| Bir ajanın iş adamına ihaneti.|
Elleri yumruk halinde nefret kusan bakışlarla yüzüme baktı. "Bunu bana nasıl yaptın? Her şey bu kadar mı değersizdi senin için?" deyip o yumruğunu masaya vurdu.
Kılım kıpırdamadığı halde onun yüzüne baktım. "Mecbu...
Lütfen okuduğunuz bölümleri oylayın ve yorum yapın❤️ Çünkü sevdiğimiz kurgunun güzel yerlere gelmesini istiyorum🥺
Şu an profilimde Mutena isimli kurgu yayınlıyorum. Mutlaka bir göz atın. Konusu* Popüler Alp disiplini yıldızı Andıç Gözcü ile yıllar önce hafızasını kaybetmiş Mayda Ünsal'In gizemli karşılaşmasıyla geçmişteki sırlar teker teker çözülüyor. Onların ki tesadüf müydü kader miydi? Mayda'nın geçmişinde neler olmuştu? Bunları merak ediyorsanız göz atmanızı tavsiye ederim.
İnstagram: ulduzmakh
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Artık yapacağım bir şey yoktu. Belki de yolun sonuna gelmiştim. Çünkü artık Koral'in yanına gitmekten başka şansım olmadığını anladığımda içimde bitmek bilmeyen o vicdan azabı yeniden kabarmıştı. Elimde kapanan telefon, gözlerimdeki endişeyle birlikte iç çektim. Ben bilinmezliğin içindeki en büyük bilinmezlik, sırrı çözülmeyen o insan olabilirdim. Yağız bir küfür savururken, Serpil çoktan tırnaklarını yemeye başlamıştı. Utku bana yaklaştı ve kısık sesle, "Ne yapacağız?" diye sordu.
Omzumu silktim. Aklımda hiçbir şey yoktu. Ayıyeten Vedat'ın akıbeti ne durumdaydı, bilmiyordum. Vedat ile birliteyse eğer benim için hiç mi hiç iyi değildi. Çünkü Vedat beni her an tanıyabilirdi. İşte o zaman Koral'e verebilecek bir cevabım kalmamıştı. İçim içimi yerken kapanan telefonda bulanık yüzümü gördüm. Her şeyi en başından beri düzeltme şansım olsaydı belki de bu kadar hata yapmazdım. Belki... Koral'e her şeyi itiraf etmek şu an en büyük hayalimdi, bu kadar olay yaşarken, Tuğşat'ın dediği gibi onun yoluna nasıl taş koyacaktım, hiçbir fikrim yoktu. Bunu yapacaktım, yapmam gerekirdi, bilakis olacakları en iyi şekilde biliyordum; annemi kaybedecektim, onlar beni öldürmekten beter duygular tattıracaklardı.
Bir anda, "Onu arayacağım," deyip öne atıldım telefona bakarken. Yerimi biliyordu; Koral'in zekasını az çok tahmin etmiştim ayrıca. Burada olduğumu anladığı için beni çağırıyordu. Aptal değildim ne de saf... Biz bunun için yetiştirilmiştik; ayık olmamız gereken durumda olmamış olsak bile şimdi yaptığımız hatanın farkındaydık.
"Ne? Ne saçmalıyorsun sen?" İlk tepki Serpil'den olmuştu. Gözlerimi kısarak ona baktım.
"Ne yapmamı bekliyorsun? Burada olduğumu biliyor, bak o çok kurnaz birisi. Öyle sessiz oluşuna bakma. Adam Türkiye'nin önde gelen iş adamı, proje yöneticisi, daha neyin saçmalığından bahsedelim? GPS ile yerimi tespit ettiğine eminim." İleri geri gitmeye başladım. Bu iş böyle bitemezdi. Kesinlikle benim bir şey yapmam gerekiyordu. Yoksa işler yolunda gitmeyecekti, en azından benim için öyle olacaktı; daha planın başındayken böyle küçük şeyi görmezden gelmemiz bizim için çok büyük hata olmuştu.
Yağız, "Mehir haklı. Kimi kandırıyoruz ki?" diye sorduğunda Utku devam etmişti. "Adam neler olduğunun farkında. Bizden akıllı çıkması imkansız belki ama uyanık. Dört beyine karşı tek beyinde kaybetmemiz öyle gülünç ki."
