| Bir ajanın iş adamına ihaneti.|
Elleri yumruk halinde nefret kusan bakışlarla yüzüme baktı. "Bunu bana nasıl yaptın? Her şey bu kadar mı değersizdi senin için?" deyip o yumruğunu masaya vurdu.
Kılım kıpırdamadığı halde onun yüzüne baktım. "Mecbu...
Nihayeet ben geldimmm! Sonunda. Azerbaycan~ Gürcüstan~ Rusya derken en sonunda bilgisayarıma kavuştum ve bölümü bitirdim. Sizi çoook özlemişim. Hani yavrularına kavuşan anne gibiyim. Bölüm beni ağlattı resmen! Çok çok duygulandım. Lütfen okurken bol bol yorum yapın çünkü kaç aydır bu bölümü bekliyordum🥺
Şu an profilimde Mutena isimli kurgu yayınlıyorum. Mutlaka bir göz atın. Konusu* Popüler Alp disiplini yıldızı Andıç Gözcü ile yıllar önce hafızasını kaybetmiş Mayda Ünsal'In gizemli karşılaşmasıyla geçmişteki sırlar teker teker çözülüyor. Onların ki tesadüf müydü kader miydi? Mayda'nın geçmişinde neler olmuştu? Bunları merak ediyorsanız göz atmanızı tavsiye ederim.
Yazın hatam varsa ✍️ şu emojiyi bırakın lütfen. Düzenlemeye başlayacağım zaten❤️
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
Sancıların arttığı bir dönemde her zaman hayata tutunmak için bir sebep aramaya çalışırdım. Ama bu kez farklı olan şey, artık çalışmıyor olmamdı. Bedenim titrerken bakışlarım bulanıklaşmıştı. Gözlerimi sımsıkı kapatacağım sırada bir el benden önce davranarak kolumda kavradığı gibi kendine çekti. Ne olduğunu anlamasam bile burnuma dolan o koku ile birlikte beni sarmalayan kişinin o olduğunu anladım. Kandemir'in erkeksi kokusunu içime çekmemeye çalışarak beni sarmalayan kolun sırtıma doğru hareketlendiğini hissettim. Bana sarılıyordu. Bunun şokunu atlatamadan kendime gelmeye çalışsam da sanki bir şeyler hep ondan uzaklaşmama engel oluyor gibiydi. Etrafı görmüyordum artık. Görüşümü gövdesi, gövdesinden ziyade göğsü ile kapatmıştı. Şimdi bu kokunun neden bu kadar keskin geldiğini anlamıştım. Beni gövdesine bastırmıştı. Ama neden? Neden bunu yapmıştı. Üstelik kurşun sesi kime aitti? Benim mi yoksa başka birinin silahına mı? İstemsize yerimden kıpırdadığımda titrediğimin farkında değildim.
''Şş sakin ol.'' Sakindim. Ya da değildim. Bana öyle geliyor da olabilirdi. Titemelerim geçmek bilmediğinde onun sırtımdaki parmaklarının yavaşça hareket ettiğini hissettim. Parmak uçlarında birçok şeyi anlatmak ister gibi aceleci davranıyordu, ama bir o kadar da sakin olmasının yanı sıra benim telaşımdı. Başımı kaldırdığımda onun ileride, bir yere sinirle baktığını gördüm. Sanki o manzarayı görmek istemiyor gibiydi. Yüzünü buruşturduğunda aklıma gelen mesafe ile hemen geri çekilmek istemiştim.
"Bekle."
"Neler oluyor?"
"Sadece sakin ol ve titremelerini durdurmaya çalış." Bunun ne denli zor olduğunu biliyor muydu?
Elimde olan bir şey olmadığını söylemek için ağzıı açacaktım ki, Saçreli'nin tiz sesini duydum.
