"Peki o sırrını saklayacak mı?"
"Niye yapsın Soojin arkadaşıyken niye?"
"Neden onun yanında olmuyor neden hâlâ Soojin'e söylemiyor?"
"Neyi bekliyor?"
"Eline ne geçecek?"
"Tanımadığı bir kızdan ne istiyor?"
Kafamın içinde üst üste biriken sorulara cevap veremiyordum çünkü bende cevaplarını zerre kadar bilmiyordum.
Gecelerimi heba etmemi sağlayan şeylerin hiçbirinin cevabını bilmiyordum.
Hepsinin bir cevabı elbet vardı ama bende değil hepsi ondaydı.
Ağırlaşmış kafamı yatağın başlığına hafifçe vurup ellerimle şaçlarımın diplerini tuttum.
"Belki de bir nedeni yoktur. Sadece umursamıyordur."
Ağzımdan mırıltı eşliğinde çıkan cevabı sorular reddedip isyan etmeye başladılar. Onlar da basit bir cevap olduğunun farkındaydılar. Kabul edilemezdi.
Fakat ben bitirmiştim soruları da cevapları da kilidi vurmuş anahtarı çoktan camdan aşağı annemin sardunya saksısının dibine yollamıştım.
Fakat bunun pek faydası olmadı. Kilitli sorular kenardan sıyrılıp tekrar başıma toplandı.
Cidden Hoseok neden Soojin'e söylemiyordu.
Onlar arkadaştılar uzak veya yakın şimdiye kadar söylemesi gerekmiyor muydu?
Eğer Mimi'nin veya Arin'in başına böyle bir şey gelseydi ve bende buna şahit olsaydım yemez içmez hemen yetiştirirdim. Tereddütü bıraktım gözümü dahi kırpmazdım.
Belki de aralarındaki şey arkadaşlık değildi o yüzden bunu bir şantaja dönüştürmek istiyordu.
Karşılığında benden aptal bir şeyler isteyecekti. Belki bir miktar para, belki de...
Yutkunup kafamı telaşla iki yana salladım. Gece gece hayal gücüm tehlike çanlarını öttürüyordu.
Ayaklarımı yatağımdan sarkıtıp hızla yerde duran mavi terliklerimi giydim. Nefesim sıkışıyordu bazı düşünceler beni sıkıştırıyordu. Ortada hiçbir cevap olmaması beni daha çok sıkıştırıyordu.
Aslında hiç düşünmediğim bir ihtimalde vardı. Belki de Hoseok Soojin'e çoktan söylemişti ve Soojin intikamını bu şekilde alıyordu. Beni yavaş yavaş kendi düşüncelerimde boğarak.
O gün gönderdiği kağıtta bunun içindi belki. Ters köşe yapmak için. İkiside benimle oyun oynuyor olabilirler miydi?
Soojin basit şeyleri sevmezdi ilk önce duygulara saldırır daha sonra seni nakavt ederdi.
Elimi boğazıma götürüp boğazımı ovalayarak cama doğru yürümeye başladım. Hava almam lazımdı hemde acilen.
Pencereye yaklaşıp hızlıca perdeyi kenara çektim, ve pencereyi açarak soğuk havanın bana sarılmasına izin verdim.
Hiç rüzgar yüzünüze çarpsada nefes almakta zorlandınız mı? İşte ben bu gece zorlanıyorum.
"Neden, neden söylemiyor?"
Elimle camın tahtasını kavrayıp gözlerimi kapattım.
Bir süre sessiz sokağı izledikten sonra pencereyi kapatıp odamda ilerlemeye başladım.
Artık uykuyu aramayacaktım zamanı gelince belki o beni bulurdu.
ᴄᴏʟᴅ ɴɪɢʜᴛ
Start from the beginning
