Hartstocht in Casablanca-Deel 2 (Actief)

Hoofdstuk 87

Maar Siham was niet te vermurwen.....

"Je doet me pijn Khalil! Rot op!," zei ze en probeerde nogmaals haar frêle lichaam uit zijn gespierde omstrengelde grip te weken.

Hij slikte en hield gepast zijn opgewonden aandrang in....

"Toe nou, ik smeek je Siham, stop met die aantijgingen! Waarlijk kan ik jóu verzekeren dat ik NIET de vader van Numidia's kind ben! En ga mij niét betichten van vreemdgaan! Etiketten plak je op flessen, niet op mensen! Alstublieft liefje, Sta Amir en Numidia niet toe jouw licht te doven alleen omdat het in hun ogen schijnt!"

Stilte zegt vaak meer dan woorden....

Uit pure onmacht begon Siham te huilen....

"Is dat zó? Waarom kon je mij al die tijd niet fatsoenlijk vertellen dat jij haar kende? Hoe vaak heb ik niet zitten soebatten op een raisonnabel antwoord, waar je haar vandaan kende?"

Khalil wreef met zijn handpalm over zijn uitgeputte gezichtshoek...

"Ewa, safie! Numidia heeft een paar jaar terug, hier in Marokko een affaire met Yussuf gehad. Zij wilde met hem verder, maar hij was gehuwd met Hafida. Toen hij het definitief beëindigde zwoer zij wraak. Niet lang daarná papte zij het met Amir aan"

"Toen Yussuf kort daarna in Spanje werd geliquideerd, kwam het nóóit in mij op om 1+1 op te tellen. Tot Fouad in Fés werd geliquideerd en op de laatse camerabeelden vlak vóór zijn dood, Numidia naast hem prijkte"

Siham veerde omhoog en ging overeind zitten....

"Hoe moet ik ruiken en peilen dat jij nu wel de waarheid spreekt Khalil?," zei ze met bevende lippen.

Uit frustratie extraheerde Khalil het antieke bedlamp op messing stang, van het nachtkastje en wierp het razend tegen de slaapkamer wand aan....

Met een hoop kabaal spatte het in diggelen...

"Omdat ik het zeg! Daar hebben wij het toch al over gehad toen we gingen trouwen? Ik zweer het je Siham! Ik zou jóu nóóit kunnen bedriegen!," zei hij terwijl hij nerveus met zijn handen door zijn haar egaliseerde.

De blinde woede bruiste eensklaps in zijn lichaam,..naar zijn hart toe,...door zijn keel....

"Wáág het niet om te zeggen dat ik de vader van Numidia's kind ben! Ik hou van JÓU!," stamelde hij, even onthutst als vertederd door zijn tranen heen.

Nog geen seconde later kon Siham zich wel voor haar kop slaan.....

Ze lachte door haar tranen heen....

"Sorry, maar ik kan dit niet méér! Ik wil van jóu scheiden! Ik ga hier kapot aan! Elke keer weer gezeik met Amir en Numidia! En jij stopt ook niet met die vete! Ik ben bang Khalil! Die animositeit tussen jullie breekt mij écht op!," snikte Siham.

Gechoqueerd poogde Khalil evenwicht te hervinden.....

"Wat zei je daar?!"

Radeloos probeerde hij te bevatten wat Siham, zojuist onverbiddelijk annonceerde.....

~~~

~•In Casablanca•~

Na een slapeloze nacht legde Noury zijn smartphone glunderend op zijn nachtkastje.........

Door zijn lange telefonische chat-sessie met Zouhayra, had hij nog géén oog dichtgedaan. Het deerde hem totaal niets dat hij nauwelijks uitgerust was.

Automatisch ontwikkelde Noury een tomeloze energie, als hij alléén al aan haar lieftallige porseleinen gelaat dacht....

Met een brede glimlach, die niemand meer van zijn gezicht af kon slaan, sprong hij uit bed.

In zijn boxershort en ontblote bovenlijf rende hij bijna de trappen af, richting de keuken...

Op zijn tenen besloop hij Mida, die op haar dooie akkertje het vers gebakken brood uit de warme oven haalde.

Plagend trok hij verend aan de lus van haar schort, en bezorgde zijn moeder de schrik van haar leven.....

Gillend gooide de ontstelde Mida bekant alle broodjes van haar ovenschaal. Enigszins gejaagd trachtte ze daarbij haar evenwichtig te behouden.

Half áchterover leunend tegen de keukenkast die ze als strohalm gebruikte, mekerde ze het uit.....

"Owh mijn Allah swt! Help mij het geduld te bewaren met deze rotjoch! Ze keerde zich om en griste haar bezemsteel in de hoek van de keuken...

Al tierend rende ze bekschuimend achter een schaterende Noury, die gewiekst een aantal rondjes om de keukentafel liep...

Maar Mida was heel wat gewend met zoveel plaaggeest zonen......

Ze hief de bezemsteel omhoog en tikte feilloos Noury's kruin aan....

"Yallah! Scheer je weg alvorens jij mij een hartaanval bezorgt!
S7el fi 3emrek? Doerak! Jullie zijn soms net losgeslagen dieren! Yek 3lik!!"

Lachend draaide Noury zich om en trok zijn boze moeder in een knuffel..

"Sem7ili-Sorry! Kom op Maman! Een dag niet gelachen, is één dag niet geleefd! Zeg eens Cheese? Oké skip dat! Mohim, ik wil u om een gunst vragen....

"Skoet! Ska! Stil jij! Mesgot! Wat wil je nu weer van mij?!," vroeg ze curieus

"Kent u nog Aziz de zoon van Idriss uit Melilla, die vlak bij mij in Marseille woont?"

Mida ging er bedenkelijk bij zitten..

"Bedoel jij Aziz de broer van Tami? Ja die ken ik wel. 3lesh? Hoezo?"

Noury pakte slijmerig haar handen vast....

"Nou,....toen ik naar Marokko afreisde, gaf hij mij een souvenir pakketje voor Tamimount".......

"Nu wilde ik vragen of u mij naar het huis van Tamimount en Ahmed wilt vergezellen, bij het afgegeven van haar broer's kado?"............

~~~•~•~•~~~