| Bir ajanın iş adamına ihaneti.|
Elleri yumruk halinde nefret kusan bakışlarla yüzüme baktı. "Bunu bana nasıl yaptın? Her şey bu kadar mı değersizdi senin için?" deyip o yumruğunu masaya vurdu.
Kılım kıpırdamadığı halde onun yüzüne baktım. "Mecbu...
Bu hikayemi de Ruhuma Dokunan Hayalet gibi çok sever, benimsersiniz. Ki seveceğinizi ve beni yalnız bırakmayacağınızı da biliyorum. Her şey için teşekkür ederim❤️ Ben bu kitabı Beyazhalkalar Yasho'ma ithaf ediyorum. Çünkü bu kurguyu onunla birlikte planladık, bana hep yardımcı ve destek oldu. Seni seviyorum, balığımm♥️ Ayrıca lütfen kitabı okurken, beyaz arka plan kullanın. Çünkü aşağıdaki fotoğrafla bir bütünlük teşkil edecek.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Beyaz arka plan ile okuyunuz.)
Yaptığımız hatalar hayatımıza yön verirken, benim hatalarım çığır açmıştı. Kitaplarda ki gibi iyi bir karakter olmaya çalışırken, hayat kanatlarımı kırmıştı benim. Yaşamak için, iyi bir hayat kurmak hayalim olurken, olduğum karakteri kaybetmeye başladım. Oysaki yaptığım tek şey sevmekti; hayatı sevmek, onu sevmek ve daha iyi biri olmaktı. Ve ben o an anlamıştım ki hayatta kötü olanlar, iyi olamadıkları için kötüydü; kötü olmak istediklerinden değildi. Herkese nazik davranmayan kader, beni benimle sınarken mahkumu olduğum geçmişi ayaklarımın altına seriyordu.
Şimdi ben onun karşısında dimdik dursam da, aslında çok suçluydum, biliyorum. Gözlerine baktığımda, nefesini hissettiğimde kalbim acıyordu. Yaptığım hataların ruhuma bu kadar dolanacağını bilmediğim için ceremesini, onun bakışlarındaki hayal kırıklığına baktığımda çekiyordum.
Elleri yumruk halinde nefret kusan bakışlarla yüzüme baktı. "Bunu bana nasıl yaptın? Her şey bu kadar mı değersizdi senin için?" deyip o yumruğunu masaya vurdu.
Kılım kıpırdatmadığı halde onun yüzüne baktım. "Mecburdum." diye soğuk sesle mırıldandım. Yaptıklarım için beni asla itham edemezdi. Mecbur kalmasaydım eğer yapmazdım ki.
"Bana ihanet etmeye mecbur değildin! Bu kadar kör biri olamazdın!"
"Asıl kör olan sendin! Her seferinde seni uyarırken, her şeyi kulak ardı ettin. Sen beni günahlarımla baş başa bırakırken, ben her gece senin için gözyaşı döktüm. Yaptıklarım için bin pişman olurken, yine de yapmaya devam ettim!"
Bedenim tir tir eserken ellerimle yarattığım eseri parçalara ayırıyordum. Bu işin dönüşü yoktu. O üzerime hırslı adımlarla gelip beni duvara ittiğinde gözlerine korkusuzca baktım. Oysa o, o kadar sinirliydi ki bir an önce buradan gitmek istiyordum.
"Sen... Sen benim bu hayattaki en büyük yanlışımsın. Yanlış zamanda hayatıma giren ve hayatımı mahveden kadınsın," deyip hırsla dudaklarıma yapıştığında üzerimdeki ağırlığını itmek istedim. Onun gibi ben de bunları yaşamak istemiyordum fakat yapacak başka bir şeyim yoktu.
Hırsla dudaklarımı dudaklarına bastırıp, tenimi talan ederken, göğsünden ittim. En sonunda nefes nefese benden ayrılırken gözlerimin içine bakıp, canını yaktığım gibi canımı yaktı. "Çünkü hayatlarımız mahvolduğunda bile bir öpücük kadar uzağımda olacaksın."
O an ne dediğini anlamamıştım fakat tüm acıyı iliklerime kadar hissederken, aylardır ne demek istediğini, aylar sonra yaşayacağım acılardan anlayacaktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
|29. Şubat 2020| Dört yıldan sonra bugün olacak. Umarım 4. senemizde birlikte oluruz.
