A Twist In Time (EDITING)

Ikadalawampu't Tatlo

Ugh.

My head hurts.

Teka, may hangover pa ba ako?

"Binibini." May tumatapik sa aking pisngi.

When I opened my eyes......

OH. MY. GOSH.

Nananaginip lang ba ako?

My black hoodie jacket.

And one pair of shoes.

This place.

NASA PRESENT NA ULIT AKOOOOO!

"Binibini, bumangon ka muna."

Nasa present nga ba talaga ako?

Bakit......

"BAKIT NANDITO KA?!!"

Isang napakalapad na ngiti ang isinagot nya sa akin.

"Mahal mo ata ang lupa Binibini. Kanina kapa dyan nakayakap." He then offered his hand so I grab it.

Naalala ko na. Nandito pa rin ako sa spot kung saan nawalan ako ng malay. Bago pa man ako magising at napunta sa 18th century.

Kinapa ko ang aking bulsa. MY BELOVED PHONE! Imissyouuuuuu.

4:12 PM.

WHAT? Ilang araw na akong nanatili sa past. Pero tila 3 minutes lang akong nawala. Astig nito ah!

"Binibini, pasensya kana pero kailangan mo nang puntahan ang mga taong gusto mong makita. Tumatakbo ang oras at humihina rin ang kapangyarihang taglay ng kwintas na nagdala sa atin dito pabalik."

"Uuwi muna ako sa mansyon ni Lola. Maghintay ka di- oo nga pala. Wala kang kilala dito."

Bakit ba ako nag-aalala sa kanya? Nakabalik na ako. Pwede ko na syang hayaan. Bahala sya sa buhay nya.

"Alam ko ang iniisip mo. Pero pasensya ka na, hindi mo matatakasan ang tadhana."

Tssss. Tadhana your face.

"O sya, tara na! Sabi mo tumatakbo ang oras. Takbo na!"

Pinulot ko ang pares ng aking sapatos, isinuot at tumakbo.

Sumunod naman sya sa aking likod.

"Wait, wait." I stop running then ini-open ang camera ng aking phone.

"SMILE!" *click* Captured.

"Ang pogi ko pala talaga, Binibini. Hindi ba?"

Ibinulsa ko na ang aking phone ag nagpatuloy sa paglalakad.

"Yuck? Hindi ka ba kinikilabutan?"

"Kung hindi ako pogi, bakit sila nakatingin sa akin?" Tinutukoy nya ang nga babaeng nadaraanan namin. Na halos dumikit na ang mga mata sa kanya.

"Tssss." I suddenly pulled him closer to my side.

"Eyes off, he's mine." Taas noo kong sabi.

"Ay, taken na pala friend. Boyhunting nalang ulit tayo."

Nang medyo nakalayo na ang nga babae....

"Ikaw Binibini ah. Ang bilis mo naman ata." Don ko lang narealize na nakahawak pa rin ako sa kanya. I let go.

"Hoy. Walang ibig sabihin yung sinabi ko ah. Pinoprotektahan lang kita kasi nangangagat ang nga yon. Binantaan ko lang."

"Nag-aalala ka sakin?"

"Natural!"

"Tama ba ang narinig ko?"

"N-n-natural! Minsan ka nang minahal ng sinaunang lola ko ehh. Saka..... lolo na rin kita HAHAHAHAHAHAHAHA."

Napagdesisyunan ko na lang syang dalhin sa bahay, kahit alam kong nagtatanong at magtataka silang lahat... Bahala na nga!

Habang sumasakay kami sa tricycle.......

"B-b-binibini." Nanginginig ang boses nya.

"Oh?"

"Baka bigla tayong lamunin nitong sinasakyan natin. W-wala bang kabayo dito? Doon nalang ako sasakay."

HAHAHAHAHAHAHAHA gag*? Takot sa tricycle?!

"Walang kabayo dito! Hala ka HAHAHAHAHA."

"Oy ano ka ba? Labas na lang tayo dito lakarin nalang natin." Nag-aalala pa sya.

"Yoko nga? Nakakapagod noh!"

"Kahit buhatin pa kita Binibini. Basta bumaba na tayo rito bago pa tayo nito lamunin. Pakinggan mo! Tumutunog na ang sikmura nya. Mukhang gutom na gutom na ata sya." Yung tumutunog na tinutukoy nya, ang makina na nasa motor.

Natutuwa akong pinagmamasdan syang nanginginig sa takot kaya lalo ko pa syang tinakot.

"Hala ka! Maya-maya lalabas na ang matatalim na ngipin nito. Kapag kinain ka nya hindi kana makakabalik sa panahon mo HALAAAAAAAAAAAAAA."

Walang anu-ano'y napayakap sya sa akin.