Hartstocht in Casablanca-Deel 2 (Actief)

Hoofdstuk 98

Siham liep door het donker bergachtig landschap....

Ze was op zoek naar haar kind.

"Ik moet naar hem toe!," ging het door haar heen.

"Mijn baby! Ik zal hem vinden!"

Even zag ze in de verte de zon opkomen boven de horizon en voelde ze de hoop in zich opkomen.....

"Het gaat lukken!"

Toen kwam ze bij een waterval waar ze haar kleren uittrok en onder ging staan.....

Dat voelde heerlijk alsof het alle misselijkheid en vermoeienis van de wandeling van haar afspoelde.

Ze voelde zich vol energie, maar ook voelde ze vreemde spiertrekkingen in haar buik bij haar baarmoeder, alsof zich daar een en ander afspeelde.

Haar buik leek te groeien...

Ze rende naar haar Oma's huis om Khalil het heugelijk nieuws te vertellen.

Toen ze het mahoniehouten deur open duwde, leek het onbewoond.....

Het was halfduister binnen en ze rook een prettige, kruidige lucht....

De Berbertapijten op de vloer hadden kenmerkende geometrische patronen. Het waren authentieke Marokkaanse erfstuk kleden.

Ze liet haar handen over de kleden glijden....

Ze had ooit gehoord dat deze traditionele tapijten, gemaakt werden door Beni Ouarain stammen, diep in het Atlasgebergte van Marokko.

In dit ruige gebied zwerven kleine schapen van een eeuwenoud ras. Het wol van deze schapen is van een uitzonderlijk hoge kwaliteit.

De makers zijn meestal vrouwen. Hun levensloop wordt letterlijk verweven in deze Marokkaanse kleden. Allerlei onderwerpen worden erin verwerkt.......

Ze kunnen verwijzen naar dagelijkse zaken zoals geboorte, vruchtbaarheid, de natuur en vrouwelijkheid. Maar je komt ook hele verhalen over het landelijke leven en persoonlijke overtuigingen tegen.....

Op de kleed waarop haar hand lag, was haar eigen levensloop te zien....

Van haar geboorte, tot haar huwelijk met Khalil.

Ze zag zelfs hun kinderen erin verweven...

Tot ze bij het het laatste stukje van het tapijt belande...

Haar kinderen speelden naar hartelust met hun neefje, maar bij de beeltenis stond Numidia achter het jongetje....

"Huh......?"

"Waarom spelen mijn kinderen met het kind van Numidia?," vroeg ze zich verbolgen af.

Ze rende naar het huis van Numidia om verhaal te halen....

Maar de woning waarvan de openingen afgeschermd waren, hadden geblindeerde ramen, zodat Siham er niet naar binnen kon kijken.

Haar Tantes Munata en Kytama  stonden vóór Siham, en stuurden haar beschermend terug....

"Laat het negatieve los, en focus op jóuw man en je gezin. Alles komt goed!," riepen ze wijselijk.

Opeens merkte Siham dat ze in haar buik spiertrekkingen voelde, alsof daar wat aan het veranderen was.....

Haar lichaam voelde van buiten maar vooral van binnen schoon aan, en ze genoot van het prettige gevoel dat dat gaf.

"Wees niet bang vóór de afgunst van anderen. Slechts Allah swt heeft de macht en de kracht om een vrouw de zegening van kinderrijkdom te brengen. Dan pas kan er een wonder in jóuw buik gebeuren, waardoor je ontvankelijk wordt voor het ontvangen van een kind!," hoorde ze echo-en.