Hartstocht in Casablanca-Deel 2 (Actief)

Hoofdstuk 72

"Mijn gunst! Ik verwonder me wel vaker over de bizare moordzaken die hier in Marokko voorbijkomen!"

"Maar dit slaat wérkelijk alles!".......

~~~~

            ~•In Het Landhuis•~

In de vroege ochtend schuifelde het zonlicht vanaf de struiken en gewas op het Landhuis ......

De bomen zaten vol bloesems, en groene vruchtbare bladeren.

De lucht was strakblauw met kleine dansende witte wolken. De Hommels schommelden als volleerde ballerina's van plant tot coniferen

Boven het riet van de kreek zigzagden libellen. Bij het stromende fontein lag een Marokkaanse Aalscholver omgekeerd te baderen. De Diadeemroodstaart zong parmantig zijn mooiste ochtendzang..

Met een opgewekte ochtendhumeur sloeg Mida vanuit het keukenraam alles gade....

Al neuriënd, legde ze de laatste hand aan de enorme Bruidstaart van vier lagen. Haar creatieve patisserie bouw-skills, deed niet onder vóór de professionele taartenbakers.

De zelfgemaakte Elderflower & Lemon taart, met een Finishing Touch van glace glazuur en vlierbloesemsiroop, leek exact een koninklijke bruidstaart.

Mida was bedreven in het construeren van haar eigen creaties. Alles was handmatig geboetseerd, tot aan het kleinste suikerbloemetje toe. Ze had de gave om alle baksels om te toveren tot een ware meesterwerk.

Van Hadj-taarten, verjaardagstaarten, jubileumtaarten, geboortetaarten, tot smashcakes,...Je kunt het zo gek niet bedenken of Mida heeft ze al in alle soorten, maten, kleuren en smaken gemaakt.

Maar deze taart was bijzonder....

Het feit alléén al dat ze de eer had om de bruidstaart vóór Siham en Khalil's bruiloft te creëren, zorgde voor een brede trotse glimlach op haar gelaat.

Met als achtergrond muziek, de tranentrekker 'Mazal, Mazal' van Cheb Akil, continueerde ze opgewekt haar werkzaamheden....

Tot ze prompt twee grote warme handen op haar ogen voelde...

Met haar vingers nog om de taart geklemd, trachtte ze om zich heen te kijken. Maar dat lukte niet. Het gaat moeizaam als iemand willens en wetens jóuw het zicht belemmert.

"Wie is dit?,..Reda?...Khalil?," vroeg ze nog curieus.

"Bonjour maman,"fluisterde het atletische silhouet achter haar....

Opeens werd het kraakhelder in haar brein. Er was maar één persoon die zulke kwajongens streken uithaalde...

Mida's hart sloeg over en ze slaakte een harde kreet...

Gek was dat,...maar ze gaf die gestalte nu al in gedachten een naam.

"Noury?"....."Néé!!"....

Mida hield zich stil en draaide zich om, zoekend naar de gedaante met die welbekende stem...

Na een halve draai stond ze oog in oog met haar één na jongste zoon Noury.

Gillend viel ze in zijn armen, waarbij ze hem afwisselend bedeelde met een klap op zijn hoofd en een aai over zijn bol.

Hij spreidde zijn armen en kuste haar voorhoofd.....

"Noury mijn zoon? Waneer ben jij in Marokko geland? Of wilde je mijn zwakke hart uittesten! Rot joch! Ik dacht dat je nóg in Marseille zat!"

Noury die vermakelijk bleef glunderen en zichtbaar genoot van zijn moeders verrassend blik, omarmde Mida en tilde haar omhoog...

"Maman, mijn heldin! Er gaat niets boven mijn respect en liefde vóór u! Nu ben ik pas écht thuis waar het klokje tikt, zoals nergens!,"glimlachte hij fier.