid mijn ogen en zie de zuster van Ava voor me staan. 'we gaan naar het gemeentehuis. Ava is er al helemaal klaar voor' zegt ze. Ik kijk naar haar bed waar ze al met haar jasje aan zit. Ze glimlacht naar me zodra ze me ziet.

Ik doe mijn jas aan. Zodra ik voor Ava haar bed sta staat ze op en springt in mijn armen. 'dragen'. 'jaa, ik zal je dragen'.

Zo lopen we samen met de zuster het ziekenhuis uit. Ava is super enthousiast terwijl ik niet denk dat ze weet wat we gaan doen. Ach, ik hou wel van haar enthousiasme. Het maakt me elke keer weer vrolijk.

'heb je het al met je baas gehad over hoe jullie het gaan doen met je drukke schema' vraagt de zuster. 'niet echt. Hij zei wel dat het zal gaan passen allemaal maar ik weet niet wat hij in gedachten heeft.

Ik heb al wel voor mezelf besloten haar niet steeds bij mijn team te droppen dus dat het schema wel wat minder vol kan zodra ik haar heb. Maar daar praat ik nog wel met hem over. Hij zal het wel begrijpen' antwoord ik.

'dan is het goed. Je moet er goed over nadenken met je baan en je bijzondere levensstijl'. 'dat heb ik zeker gedaan, geloof me maar. Als het moet ga ik weer terug naar Toronto zodat ze naar school kan als ze dat nodig heeft. Ik ga het eerst even aankijken'.

We komen aan bij het gemeentehuis. Ik zet Ava weer neer en pak haar handje. 'Ava, ik wil dat je dadelijk bij mij blijft en een beetje rustig blijft. Kun je dat?' vraag ik haar. 'jaa' zegt ze met een glimlach.

Ik glimlach terug en zo lopen we naar binnen toe. Achter de balie zit een vrouw op haar computer te typen. Zodra we voor de balie staan kijkt ze pas op.

'hallo, wat kan ik voor u doen' vraagt de vrouw. 'we hebben een afspraak met mevrouw Verhaas' zegt de zuster. Ik weet haar naam eigenlijk niet eens. Ze heeft geen naamkaartje, wat normaal wel is.

'oo jaa, ik zie het. Jullie kunnen doorlopen naar de 2e deur aan de rechterkant. Daar wacht ze op jullie'. We bedanken de vrouw en lopen dan naar de aangewezen deur.

Ik klop op de deur. 'kom binnen' wordt vanaf de andere kant gezegd. Ik open de deur en loop samen met Ava als eerst naar binnen. 'oo dat is ongewoon. Normaal krijg ik alleen de ouders, niet het kind wat geadopteerd wordt' zegt de vrouw met een warme glimlach. 'jaa, het is een ander verhaaltje bij deze kleine' zeg ik.

'Ik ben Fleur Verhaas en ga over het verstrijken van adoptiepapieren. Dus als ik je niet geschikt vindt zal je haar ook niet mee mogen nemen. Maar dat gebeurt natuurlijk niet zomaar. Ik kan niet in 2 uurtjes zien of iemand geschikt is. Dus we gaan gewoon nu wat praten en dan gaan we daarna bespreken wat er gaat gebeuren' zegt ze terwijl ze mij de hand steekt.

Ook stelt ze zich voor aan de zuster. Allemaal gaan we zitten, Ava op mijn schoot. Uit mijn zak haal ik haar knuffeltje en geef die aan haar op de hoop dat ze rustig zal doen.

'wat heb jij een mooi knuffeltje. Hoe heet die' vraagt ze aan Ava. Ze wordt er helemaal blij van en begint trots te vertellen hoe het knuffeltje is, hoe ze hem heeft gekregen en hoe hij zich voelt.

Ik luister met een glimlach. Ze heeft zo'n grote fantasie. Het is gewoon schattig. Ook Fleur glimlacht.

'nou, we kunnen denk ik beginnen'. Ze vouwt haar handen in elkaar. Waarom maakt ze me zo nerveus terwijl ik dat helemaal niet wil zijn? Misschien omdat dit over Ava gaat. 'als eerst wil ik je even vragen deze gegevens te controleren. We willen niet dat er een fout dossier de kast in gaat'.

Ze schuift een papiertje naar me toe waar verschillende dingen van mij op staan. Ik kijk alles goed naar en zie geen fouten staan.

'alles klopt' zeg ik.
'mooizo'.

De vrouw glimlach naar me en neemt het papiertje weer terug. 'oke, we hebben een verkort adoptieproces voor je geregeld vanwege dat je al zo lang bij haar bent geweest en goed gedrag hebt vertoond. Nog steeds moeten we je een soort van controleren als vader.

Kinderen uit een weeshuis zitten daar niet voor niks en dragen meestal een verhaal met zich mee. Daarom willen we dat de ouders goed bij het kindje passen. Jou proces zal wat anders gaan dan anders maar dat vertel ik dadelijk wel. Ik ga nu eerst met Ava praten' zegt Fleur. 'is goed' antwoord ik.

'ga je gezellig met die mevrouw praten?'. Ik richt me tot Ava die me verbaast aankijkt. 'waarom' vraagt ze. 'ze wil gewoon even praten. Er zal niks gebeuren. Ik blijf hier gewoon zitten hoor'.

Ava knikt en loopt achter de vrouw aan de kamer uit. 'waarom krijg ik een ander proces' vraag ik aan de zuster naast me. 'we hebben het je nog niet verteld maar Ava mag uit het ziekenhuis.

Nu vinden we het onzinnig als ze voor die paar weken weer terug moet naar het weeshuis. Daarom hebben we afgesproken dat ze met jou mee mag. Maar omdat je nog niet goedgekeurd bent als vader wordt de toezicht wel anders. Maar daar wordt dadelijk meer over verteld' zegt de zuster.