GÜLDEN KÜLE +18 (FİNAL OLDU)

4. YILA ÖZEL BÖLÜM

Selam! Yazarınız geldi. GK okurları, sizi ne kadar çok özlediğimi asla tahmin edemezsiniz. Kitabı final verdikten sonra ilginiz o kadar güzeldi ki. Yeni gelen okurlar, öncelikle HOŞ GELDİNİİZ!❤️❤️

İlk önce bu hikayeyi nasıl yazdığımla alakalı konuşmak istiyorum. Bıliyorsunuz ki ilk kitabım değildi. İlk basılı eserim Ruhuma Dokunan Hayalet'ti (Şu anda serinin 2. kitabı da çok yakında basılacaktır.) Mutena isimli kurgum ise aktif olarak haftanın cumartesi günü yeni bölümler otomatik olarak yayınlanacaktır!

Aklıma her zaman ihanetle, casuslukla ilgili kurgu geliyordu. 4 sene önce kaleme döktüğümde nasıl olacağı ile ilgili bir düşüncem yoktu. Aklımda 2 son vardı. İkisi de hemen hemen birbirine benziyordu. Ben maalesef ki toz pembe sonları pek seven yazar değilim. Yazmaya çabalayacağımdan emin olabilirsiniz😉 Bana göre kitapların sonu hep akılda kalmalı. Bu yüzden akıllarda kalan bir final yazmak istemiştim. Umarım sizin de daima seveceğiniz ve akıllarınızda kalacak bir son olmuştur. Ve asıl söylemek istediğim şey şuydu: ben 4 sene önce 29 şubat 2020'de kitabımı yayınladığımda içimden bir dilek dilemiştim. O dilek şöyleydi: Umarım 4 sene içinde kitabı bitirir, sevilen kurgu olur, hatta baskısını da görürüm diye. 4 sene sonra 29 şubatta özel bölüm yayınlayacağıma söz verdim. Şu an o sözü tutuyorum. Zaten kitabın tanıtım bölümünde de bunu not etmiştim. Şimdiyse severek özel bölümü yayınlıyorum. Elbette şu anlık kitap olma gibi bir durum yok ama bunu istiyorum. Bir gün 'kitap oluyoruz!' diye bir bildirimle gelirim size.

Son olarak...

Mehir Dafne, sen benim yazdığım en güçlü kadın kahramanlarımdan birisin. Gerçek bir kahramansın. Seni yazmak o kadar keyifliydi ki. Bana çaresizliği, arkadaşlığı, bir sevgiliyi ve en önemlisi de annelik duygusunu öğrettin. Tekrar yazsam yine de aynı şeyleri yazardım senin için.

İyi ki kalemimden doğmuşsunuz.

Okuyan herkes, iyi ki varsınız. Sizleri diğer kitabım olan Mûtenâ'yı okumaya davet ediyorum. Lütfen beni buradan ve instagramdan takip edin. Hesabım* ulduzmakh

Bir de artık ezbere bildiğiniz gibi, oy ve yorumlarınızı bekliyorum! Yorumlarınızı okumaya bayılıyorum. 😍😍

Değerlisiniz. 29.02.2024

***

2 sene sonra. Mehir Akgün'den.

Herkesin düştüğü bir kuyu vardı: karanlık kuyular içinde yaşamak, çabalamak, ayağa kalkmak gibi her işlevi gördüğümüz hayatımız illaki olmuştur. Ben  çok fazla düşmüştüm, düştüğüm yerden bırakın kalkmayı, dizlerimin kanamasına rağmen hareket dahi etmemiştim. Çünkü kalkmama yardım edecek birçok kişi olsa da, en sonunda onların varlığını reddetmiştim. Tam tamına bir sene önce hayatlarına 3 senelik bir aradan sonra dahil olmam yetmiyormuş gibi, onların beni öldüğüme inanmalarını sağlamıştım. Bunu neden mi yapmıştım? Babam yüzünden... Yukarıdaki denilen o varlık, benim olan her şeyi almıştı. En başta tüm umutlarımı çalmıştı. Biz yetimhanede büyüyen çocuklar, bazen hayaller kurardık. Belki de gerçekleşmeyeceğini bildiğimiz için az hayallerimiz olurdu ama onların hepsi özdü. Özgün hayallerimize göz diken binlerce kişi içinde kendi babam da vardı. Ne kadar iğrençti ona baba diye seslenmem. Kendi kanımdan, canımdan nefret etmiştim. 3 sene boyunca kendimle cebelleşmiştim. Sanki onun kanını damarlarımdan atacağıma inanırmış gibi, hayatlarından çıkmaya başladığım arkadaşlarıma haksızlık etmiştim. Pişman değildim. Belki de ilk kez bir şey için pişmanlık duygusunu hissetmiyordum.