| Bir ajanın iş adamına ihaneti.|
Elleri yumruk halinde nefret kusan bakışlarla yüzüme baktı. "Bunu bana nasıl yaptın? Her şey bu kadar mı değersizdi senin için?" deyip o yumruğunu masaya vurdu.
Kılım kıpırdamadığı halde onun yüzüne baktım. "Mecbu...
Uzun süredir bölüm gelmiyordu. Ama bundan sonra belirli olarak haftada bir bölüm gelecek. Gerçeklere doğru adımlıyoruz. Lütfen bu kısımları dikkatli okuyun.Oy ve yorumlarınızı bekleyeceğim. Ve beni instagramdan
Şu an profilimde Mutena isimli kurgu yayınlıyorum. Mutlaka bir göz atın. Konusu* Popüler Alp disiplini yıldızı Andıç Gözcü ile yıllar önce hafızasını kaybetmiş Mayda Ünsal'In gizemli karşılaşmasıyla geçmişteki sırlar teker teker çözülüyor. Onların ki tesadüf müydü kader miydi? Mayda'nın geçmişinde neler olmuştu? Bunları merak ediyorsanız göz atmanızı tavsiye ederim.
takip etmeyi unutmayın❤️ ig: ulduzmakh
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Onun burada ne işi vardı? Tepkisiz bir halde cevabımı bekledi. Çocuklar Max'ı burada görselerdi kesinlikle şaşkınlıktan dillerini yutacaklardı. Bu yüzden sadece onun surat ifadelerini izledim. Bana kesinlikle güven vermiyordu. Tıpkı benim ona vermediğim gibi. Şaşırmıştım aslında, kenardan ne kadar soğuk durduğunu tahmin etmezsiniz. Zaten bana olan bakışları tedirgin hissetmeme neden olmuştu. Bu yüzden tepkisiz halde ben de onu izlemiştim.
"Hayır." Cevabım netti. Max saçlarını karıştırarak gözlerini kaçırdı. Onlar kimdi gerçekten? Neden yeni ekibimizde vardı? Tıpkı Almila gibi ben de merak ediyordum. Neden onlarla çalışmak zorunda kalmıştık ki?
Max bir şey demeden yürümeye başladığında benim gideceğim yöne doğru adımladı. İstemsizce ben de yürüdüm. "Emin misin? Yani geç oldu. İstersen seni evine bırakabilirim." Ondan çekinmiyordum.. Bana bir şey yapamazdı. Ama güven duygusunu hissettiğim an aslında aklıma tek kişi gelmişti. O da Koral'di. Onu şimdiden merak etmiştim. Acaba şu an ne yapıyordu? Karanlık gökyüzüne bakarak içimi çektim. Eskişehir'in ılık meltemi yüzüme çarptığında kendime gelmiştim. İstemsizce yutkunduğumda konuştum.
"Cevabımı biliyorsun. Ayrıca bir anda arkadaş mı olmaya karar verdin?" Onun soğuk bakışları bir an bana kaydı. Benden uzundu ve istemsizce ben de başımı kaldırmıştım.
"Biliyorum. Kenardan pek tekin görünmüyoruz ama bir ekip olduğumuzu unutma. O yüzden birbirimize katlanmalıyız." Yürümeyi kestim. "Bu da ne demek? Birbirimize katlanmak aynı zamanda arkadaş olmak zorunda da değiliz. En iyisi bana karın ağrını söylemen." Max bir anda durarak bana baktığında gözlerini kırpıştırdı. "Nereden anladın?" diye sorduğunda istemsizce sırıtmıştım. Elimle kaşıma dokundum. "Beden dilin öyle söyledi." Bir anda bana dönerek derin nefes aldı.
"Hem nasıl anlamam ki? Zaten en başından beri bir şey saklıyordun." Max ellerini önünde birleştirdi. "Aslında uzun süredir seni takip ediyorum." O an gözlerimi kıstım. Daha fazla ne yapacağını bilmediğim için onu dinlemeye devam etmiştim. "Ve birkaç gün sonra senin şirketinde kutlama olduğunu öğrendim."
Ciddi anlamda derdi neydi? Ne yapacaktı ki? Konuşmaya devam ettiği sırada Kemer'den çok fazla uzaklaşmıştı. Yürümeye başladığımda artık yolu sadece sokak lambaları aydınlatıyordu. Sıkıntılı nefes aldım. "Diğerleri de biliyor mu?" diye sorduğumda yutkundum. "Aslında bilseler de sorun yok. Zaten bunu biz de yapmak istedik." dediğimde başını salladı.
