Ahiret eşim ol...(Bitti - Düzenleniyor)

[21]...Talak...

Bu buluşma bana göre değildi...
Eğer erkek arkadaşım olduğunu söyleseydim ve birlikte yaşadığımızı, onlar için bir sorun veya garip bir durum olmazdı...

Yolda sinirden gözlerimden yaşlar dökülmüştü. Evde ise kapının önünde Hureyre'nin arabasını gördüm. Yüzümü silip anahtarı olabildiğnce sessiz kullandım.

"Selamun aleykum"

Daha odama firar edemeden yakalanmıştım.

"Ve aleykum selam"

Onlara doğru dönüp başımı eğdim.

"Aleykum selam"

"Kızım, bizde tam seni arayacaktık. Arkadaşlarınla değilmiydin?"

"Ehh...kendi iyi hissetmiyordum."

"Neyin var?"

Babam kalkıp bana doğru yürürken Hureyre ayağa kalkıp tekrar çekinerek yerine oturdu.

"Hayır. Daha iyiyim. Hayırdır, ne oldu?"

Babamın arkasında duran Hureyre'nin de tarafına bakarak konuştum ve bu yüzden babam cevap verdi

"Ev için birkaç kiralık yer bulduk. Bugün bakınmak ister misin diye sana da bir danışalım dedik."

"Tamam birazdan geliyorum."

Odama gidip kapıyı kapattım. Derin derin nefes alıp kendime çeki düzen verdim. Böyle birşey günümü mahvedemezdi.

(...)

Çoğu daireye baktık, bunlar genelde 3 odalıydı. Sonunda uygun bir daire bulunca kiralayıp anahtarları Hureyre aldı. Mutfağın ölçülerini sonrası için mutfak siparişine göre almak istediğini söyledi. 

Zamanla, ihtiyaçlara göre ya annemle ya da babamla eve gidip alınan eşyaları yerleştiriyorduk. Yatak odası bitmişti, mutfak ve salon da yarı yarıya tamam gibiydi.

Segmüller'e (Almanyada ev eşyaları için) giderken annem arkada oturuyordu. Arabayı kullanan Hureyre tek bir defa bile bana bakmamıştı. Doğru olanı buydu, bunu biliyordum, ama sanki yine de bu durum incitiyordu.

Bir sehpa ve ona uygun köşeli bir koltuk seçtik. Tam annem bir televizyonu işaret etmişti ki birbirimize bakmış bulunduk. Hemen başka yöne dönüp biraz anneme ama daha çok Hureyre'nin de duyacağı şekilde konuştum

"Bence gerek yok. Onun yerine büyük bir kitaplık bulsak?"

"Bence de öyle yapalım."

Annem kendi kendine gülüp kitaplıklar olan bölüme yürüdü. Büyük birtane arıyorduk, böylece televizyon yerine onu dekore edebilirdik. Bize uygun birini bulunca kendi istediğimiz ölçülere göre sipariş verdik.

Ne zaman annem ödemek istese Hureyre bu evin bizim olduğunu ve kendisinin ödemesi gerektiğini savunarak masrafları karşıladı. Bana zaten teklif bile ettirmiyordu.

Gün be gün evimiz diziliyordu. 3 hafta daha tamirat işleriyle geçmişti. Yapılan onca işe değmiş ve evimiz artık yaşanabilir bir yer olmuştu.