Hartstocht in Casablanca-Deel 2 (Actief)

Hoofdstuk 81

              ~•In Casablanca•~

In de vroege zonnige namiddag reed Saidina neuriënd naar het privékliniek.......

Ondanks de twee enerverende thuisbevallingen die ze reeds had voltooid, kon je geenszins aan haar humeur bespeuren, dat ze al een shift van bijna 14 uur achter de rug had.

Ze leefde voor haar werk als gynaecologe. Het was haar passie en gaf duchtig veel voldoening. Hier in Marokko was het elke dag een uitdaging om haar werkzaamheden uit te voeren.

Waar een gerenommeerd gynaecoloog in bijvoorbeeld Nederland, zijn beroep expliciet intramuraal bedreef, was in Marokko alles maakbaar. Zolang men het zich kon veroorloven, hadden ze ook de mogelijkheid om bij een thuisbevalling een gynaecoloog in te schakelen.

Het gezegde: 'Met geld kun je géén gezondheid kopen' kreeg hierdoor een totaal andere belichting. Immers, in een Noord-Afrikaans land als Marokko, geld juist de quote: 'Geld opent alle deuren'.

Met name de elite profiteerden van het gemak van een arts/specialistisch consult aan huis. Mits er géén gecompliceerde medische aandoeningen zijn, en het financieel toereikend is, kan men private servicegerichte arts bezoeken aan huis verkrijgen.

Saidina was nog géén 6 kilometer van het privékliniek verwijderd of ze kreeg via haar Karkit- Handsfree-Bluetooth-systeem een oproep.

Terwijl ze haar SUV met 130km via het geasfalteerde snelweg manoeuvreerde klikte ze de ontvangst knop aan.....

"Dr. Saidina, uw patiënte is gearriveerd. Zal ik ondertussen alvast de standaard graviditeit-lab-testen, en controles uitvoeren?," vroeg haar assistente.

"Prima! Ik ben over pakweg 5 á 10 minuten bij het kliniek!," antwoordde Saidina, waarna ze de snelweg afslag richting haar eindbestemming nam.

In nog minder dan 7 minuten arriveerde Saidina bij het kliniek. Ze parkeerde haar auto op het privé parkeerterrein en liep richting het gecodeerde personeel ingang, via de achterdeur van het kliniek naar binnen...

Toen ze langs het verpleegkundig post beende, zag ze dat haar verpleegkundig assistente nog bezig was met het bloedafname van haar patiënte.

Eenmaal in haar kantoor desinfecteerde Saidina zorgvuldig haar handen, en trok haar witte artsen uniform jas aan. Terwijl ze haar vrolijke doch vermoeide gelaat in de spiegel boven het wasbak bekeek, besefte ze dat ze best een drukke week áchter de rug had.

De bruiloft van haar neef was de trigger. Maar ze had het vóór géén goud willen missen. Waneer je zo'n leuk en verliefd stel ziet trouwen, zorgt het voor een constante smile van genoegdoening bij alle aanwezigen. Saidina kon dus nog weken teren op die 'feel-good' post-wedding nagloed.

Door het ferme geklop op haar kantoordeur werd ze abrupt uit haar gedachten gehaald...

Ze installeerde zich achter haar bureau en riep: "Binnen".....

De assistente begeleide de patiënte naar binnen, en overhandigde Saidina het dossier, waarna ze de kamer verliet.

De jongedame die er op zich keurig uitzag in haar Escada mantelpakje met bijpassende tas en gematchte hakken, had een vreemde waas om zich heen....

Saidina zag direct aan de manier waarop zij haar kantoor betrad dat er iets niet helemaal in orde was...

Goedlachs verwelkomde ze de patiënte met een handdruk en liet haar plaatsnemen in de stoel vóór het bureau.

Inmiddels bestudeerde ze de dame nauwkeurig.....

Haar lange goed verzorgde balayage kapsel met een sun kissed-highlight-finish, en verfijnde gelakte nagels, gecombineerd met haar peperdure designer kleding, wekten niet bepaald de indruk van een verwaarloosd, of armoedige leefstijl.