Hartstocht in Casablanca-Deel 2 (Actief)

Hoofdstuk 45

Met de vasthoudendheid van een terriër beet Patron zich vast in het kloppende gezwel van Siham's geheim....

"Wat is er in vredesnaam tussen jóu en Khalid voorgevallen? Bespaar míj de détails en geef antwoord op mijn vraag! Hou je nog steeds van hem?"

Soms kan een simpele  vraagstelling een vloed aan herinneringen triggeren....

Het opent de poort naar onuitwisbare gedachten. Je kent het vast wel, zo'n onvergetelijke gebeurtenis díe blijft haken in jóuw geheugen en je nóóit meer los laat.

Een mémoire die de ondoorzichtige flashback knop in beweging zet, en je op plekken brengt waarvan je niet eens kon vermoeden dat ze bestonden. Een zinnetje die jouw denkvermogen in één nanoseconde prikkelt"

Confuus hapte Siham naar adem en excuseerde zich bij Patron...

"Neemt u het mij niét kwalijk. Maar ik heb frisse lucht nodig. Het lijkt mij gepast om morgen hierop verder in te gaan. Momenteel snak ik naar rust en wil ik graag even alléén zijn" verontschuldigde ze zich gehaast.

Ze nam afscheid van Patron, en graaide verstrooid haar tas en colbertje bij elkaar, waarna ze jachtig de salon uitbeende.

Patron stond op en fronsde zijn wenkbrauwen....

Hij klikte op de intercom en waarschuwde de beveiligers om Siham's auto vóór te rijden.

Nadat Siham met twee stappen tegelijk de arduinen trappen afliep, trof ze de beveiliger naast haar gereedstaande Volkswagen-T-ROC, bij de toegangspoort van het landgoed aan.

Hij overhandigde haar vriendelijk de autosleutels, waarna ze met een dankbaar knikje instapte en de motor startte.

Synchroon zwaaide langzaam het automatisch gestuurde smeedijzeren hek open, en reed ze plankgas de statige oprijlaan af.....

Nadat ze zo'n 3 kilometer van Patron's enorme hectaren landgoed in Casablanca was weggereden, kreeg ze het te kwaad. Ze remde af en manoeuvreerde de auto ijlings- vóór haar eigen veiligheid-in de nabijgelegen beboste berm.

Al hyperventilerend drukte ze het bedieningsknop van de elektrische raamvergrendeling in, waarna de autoruit omlaag gleed. Krachtig zoog ze de frisse lucht naar binnen.

Gefrustreerd en in tranen sloeg ze machteloos op haar stuur. Waarom had die inktzwarte verleden met Khalil toch zóveel impact op haar emoties? Ze was nu tóch gelukkig getrouwd met Amir? HIJ was toch de liefde van haar léven? Dat was niet helemaal waar, wist ze....

Treuzelend realiseerde ze dat Khalil onbewust een sleutelrol had gespeeld in de ontwikkeling van haar hart en devotie.

In trans beleefde ze opnieuw haar verwrongen flashback. De dag dat ze naar Khalil's appartement ging om face-to-face hun verloving te verbreken......

Het was guur die bewuste avond in Nederland. Er hing een grauwe schemering die aanvoelde alsof er een natte handdoek om je heen wordt geslagen. Zelfverzekerd reed ze richting Khalil's peperdure woontoren in Rotterdam. In de autospiegel oefende ze al rijdend op de snelweg haar betoog.

De mimiek van haar gelaat stond al paraat op het beëindigen van hun moeizame knipperlichtrelatie. Ze parkeerde de auto in de ondergrondse garage, nam de lift, en belde aan bij het beveiligde wooncomplex.

Khalil opende met glinster ogen de voordeur. Even sloeg ze haar blik neer. Hij leidde haar mee naar binnen. In eerste instantie bleef ze nerveus bij de entree van zijn woonkamer staan.

Om haar ware intenties niet onmiddellijk te laten opvallen, nam ze plaats aan zijn eettafel van glanzend perenhout, zwevend op robuuste poten.

Siham schrok heel even toen achter haar opeens de boekenkast openzwaaide, een verborgen deur zo bleek naar de dienstvertrekken. Een oudere Marokkaanse huishoudster, serveerde thee uit een gestileerd versierde theepot van Wedgewood porselein. Daarna nam ze afscheid en mompelde dat haar dienst erop zat.

Nadat de ze alléén waren bekeek Khalil haar secuur. Op dit soort momenten besefte hij des te meer hoeveel hij om haar gaf. Hij liet zijn oogleden sensueel zakken.

De magie flitste tot leven....

Ze zag er weelderig en aantrekkelijk uit in haar designer kaftan. Het was vervaardigd van brokaat en had niet eens een gevaarlijk laag uitgesneden decolleté.

Wijselijk hield ze hem op gepaste afstand en raapte al haar moed bijelkaar om hun verloving te verbreken. Toen Siham die woorden had uitgesproken, zei hij alleen...

"Kifesh met jou? Meen je dat?"

Na een paar minuten stilte herstelde hij zich.....

"Lá! Geen denken aan! wij zijn voor elkaâr gemaakt Siham"

"Je kunt zoveel beweegredenen opnoemen. Maar je zult nimmer toegeven dat je niet van mij houd. Als er géén wederzijdse liefde meer tussen ons was, zou ik direct  toestemmen"

Siham zag de bui al hangen. Lichtelijk verontschuldigend stond ze op en maakte aanstalten om te vertrekken.

Maar Khalil was al één etappe verder.....

Ze had een mesmeriserend effect op hem, waardoor hij uren geïmponeerd naar haar kon staaren. Hij zat vol verlangen. Haar lange, krullende haren, die volle, sensuele lippen, en donkere ogen. Hij voelde enkel een scherpe wellustige gewaarwording.

Zo klunzig als zij zich voelde, zo sierlijk kliefde zijn lichaam vol verlangen. Hij sloeg zijn armen om haar heen en tuurde diep in haar de ogen....

"Siham? Zeg me dat je niet meer van mij houd en ik laat je voorgoed los"

Haar gezicht sprak boekdelen, ze keek niet naar hem, keurde hem geen blik waardig. Ze ervaarde de liefde nu zo sterk, dat ze zich bijna zorgen maakte. Diep van binnen werd haar hart uitéén gereten.

Voor het eerst besefte Siham zich dat zij en Khalil een verslavende haat-liefde verhouding hadden. Het voelde goed maar tegelijkertijd bizar. Het liefst wilde ze weglopen. Maar ze zat klem in zijn omarming...

Hij greep haar bij de taille en hield haar stevig vast.

"Sorry, ik kan niet meer leven zónder jou!",fluisterde hij bedeesd in haar oor.

In principe wilde hij loslaten, maar voelde een verdwaalde traan op zijn hand sijpelen. Hij brak Siham's gesnik af door haar op de mond te zoenen, dwingend en hard, roekeloos en hongerig.

Siham kreunde tegen zijn zwoele lippen, ademde zijn geur in en proefde zijn hartstocht. Zijn kus was lang,  warm en intens.

Traag bewoog hij zijn handen over haar rug. Ze voelde dat de sluiting van haar beha losschoot. Onwillekeurig huiverde ze van het verlangen naar meer.

Toen hij haar borsten met zijn gespierde handen omvatte, en vervolgens aan haar tepel zoog vergat ze alles...

Hij kleedde haar langzaam uit 
terwijl zijn vingertoppen soleerden over haar lichaam.

"Khalil? W-we kunnen niet-..!"...

"Stop!!"...bracht ze nog ademloos uit.........................................•~~•~•~