ZEMHERİ (TAMAMLANDI)

12. Bölüm

Uzun bir aradan sonra yeniden Merhaba.

İki bini geçen bu kocaman aileye itaf ediyorum bu bölümü.

Ve Gecenin_kuytusu bölümü yazarken bana çok yardımı dokunan bu tatlı kıza...

~~~~~

Yağmura sevdalı olsam da yağmurdan sonra çıkan o gökkuşağına da ayrı bir sevdalıydım.

Kim sevmezdi ki , gökyüzünün kararıp, kimi bulutların ağlamasını, kimi bulutlarınsa o korkutan çığlıklarının dinip o göz alıcı renklerin gökyüzüne serilmesini ?

Kaybolduğun karanlığın sonunda sana büyük bir aydınlık bahsedeceğinin habercisi gibiydi. Aynı onun gibi. Arel...

Benim aydınlığım. Karanlıktan sonra , kısa süreli de olsa o huzuru yaşatanım...

İstemsiz tebessümlerim. Sahi ne kadardır elimdeki elma şekerine tebessümle bakıyordum ? Bilmiyordum. Ama uzun bir süre olmalıydı. Parktan çıkmış sahilde sabaha kadar oturmuştuk. Sonra beni evime bırakmak için adımlarımız yine bu uğursuz mahalleye düşmüştü.

"Kış geldi ! Bu soğuk gelecek karın habercisi gibi" dedi. Sesi mutlu çıkıyordu. O parktan çıktığımızdan beri olduğu gibi.

Yüzümdeki tebessüm paramparça oldu. Evet kış gelmişti.

"Neden yüzün düştü ? Kışı sevmezmisin ? Etrafın beyaz bir örtüyle süslenişini" dedi.

En çok da onu sevmem demek istedim ama diyemedim.

"Sevmem ! Bana iyi şeyler hatırlatmıyor" dedim. Avuçlarım sızladı sanki ; ruhum kadar olmasa da.

"Sevdiğin bir şeyler varmı ? Elma şekerinden başka ? " dedi , sesinde kırık bir kaç gülümsemenin tınısı vardı.

Var !
Sen !

İşte adım gibi bildiğim , lakin bilmekten bile korktuğum gerçeklerdi. Çünkü : Bunun sonu bile acıydı. Gelecek geçmişine bunu fısıldıyordu.

Battığım düşünce bataklığından beni kurtaran bir kaç adım ötede havlayan köpekti.

Köpek !

Hani benim pisliğini ona bile bulaştıran hayatımın en masum karakteri !

Susup köpeklere baktığım da Arel de onlara baktı. Bunu bakmasam da biliyordum.

Gözlerim arkasındaki yavrularına kaydı. O da yavruydu !

"Neden öyle bakıyorsun ? " dedi , sesinde hafif bir merak vardı.

"Nasıl bakıyorum ? " dedim. Sesim biraz kısıktı.

"Acı çekiyormuş gibi ! " dedi. Kaşları çatılmıştı.

Evet , acı çekiyorum. Ama geçmişimi silemediğim için acıya boyun eğiyorum.

~~~~~

İnsanları mutlulu etmek bu kadar kolayken ; neden zor olanı başarmak isteyip mutsuz etmeye çabalıyorduk ?
Bazen bunu sormak istiyordum insanlara.

Bir elma şekeriyle babamın aç bıraktığı tarafımı sevgiye doyurmuştu.

Elimdeki kamerayı resme odakladım. Resmi çektiğimde yüzümde küçük bir tebessüm vardı.

Kutuyu içindeki notu ve elma şekerini masama koyup güzel bir açıyla çekmiştim. Seviyordum resim çekmeyi. Hayatımda ufakta olsa iyi şeyler olduğunu hatırlatıyordu.