Hartstocht in Casablanca-Deel 2 (Actief)

Hoofdstuk 88

Khalil werd onrustig bij het idee dat Siham van hem wilde scheiden.....

De chaos in zijn hoofd ontkiemde...

"Meen je dit Siham? Hoe kan jij, mijn maatje, mijn vervulling, over één nacht ijs zo'n rigoureuze beslising nemen?"

Siham stond theatraal op en griste haar koffers uit de kast....

"Hou op Khalil! Wij hadden elkaar, meer niet! En dat was genoeg, altijd geweest! Maar jij verkiest het koesteren van geheimen boven mij! Ons leven samen is verworden tot een waas, niets lijkt echt gebeurd!"

"Het is alsof ik niet meer weet wie jij áltijd vóór mij bent geweest! Ons huwelijk lijkt een farçe! Het is mijn geduld onwaardig! Ik ga weg bij jóu!,"mompelde ze aan een stuk door.

Khalil kon het aanblik van een inpakkende Siham niet meer aanzien.....

Moedeloos draaide hij zich weg van het zonlicht in de slaapkamer, en droogde onbeholpen zijn betraande wangen.

Met gebogen hoofd beende hij naar de woonkamer.....

Daar werd Siham stil van....

Gefrustreerd gooide ze alle kledingstukken die ze vasthield op de vloer. Ze griste haar Cross-body-bag van het bed, maar greep mis....

De gehele inhoud viel pardoes uit haar tas...

Zuchtend knielde ze op de grond om alles bijéén te rappen....

Tot haar blikveld op een kleine Qur'an met fluwelen kaft bleef haken...

Met kloppend hart opende ze het, waarna er een briefje met geschreven tekst uit dwarelde.

Ze nestelde zich op de vloer en las het met bevende vingers...

"Marokko 23-06-1998.
Mijn geliefde kleindochter Siham, momenteel schrijf ik deze brief met pijn in mijn hart. Volgens de artsen, heb ik nog maar kort te leven. De carcinoom gezwel in mijn uterus is uitgezaaid. Ik ben terminaal ziek. Zoals jij mij kent weet alléén Ajdir wat er speelt. Ik wil jou en mijn dochter Maryam en mijn anderen kinderen niet opzadelen met een treurige reis naar Marokko, om mij te zien aftakelen.

Machtig en krachtig zoals ik in het leven stond, zo wil ik ook herinnerd worden. Ik ben nooit een klager geweest. Zo zal ik ook heengaan. Met opgeheven hoofd richting Allah swt genadige paradijs. Treur niet om mij, mijn liefste kleindochter die mijn pittige karakter heeft geërfd. Hoe dan ook zal ik over jóu waken. Ik ben ervan overtuigd dat jij ooit net als ik, jóu ware liefde zal ontmoeten.

Zorg dat je jezelf nimmer laat meeslepen door jóuw koppigheid. Trouw met een man die tevens jóuw beste vriend is. Iemand die jóu kan behoeden voor ondoordachte keuzes. Iemand die de rem er op zet en jóu wakker kan schudden. Net als Ajdir dat bij mij deed. Wij konden samen zweven, maar als het hem te gortig werd, trok hij me met dezelfde vaart weer terug.

Er komt een dag dat jij terug gaat naar Marokko. Dan pas zul je deze Qur'an in mijn huis vinden. Mijn lieve Djely Inoe, leef, geniet, heb lief en haal alles uit het leven. Waneer je even de antwoorden niet méér weet, waneer alles tegen zit, op momenten dat het jóu téveel wordt, open dan deze Qur'an in mijn gedachtenis.