GÜLDEN KÜLE +18 (FİNAL OLDU)

36. BÖLÜM •DAVET GECESİ•

Yorum ve oylarınızı bekliyorum❤❤

Şu an profilimde Mutena isimli kurgu yayınlıyorum. Mutlaka bir göz atın. Konusu* Popüler Alp disiplini yıldızı Andıç Gözcü ile yıllar önce hafızasını kaybetmiş Mayda Ünsal'In gizemli karşılaşmasıyla geçmişteki sırlar teker teker çözülüyor. Onların ki tesadüf müydü kader miydi? Mayda'nın geçmişinde neler olmuştu? Bunları merak ediyorsanız göz atmanızı tavsiye ederim.

İnstagram:ulduzmakh

🌗

Duygular çok garip değil mi? Bazen iyi şeyler hissederken ve düşünürken bir anda hislerini tamamen değişebiliyordun. Bunu ben yeni keşfediyordum. Belki de gülünç gelebilirdi ama aslında hissettiğim şeylerden dolayı mutluydum da. Yağız'a hiçbir zaman farklı gözle bakmamıştım. Benim için arkadaştan öte olamazdı, olmamalıydı da. Çünkü onu tanıdığım an hislerimden habersizdim. Şimdiyse hislerimi anlıyordum, ne istediğimi biliyordum. Bu yetiyor muydu? Asla yetmiyordu. Bazen bir şeyleri hissetsek ve istesek de sonuç yoktu. Sonuç boşluktan ibaretti. Tıpkı bu boşluğu dolduramayan duyguların yoksunluğu gibi. 

Dizlerimin üzerindeki Yağız'ın aniden benden uzaklaşmasını seyrettiğimde bile canım bu kadar yanmamıştı. Canım niye mi yanıyordu? O dosyayı görmeme ve Koral'in duygularından haberdar olmama rağmen ondan hoşlanıyordum. Evet, sonunda bunu itiraf etmiştim. Ben ondan hoşlanıyordum. Ama en çok ondan korkuyordum. Duygularım mutluluğumun ve kederimin sonucu olsa da korkuyordum. Sanki geçmişi yutmak isteyen bir tarafım varmış gibiydi. O duygular beni öldürmeye yetiyordu resmen. Olduğum konum, hissettiğim şeyler tamamen olağanüstüydü.

Ben ondan hoşlanıyordum!

Pekala.

İyi.

Sakin olalım.

Da...

Ne bok yiyecektim?

Ondan kaçmaya çalışırken, kaçarken tökezlediğim ve tutunduğum kişi nasıl olur da o oluyordu? Cidden bu şaka olmalıydı. Hem de ilk itirafımı Yağız'a yapmıştım. Benden hoşlanan ve beni seven birine yapmıştım. Bu olamazdı. Sanki hislerimi söylediğim için mutlu ama kendim bile yeni öğrendiğim için gergindim. Bu yüzden Yağız'ın benden uzaklaşmasını ve daha sonra odada yalnız kaldığımı çok geç anladım. 

Neyi düşündüğümü bile bilmiyordum. Yarın büyük gündü ve ben kesinlikle hazır değildim. Hem onunla ne yapacaktım? Bana onunla gelmemi söyledi. Ancak onunla mı gidecektim? Bir yanım istiyordu, diğer yanım ise plana sadık kalmam gerektiğini vurguluyordu. Neye veya kime inanacaktım?

Bir anda telefonuma mesaj gelmişti.

Sahte patron: Yarın seni bekleyeceğim.

Ben: Geleceğimden bu kadar emin olma.

Yazdıktan sonra anında pişman olmuştum. Ne diye böyle bir şey söylerdim ki? Aklım almıyordu resmen.

Sahte patron: Geleceğinden emin değilim. Sadece hissediyorum.

Ben: Maalesef. Hislerinde yanıldığını söyleyen birileri oldu mu hiç?

Sahte patron: Yanılmadığım için duymadım.

Ben: İYİ! Seninle baloya katılmayacağım.

Sahte patron: Neden?

Ben: Canım istemiyor.